ΑnimartistsΆρθρο: Πέγκυ Καραμπάτου
Συγγραφέας
‘’‘Ελα ψυχή μου μην πονάς, θα περάσει και αυτό και θα έρθουν και άλλα. Για αυτό σε έφτιαξα από πηλό, να πλάθεσαι από την αρχή και να στεγνώνεις από τα δάκρια, σαν σε βγάλω και πάλι σεργιάνι στον ήλιο ‘’.
Απόσπασμα: “Φωτιά και Πάγος”
Συγγραφέας: Πέγκυ Καραμπάτου
Η ψυχή, το μεγαλύτερο ταξίδι του ανθρώπου. Άλλοι την ψάχνουν, άλλοι την βρίσκουν, άλλοι την χάνουν, άλλοι την ερευνούν, άλλοι μιλάνε γι’ αυτή και άλλοι δεν θα την βρουν ποτέ. Η φιλοσοφία, η θρησκεία, η ιδεολογία, η τέχνη και άλλα τόσα, είναι ανθρώπινες ομάδες που στην θεωρία και στην πράξη τους, ψάχνουν την μοναδικότητα της και την αξιολογούν. Η ψυχή είναι το πιο βαθύ ποτάμι για τον άνθρωπο, που για να το περάσει, πρέπει να είναι τα πόδια και τα χέρια καθαρά σαν κολυμπήσει μέσα του και οι αντοχές καλούνται να φτάσουν από το ναδίρ στο ζενίθ. Μια βαθιά αναπνοή και το σώμα σκίρτησε ενέργεια και εκεί στα σιωπηλά του διαλογισμού μας, της προσευχής μας, του κλάματος μας και της χαράς μας, το φτερούγισμα της πεταλούδας αυτής, που μεταμορφώνεται κάθε φορά κι αλλιώς μέσα από τα στήθη μας, μας γεμίζει αυτό που ψάχνουμε να βρούμε στα σκοτεινά εξαρχής… εμάς, την αλήθεια, τη γαλήνη, τη συγχώρεση, την αυτογνωσία.
Δείτε σε ένα λεξικό ετυμολογικά τι σημαίνουν από τα γεννοφάσκια τους οι λέξεις και μετά θα καταλάβετε καλύτερα και το νόημα τους. Γλωσσοπλάστης ο άνθρωπος από την φύση του, για να εκφραστεί και να δημιουργήσει. Μα γνώστης των έργων του και της δύναμης του, πότε θα γίνει και πότε θα ολοκληρώσει; Ψυχή λοιπόν, από το ρήμα «ψύχω», δηλ. «φυσώ», «πνέω», κυριολεκτικά σημαίνει την «ψυχρή πνοή», με απλά λόγια, σημαίνει η ζωή που γίνεται αισθητή στο σώμα μας με την αναπνοή. Τη βάλανε και την ψύχη, να προσδιορίζει τη νοητική λειτουργία και το θάνατο. Ναι, έτσι την έχουμε μάθει να μας την εξηγούν. “Μου βγήκε η ψυχή”, λέμε, “δεν έχεις ψυχή”, κατηγορούμε, “ορκίζομαι στην ψυχή των πεθαμένων μου”, βλασφημούμε ξεδιάντροπα, “τι ψυχή έχεις”, αναρωτιόμαστε.
Αυτή η άυλη ουσία του ανθρώπου αποτελεί, πάνω από όλα, τον πυρήνα της προσωπικότητας του. Γίνεται μετά θάνατον αθάνατη, όπως οι μνήμες, οι λέξεις και οι πράξεις μας. Κι αν όντως η ψυχή είναι μια πεταλούδα, όπως μας μάθανε οι φιλόσοφοι και ζωγραφίζουν με χρώματα και λέξεις οι μάστορες της τέχνης, τότε ναι, αυτό είναι και το φτερούγισμα της που ακούμε, σαν μας εγκαταλείπει από το σώμα μας, είτε με τον θάνατο, είτε με την φθορά μας, είτε με την αποτυχία στο να γίνουμε αυτό που μας ορίζει η ύπαρξη μας… άνθρωποι με προσωπικότητα όμορφη.
Επικοινωνούν οι ψυχές, μιλάνε, θρηνούν και χαιδεύουν τα πρόσωπα και τα χέρια που τις ακουμπούν και τις τιμάνε. Δε θέλει κάποια ιδιαίτερη θρησκεία η ψυχή για να την βρούμε. Δε θέλει τα πολλά βιβλία, που θα μας δείξουν τον δρόμο της. Κόπο θέλει, διάθεση απαιτεί, αντοχές ζητάει να έχουμε, μα πάνω από όλα τα χέρια καθαρά και το στόμα κλειστό, πριν την προδώσουμε με τις κακές μας λέξεις και πράξεις. Γιατί φοβάται ο άνθρωπος και αργεί να φτάσει στον σκοπό του; Να βρει τη χαμένη του ψυχή ή να μην επιτρέψει να την χάσει; Εγωισμός, θα πει ο ένας ειδικός, αδυναμία, θα πει και ο άλλος, αδιαφορία, θα πει και ο τρίτος. Να πω κι εγώ τη δική μου θεωρία, για να πετύχει η συνταγή; Ό,τι έχουμε δεδομένο δεν το τιμάμε, ούτε το προσέχουμε. Κι εμείς οι άνθρωποι οι ατρόμητοι, πάμε ξυπόλητοι μέσα στα αγκάθια της ζωής, χωρίς να υπολογίζουμε τα κρίματα και τις απώλειες μας. Δεδομένη η ψυχή μας μέσα μας και δεδομένη έτσι την σκορπάμε στους πέντε ανέμους ανυπεράσπιστη. Την σκορπίζουμε σε χίλια κομμάτια στο σύμπαν, που μας τρέφει και μας αιωρεί, μέσα από σώματα ξεραμένα, που διαρρέουν την δύναμη της σκέψης και των αισθήσεων μας.
Μια ζωή κληρονομήσαμε να κουβαλήσουμε στις πλάτες μας, ένα σώμα να θρέψουμε και να γιατρέψουμε, μια μοναδική ευκαιρία σε όποια ηλικία κι αν καταλήξουμε, για να δημιουργήσουμε, να αγαπήσουμε, να χαρούμε, να κληροδοτήσουμε. Μια ψυχή υπάρχει μόνο για τον καθένα μας, που έχει μοιραστεί στα δύο και μεις πρέπει να διαλέξουμε ποια θα επιλέξουμε. Την καλή ή την κακή, τη σκοτεινή ή την πολύχρωμη, την όμορφη ή την άσχημη; Το κουκούλι σαν ανοίξει, η πεταλούδα του πρέπει να πετάξει μακριά και ελεύθερη. Αν της κλείσετε τον δρόμο θα πεθάνει και μαζί της θα χαθείτε στο πουθενά και εσείς.