Συνέντευξη από την Καλλιόπη Ηλιοπούλου.

Άρθρο: Ίρις Κολλιδά
Εικαστικός

Τραγουδοποιός και ερμηνεύτρια η Καλλιόπη Ηλιοπούλου (Calliope), της νεότερης γενιάς, γεννήθηκε τον Απρίλη του ’87 στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Η μουσική κι εκείνη συναντιώνται στα χρόνια του δημοτικού, όπου για 8 συναπτά έτη διδάσκεται κατ’ οίκον τη σπουδή της κλασσικής κιθάρας. Από το 2003 κι έπειτα, ξεκινά η δημιουργική της περίοδος συνθέτοντας δικά της τραγούδια και η πρώτη της δισκογραφική εμφάνιση γίνεται επισήμως με ”ΤΑ ΟΡΙΑ”. Σήμερα, εκτός από τη συνεργασία της με το ANIMARTISTS, ασχολείται με τα παιδιά (την εναλλακτική ψυχοθεραπεία της όπως η ίδια αναφέρει) ενώ παράλληλα βρίσκεται στο στούντιο ετοιμάζοντας μία ακόμη μουσική έκπληξη δια χειρός του φίλου και συνεργάτη της Θάνου Χασιώτη.

Μίλησέ μου λίγο για τη μουσική σου.

Η μουσική μου. Ανατρέχοντας στην σελίδα μου στο facebook θα δεις ότι γενικότερα έχω ασχοληθεί με διάφορα είδη μουσικής. Hip hop, ελαφρολαϊκά, πιο ελαφρά/ακουστικά κομμάτια, βαλσάκια ακόμη και με pop. Αυτό το ποικίλο πάντρεμα προέκυψε από το γεγονός ότι τα περισσότερα κομμάτια μου, προέρχονται από ανθρώπους που εμπιστεύομαι κι εκτιμώ πολύ. Ανθρώπους που ασχολούνται με την μουσική και που μου έδωσαν το ‘‘πάτημα’’ να πειραματιστώ κι εγώ σε διάφορα είδη. Αυτό με βοήθησε αρκετά στο να ξεδιαλύνω σιγά- σιγά κι εγώ στο μυαλό μου προς τα πού θα ήθελα να κινηθώ μουσικά. Και η απάντησή μου είναι πως όσο τα κομμάτια που θα μου προτείνουν – μου αρέσουν, τόσο δεν θα με προβληματίζει το γεγονός να τα ερμηνεύω κι ας είναι άλλου/διαφορετικού ύφους το ένα με το άλλο. Τώρα, αν με ρωτάς για την μουσική που δημιουργώ εγώ, ευελπιστώ σε λίγες μέρες να καταφέρω να κυκλοφορήσω ένα πολύ αγαπημένο μου δημιούργημα που το φυλάω αρκετό καιρό στο συρτάρι και εμπερικλείει όλο μου το ‘‘είναι’’ ως προς το πώς αντιλαμβάνομαι εγώ την μουσική. Το σίγουρο είναι ότι μ’ αρέσει να ‘‘μπαίνω’’ σε διάφορα μουσικά μονοπάτια- καθώς όπως λένε, η μουσική δεν έχει όρια, πράγμα που το ενστερνίζομαι απόλυτα.

Ποιό ή ποιά είναι αυτά που χαρακτηρίζουν, κατά τη γνώμη σου τον “έντεχνο” καλλιτέχνη;

Χμ.. δύσκολη ερώτηση όπως και ο όρος ‘‘έντεχνος’’. Αν το πάρουμε και από άποψη ετυμολογική- λένε πως το έντεχνο τραγούδι είναι εκείνο που προέρχεται από σπουδαγμένο μουσικό γι’ αυτό και το αποτέλεσμα είναι καλοφτιαγμένο (μια δεύτερη εκδοχή του ‘‘έντεχνου’’). Αν λοιπόν χρησιμοποιήσουμε σωστά τον όρο- τότε τα περισσότερα τραγούδια- από όπερα και λαϊκό μέχρι punk και heavy metal είναι έντεχνα. Θα σου απαντήσω λοιπόν για τα χαρακτηριστικά εκείνα που πιστεύω πως έχει ένας ‘‘σκέτος’’ καλλιτέχνης. Έχει λοιπόν σίγουρα σχέση αγάπης με την τέχνη του. Την επικαλείται κυρίως όταν θέλει να μοιραστεί/εκμυστηρευτεί έντονα συναισθήματα- στιγμές- σκέψεις. Και το πιο ωραίο είναι ότι μέσα από αυτή την εκμυστήρευση ο καλλιτέχνης λυτρώνεται, μοιράζεται με άλλους καλλιτέχνες (γιατί όλοι μας είμαστε καλλιτέχνες) και συνεχίζει να δημιουργεί όποτε νιώσει την ανάγκη να επικοινωνήσει πάλι μέσω της τέχνης του.   

Πως σε έχει επηρεάσει η δουλειά σου ως άτομο;

Να σημειώσω εδώ πως η μουσική δεν είναι η δουλειά μου, αλλά το χόμπυ, η ψυχοθεραπεία μου. Γι’ αυτό και η δουλειά μου, δεν έχει να κάνει με την μουσική αλλά με έναν άλλον τομέα που επίσης θεωρώ ψυχοθεραπευτικό καθώς έχει να κάνει με παιδικές ψυχές. Τόσο η δουλειά μου λοιπόν, όσο και το χόμπυ μου, νιώθω ότι με επηρεάζουν καταπραϋντικά. Κι αν κάποιες φορές πιέζομαι αρκετά στην καθημερινότητά μου, προσπαθώ να ανοίγω το ραδιόφωνο πιο συχνά καθώς η μουσική όπως και να το κάνουμε, μόνο καλό μπορεί να μας κάνει.
Και σε τέτοιες ‘κρίσιμες’ και ‘νευρικές’ εποχές, προτείνω σε όλους να ασχολούνται με τα χόμπυ τους λίγο παραπάνω μπας και γλυτώσουμε και τίποτε από την ψυχική μας υγεία.

Εκτός από τις προσωπικές σου εμπειρίες, ποιός ή τι άλλο έχει εξασκήσει σημαντική επίδραση πάνω στη μουσική σου;

Οι σκέψεις και οι προβληματισμοί πάνω σε θέματα που ακόμη δεν έχουν προκύψει ή που έχουν περάσει από δίπλα μου επιδερμικά. Πολλές φορές μπαίνω στην διαδικασία να κάνω και εικασίες. Λίγο περίεργο αυτό έ; Λίγο μαζοχιστικό ίσως.. Αλλά δεν ξέρω, ίσως να το κάνω για να διώξω κάποιες φοβίες μου ή για να καθησυχαστώ, να πω ότι έχω φέρει το υποτιθέμενο πρόβλημα μπροστά μου και το έχω ήδη αντιμετωπίσει με το να το καταγράψω απλά. 

Κατά τη γνώμη σου, ποιά είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζουν σήμερα οι μουσικοί;

Όπως κάθε εργαζόμενος άνθρωπος, την πρόκληση της οικονομικής επιβίωσης. Οι μουσικοί δε, καλούνται να εμπνευστούν ίσως και βεβιασμένα κάποιες φορές, με αποτέλεσμα να χάνουν την φαντασία τους και πολλές φορές, να τυποποιούνται.

Οι ετικέτες τύπου “έντεχνοι καλλιτέχνες” βοηθούν ή κάνουν ζημιά;

Εκτιμώ ότι είναι στην διάθεση του εκάστοτε ακροατή ή ενδιαφερομένου. Προσωπικά πιστεύω πως ένας καλλιτέχνης μπορεί να ελίσσεται, να φέρνει τα πάντα στα μέτρα του και να τα βγάζει προς τα έξω μέσω του δικού του φίλτρου. Οπότε οι ετικέτες μου περνούν απλά αδιάφορες. Είναι σημαντικό όταν ακούμε το οτιδήποτε- να αφήνουμε πίσω τις προκαταλήψεις μας γενικώς.  

Αν μπορούσες να συνεργαστείς με κάποιον άλλο καλλιτέχνη, ποιός νομίζεις ότι θα ήταν αυτός;

Μ’ αρέσει πολύ ο Δήμος Αναστασιάδης. Βρίσκω ότι πολλά δημιουργήματά του, τόσο ως απλός ερμηνευτής όσο κι ως συνθέτης, με αγγίζουν. Λατρεύω Νατάσσα Μποφίλιου. Την έχω παρακολουθήσει 3 φορές τουλάχιστον και ζηλεύω απίστευτα το κλίμα που καταφέρνει κάθε φορά να περνάει στο κοινό και όλη την ατμόσφαιρα που δημιουργείται όταν είναι πάνω στην σκηνή. ‘Γουστάρω’ την ενέργεια και το νεύρο της Georgia από τους Μπλε. Γενικότερα όμως, είμαι υπέρ των ‘παντρεμάτων’ διαφόρων μουσικών ειδών από την στιγμή που αυτά θα γίνονται σε ακουστική μορφή και όσο γίνεται απλά και ωραία. Όπως σου ανέφερα, μ’ αρέσουν οι μουσικοί πειραματισμοί.

Το πιο γνωστό σου τραγούδι είναι “Τα Όρια”. Μίλησέ μου λίγο γι’ αυτό.

Πρόκειται για ένα digital single που κυκλοφορεί μέσω της InsideOut Music από τον Φεβρουάριο. Δημιουργός αυτού του τραγουδιού είναι ο φίλος μου Φώτης Καλαντζής τόσο σε στίχους όσο και σε μουσική. Με τον Φώτη γνωριστήκαμε όταν έψαχνε φωνή για γυναικεία φωνητικά σε μία hip hop έμπνευσή του, στο ‘‘Έχω Νύχτες’’. Η συνεργασία έγινε κι έπειτα μου πρότεινε και ‘‘Τα Όρια’’. Μόλις άκουσα το τραγούδι, γυάλισε το μάτι μου, καθώς μου δινόταν η ευκαιρία να δοκιμαστώ και σε ένα πιο ελαφρολαϊκό άκουσμα το οποίο μου άρεσε κιόλας.

Πόσο εύκολο είναι να βάζεις εσύ όρια στην προσωπική σου ζωή; Τι γίνεται όταν αυτά παραβιάζονται;

Πιο μικρή μου ήταν πιο εύκολο να βάζω όρια και να είμαι και σίγουρη πως θα τα τηρώ! Ούσα και πεισματάρα, καταλαβαίνεις…. Μεγαλώνοντας έμαθα πως καλό είναι να έχεις ανοιχτό μυαλό, να κρατάς τις επιφυλάξεις σου μεν, αλλά όταν κάτι νιώθεις πως θέλεις να το κάνεις, οφείλεις να του δώσεις φτερά κι όχι δεσμά. . . Το πολύ πολύ να απογοητευτείς, αλλά θα έχεις πιο σοφή ματιά την επομένη.
Άλλωστε δεν λένε ‘‘καλύτερα να μετανιώνεις για κάτι που έκανες παρά για κάτι που δεν έκανες’’. Στην ηλικία που βρίσκομαι λοιπόν, για να σπάσουν τα όρια, σίγουρα θα υπάρχει ένας πολύ καλός λόγος.

Γνωρίζοντάς σε, ξέρω πως γράφεις μουσική και στίχους. Από συνθετικής πλευράς, τι από τα παραπάνω έρχεται πρώτο;

Γενικότερα όταν ακούω ένα τραγούδι, το πρώτο στοιχείο που κοιτάζω είναι η μουσική. Εκείνη είναι που θα με ταξιδέψει πρώτα κι αν και οι στίχοι είναι αντάξιοί της – τότε μιλούμε για ΤΟ ταξίδι.
Οπότε προσωπικά πρώτα βρίσκω την μουσική μελωδία που θα με ικανοποιήσει κι έπειτα προσπαθώ να το δέσω με τους κατάλληλους από καρδιάς στίχους. 

Και από πλευράς ερμηνείας, τι έρχεται πάλι πρώτο;

Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να δώσεις βάση και στα δύο στοιχεία εξίσου. Η μουσική θα σε βάλει στην ατμόσφαιρα και ο τρόπος που θα ερμηνεύσεις την κάθε λέξη, θα κάνει το τελικό αποτέλεσμα μοναδικό. Σε κάθε περίπτωση οφείλεις να ακούσεις αυτό που θέλει να σου πει το εκάστοτε δημιούργημα ή έστω, όπως το αντιλαμβάνεσαι εσύ.

Ποιά είναι η σημαντικότερη συμβουλή που σου έχουν δώσει πάνω στη μουσική;

‘‘Κάνε το κέφι σου χωρίς να περιμένεις κάτι’’
Γνωρίζουμε ότι τα πράγματα με τον καλλιτεχνικό χώρο κι όχι μόνο, είναι λίγο στριμωγμένα. Εγώ έχω επιλέξει να ασχολούμαι με την μουσική ως ερασιτέχνης- με κάνει να νιώθω όμορφα και ασφαλής το γεγονός ότι μπορώ να ασχολούμαι μαζί της όποτε θέλω εγώ, όποτε έχω όρεξη. Υπήρξαν στιγμές που χρειάστηκε να γράψω κατά παραγγελία κάτι – και δεν μου βγήκε. . . πιέστηκα γιατί μου βγήκε ενστικτωδώς η λέξη ‘‘υποχρέωση’’ και την μουσική δεν θέλω να την βλέπω σαν δουλειά.

Τι συμβουλές θα έδινες εσύ σε έναν νέο που ενδιαφέρεται να κάνει μουσική καριέρα;

Μάλλον δεν είμαι αρμόδια να σου απαντήσω σε αυτή την ερώτηση. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι όταν κάτι το θέλουμε πολύ – και φτάνουμε στο σημείο να ονειρευόμαστε ότι είμαστε ήδη εκεί που θέλουμε να είμαστε – δεν έχουμε παρά να κάνουμε το πρώτο βήμα με σταθερό βλέμμα, καθαρό μυαλό κι ό, τι είναι να γίνει, θα γίνει! Αρκεί να μην χάσουμε την πίστη μας και τον στόχο μας. Όλα είναι εφικτά κι όταν έχεις και την βάση (καλή φωνή, γραφή μουσικής/στίχου), ίσως να είναι κι ευκολότερα. Και θα κλείσω την ερώτηση αυτή παραφράζοντας ένα από τα πιο σοφά μας αποφθέγματα: ‘‘μάθε δουλειά κι άσ’τηνε κι άμα πεινάσεις- πιάσ’τηνε’’, καλού – κακού, ας έχουμε ένα ‘σίγουρο’ έσοδο, πριν αποφασίσουμε να κάνουμε το χόμπυ μας δουλειά.

Σε ευχαριστώ πολύ πολύ!

Περισσότερες πληροφορίες για την Calliope και τις δημιουργίες/συνεργασίες της θα βρείτε εδώ: Calliope – Καλλιόπη Ηλιοπούλου