ΑnimartistsΆρθρο: Quentin Curutchet
Μετάφραση: Ειρήνη Κωνσταντοπούλου
Η πρώτη απόδραση που θα μοιραστούμε μαζί μέσα από το Animartists αφορά το τελευταίο μου ταξίδι στην Ισπανία. Ένα οδικό ταξίδι που πραγματοποιήσαμε μαζί με τους γονείς μου το δεύτερο μισό του Φεβρουαρίου. Προορισμός μας; Η Ανδαλουσία!
Διασχύσαμε μια αρκετά μεγάλη απόσταση, περνώντας τη μισή Γαλλία και στη συνέχεια την Ισπανία, για να καταλήξουμε στη Σαλαμάνκα, μια πόλη στο δυτικό τμήμα της χώρας, γνωστή για την όμορφη πλατεία Mayor και το πιο παλιό της Πανεπιστήμιο.
Χωρίς να θέλω να κάνω ακόμη έναν ταξιδιωτικό οδηγό για την Ανδαλουσία, θεωρώ πως αν κάποιος ταξιδέψει στην πόλη αυτή, θα ήταν όμορφο να επισκεφτεί τα συνηθισμένα τουριστικά μέρη, όπως την Κόρδοβα, τη Σεβίλλη, τη Μάλαγα και τη Γρανάδα, που φημίζεται η κάθεμία για τις ομορφιές της (πλατείες, ιστορικά παλάτια, εντυπωσιακούς καθεδρικούς ναούς). Εκτός όμως από τις διάσημες αυτές πόλεις, θα σας παρότρυνα να επισκεφθείτε και τα μικρά λευκά χωριά μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης.
Αξιοσημείωτη είναι και η περιοχή Ρόντα, μια ορεινή πόλη βορειοδυτικά της Μάλαγα. Μην ξεχάσετε να ανεβείτε στην κορυφή του βουνού της, για να απολαύσετε από εκεί την παλιά πόλη με την εντυπωσιακή γέφυρα. Καταπληκτική θέα στη θάλασσα από το περίφημο “Balcón de Europa” προσφέρει από την άλλη μια μικρή “ψαρό-πολη”, η Νέρχα, όπου πρωτόγονες ζωγραφιές βρέθηκαν στις διάσημες σπηλιές της.
Αυτό που με εντυπωσίασε ιδιαίτερα όμως καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού μου στην Ανδαλουσία. είναι ο συνδυασμός αρχιτεκτονικού στυλ, που είναι ορατός ακόμα και σήμερα.
Το 1492, όταν η Ισπανία έγινε η ενωμένη καθολική μοναρχία που γνωρίζουμε, τα διαφορετικά κτήρια Μαροκινής κουλτούρας θα μπορούσαν να είχαν καταστραφεί όπως συνήθιζαν να κάνουν οι νικητές στους ηττημένους. Τα κτήρια ύψιστης σημασίας που αντιπροσωπεύουν τη θρησκεία, την κουλτούρα και τη δύναμη του πολιτισμού των ηττημένων συνήθως καταστρέφονταν ή μεταμορφώνονταν εντελώς, για να υπενθυμίζουν και να αποδεικνύουν έτσι τη δύναμη των νικητών. Στην Ανδαλουσία όμως, τα κύρια θρησκευτικά και πολιτικά κτήρια έχουν διασωθεί και προσαρμοστεί στις νέες χρήσεις, αν και σίγουρα κάποια από αυτά έχουν υποφέρει πολύ από τους πολέμους.
Για παράδειγμα, οι καθολικοί ιδιοκτήτες της Κόρδοβας έχουν χτίσει το δικό τους καθεδρικό ναό στην καρδιά ενός τζαμιού. Αν και έχουν αλλάξει εντελώς το βασικό του κομμάτι, η εξωτερική εμφάνιση (όπως η αυλή, ο μιναρές και το σημείο προσευχής), καθώς επίσης η δομή και οι αρχιτεκτονικές ιδιαιτερότητες (το σχήμα των τζαμιών, το μωσαικό, το πέταλο στις καμάρες κτλ) έχουν παραμείνει ίδια. Έχουν διαφυλαχτεί επίσης η διακόσμηση και οι στίχοι από το Κοράνι στους τοίχους.
Ένα ακόμη παράδειγμα αποτελεί η περίφημη Τζιράλντα της Σεβίλλης, όπου χτίστηκε ως μιναρές και σήμερα ανήκει στον καθεδρικό. 
Μεταφερόμενοι τώρα στην Αλάμπρα, βασιλικό λόφο της Γρενάδας και το παλάτι Νασρίντ, σημαντική παρατήρηση αποτελεί ο Κάρολος ο 5ος, ο οποίος αποφάσισε να μην μετατρέψει το παλάτι τελείως ανάλογα με το δικό του τρόπο ζωής, αλλά αντίθετα πρόσθεσε ένα ακόμη δίπλα του με κοινό διάδρομο, ώστε να διευκολύνεται η χρήση και των δύο, διατηρώντας τη διακόσμηση που ήταν βασισμένη σε μια διαφορετική θρησκεία από τη δική του.
Χάρη σ’ αυτή την ανοιχτόμυαλη απόφαση, το να διατηρήσει δηλαδή την τέχνη του προηγούμενου ιδιοκτήτη, μπορούμε να απολαμβάνουμε την ομορφιά και την εξελιγμένη τεχνολογία του Μαροκινού πολιτισμού.
Γράφοντας αυτό το άρθρο σήμερα, ύστερα από τη μεγάλη καταστροφή της αρχαίας πόλης Χάτρα και Νίμραντ στο Ιράκ, συνειδητοποιώ πόσο δύσκολο θα πρέπει να ήταν να διασωθούν αυτά τα μνημεία κατά τη διάρκεια πολέμου λόγω της διαφορετικής κουλτούρας τους στο τέλος της μέσης εποχής, αλλά επίσης πόσο έξυπνοι και ανυχτόμυαλοι ήταν οι κάτοικοι της Ανδαλουσίας του 15ου και 16ου αιώνα.
Ένα ταξίδι στην Ανδαλουσία παρ’ όλα αυτά δε πραγματοποιείται μόνο, για να δει κανείς τα ωραία κτήρια και τοπία, αλλά και να γνωρίσει τον πολιτισμό της. Το κύριο ενδιαφέρον κατά τη γνώμη μου είναι οι άνθρωποί της και οι εξωτερικές τους δραστηριότητες. Ενώ στη Γαλλία, όπου έχω ζήσει και μεγαλώσει, οι περισσότερες πολιτιστικές δραστηριότητες πραγματοποιούνται σε κλειστούς χώρους, στην Ανδαλουσία παρατηρεί κανείς το ακριβώς αντίθετο, αφού όλα γίνονται σε ανοιχτούς χώρους, όπως για παράδειγμα στις πλατείες, όπου συναντιούνται γενιές, χορεύουν φλαμένγκο και μοιράζονται τάπας (εθνικό φαγητό της Ισπανίας).
Το Νότιο τμήμα της Ισπανίας λοιπόν είναι ένα πολύ ενδιαφέρον μέρος, όπου μπορεί κανείς να βρει ιστορικά σημεία, αξιοθαύμαστα τοπία, αλλά και ελκυστικές παραλίες, πολλές δραστηριότητες και αρκετή νυχτερινή ζωή. Η επιλογή είναι δική σας…