ΑnimartistsΆρθρο: Quentin Curutchet
Μετάφραση: Σοφία Βέξλερ
Μεταφράστρια
Επιμέλεια: Ίριδα Γουδέλη
Φιλόλογος
Το καλύτερο ταξίδι είναι σίγουρα αυτό που κάνουμε στην φαντασία μας. Αυτό που έχει ως οικονομικά, χρονικά και γεωγραφικά όρια, μόνο αυτό που το μυαλό μας είναι ικανό να φανταστεί. Αυτό το ταξίδι που όλοι κάνουμε τακτικά τη νύχτα, ή ακόμη και την ημέρα για μερικούς από εμάς.
Ένα ταξίδι που έχει τη δική του αίσθηση του χρόνου, από την ταχύτητα των δράσεων στην ταχύτητα της σκέψης. Κάποια έννοια του παρόντος, του παρελθόντος ή του μέλλοντος ή ακόμα και της χρονολογίας, ακομη και να φτάσουμε στο αποτέλεσμα πριν να δούμε την αιτία… Μια λογική δική μας, η οποία μπορεί να φάνει μεσ’ το ταξίδι, χωρίς να αντιμετωπίζει την λογική της κοινώνιας, ούτε την λογική της φύσης.
Η επιλογή των χρωμάτων, η δύναμη της βαρύτητας, της πανίδας και της χλωρίδας. Ναι, είναι θέμα επιλογής … όλα είναι πιθανά σε αυτό το ταξίδι… Προκειται για ελευθερία επιλογής… Το να επιλέγεις τι θέλεις να δεις, να κάνεις και να σκέφτεσαι με έναν όρο που μόνο έσυ, ή το υποσυνείδητό σου, επιβάλλει. Από το πιο ρεαλιστικό ταξιδι μέχρι το πιο ιδιότροπο και απίθανο.
Μιλάμε συχνά για τα όνειρα και τη φαντασία των παιδιών, σαν να μην υπηρξαν όνειρα ενηλίκων.
Ωστόσο, μεγαλώνοντας, συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε, να φανταζόμαστε, αν και είναι αλήθεια ότι οι σκέψεις μας είναι συχνά πιο διορθρωμένες, πιο ρεαλιστικές, πιο μεταφυσικές. Στην πραγματικότητα, η κύρια διαφορά είναι οτι συνειδητά ή οχι, έχουμε μειώσει το πεδίο των δυνατοτήτων. Επηρεάζομαστε από την κοινωνία στην οποία ζούμε, από τις αναγνώσεις μας, τη δουλειά μας, την τέχνη και τον πολιτισμό γύρω μας.
Το φανταστικό μας ταξίδι γινεται πιο δομήμενο όσο μεγαλώνουμε, δεν ελευθερώνεται πια από την λογική που χρησιμοποιούμε καθημερινά στις σχέσεις μας με τους άλλους και με τη φύση. Τα όνειρά μας εξακολουθούν να υπάρχουν παίρνοντας διάφορες μορφές, αλλά απαιτόντας όλο και περισσότερο αληθινό και απτό έδαφος … Συνεχίζουμε ευχαρίστως ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα ή μια ταινία φαντασίας, συμπεριλαμβάνοντας ένα ρόλο για εμάς, διοργανώνουμε ένα σχέδιο σταδιοδρομίας ( εφικτό ή όχι), βλέπουμε τον εαυτό μας να κατέχει το κάστρο που ανεβήκαμε τελευταία ή να φλερτάρει με τον γείτονα, ο οποίος ξαφνικά κληρονομήσε κοιλιακούς από την τελευταία coverboy της μόδας. Δημιουργούμε ένα πανέμορφο φόρεμα χορού που είναι στην πραγματικότητα ένα μείγμα από στοιχεία που είδαμε δεξιά και αριστερά και που έχουν μείνει στην μνήμη μας.
Αλλά όπως και σε πολλά ταξιδια, δεν είναι ο τελικός προορισμός που έχει σημασία αλλα είναι το ίδιο το ταξίδι.
Le plus beau voyage est certainement celui de notre imagination. Celui qui n’a de limites budgétaire, temporelle ou géographique que ce que notre cerveau ne peut imaginer. Ce voyage que nous faisons tous régulièrement la nuit, ou même le jour pour certain d’entre nous.
Un voyage qui a sa propre notion du temps, de la vitesse des actes à la vitesse des pensées. Une certaine notion du présent, du passé ou du futur ou même de la chronologie, voir la conséquence avant de voir la cause… Une logique qui nous est propre, et qui peut se révéler durant ce voyage sans se confronter à celle de la société qui nous entoure ni à celle de la nature environnante.
Le choix des couleurs, de la force d’apesanteur, de la faune et de la flore ; oui c’est bien une question de choix… tout étant possible dans ce voyage… c’est bien de la liberté de choisir dont il est question… choisir ce que l’on veut voir, faire et penser dans une limite que seul nous, ou notre subconscient, impose. Du voyage le plus réaliste voire réalisable au plus fantasque et improbable.
On parle souvent des rêves d’enfants et de leur imagination, comme si, par opposition, il n’y avait pas de rêves d’adultes…
Pourtant en grandissant nous continuons de rêver, d’imaginer, cependant il est vrai que nos pensées sont souvent plus structurées, plus réalistes, plus métaphysiques. En fait la principale différence est que, consciemment ou non, nous avons réduit le champs des possibles ; influencé par la société dans laquelle nous évoluons, par nos lectures, notre métier, l’art et la culture qui nous bercent.
Notre voyage imaginaire se structure en grandissant, il s’émancipe de moins en moins d’une logique que nous utilisons le jour dans nos rapports aux autres et à la nature. Nos rêves continuent à exister en prenant des formes diverses et variées mais nécessitant de plus en plus un terreau réel et tangible… Nous continuons volontiers un roman passionnant ou un film fantastique en y incluant un rôle pour nous, nous nous organisons un plan de carrière (réalisable ou non), nous nous voyons dejà propriétaire du dernier château visité ou flirtant avec le voisin qui a subitement hérité, dans notre esprit, des abdos d’acier du dernier coverboy à la mode ; Nous inventons une superbe robe de bal qui n’est en fait qu’une addition et un mélange de détails pris à droite à gauche dans notre mémoire.
Mais comme dans bon nombre de voyage ce n’est pas la destination finale qui compte c’est le voyage en lui-même.