Αλίκη ΚατσαρούΚείμενο: Αλίκη Κατσαρού
Μου άρεσαν πολύ τα αυγά στραπατσάδα που έφτιαχνε. Τρελαινόμουν για τις τηγανίτες και για τα γεμιστά της. Πιο πολύ αγαπούσα τη μυρωδιά της φρεσκάδας στις αφράτες πετσέτες του μπάνιου, και στα ρούχα που φρόντιζε πάντα να είναι πεντακάθαρα και μοσχοβολιστά.
Η ίδια μύριζε πράσινο σαπούνι και για να είμαι πολύ ειλικρινής, συχνά μύριζε χλωρίνη. Τα βράδια που αποσυρόταν στην κάμαρά της εγώ στενοχωριόμουν πολύ. Η αδελφή μου όμως περισσότερο. Η αδελφή μου όταν ξυπνούσε τα βράδια από κακό όνειρο, στην Αγλαΐα έτρεχε για παρηγοριά.
Όταν ήμασταν πολύ μικρές, τη θυμόμαστε να λέει πως θα παντρευτεί και θα μας φύγει, και πως ίσα-ίσα προλαβαίνει γιατί είναι μεγαλοκοπέλα. Εμείς της λέγαμε πως θα πάμε μαζί της, όπου κι αν πάει.
Τη μάνα μας τη βλέπαμε ελάχιστα. Το ίδιο και τον πατέρα μας. Δε θέλω να πω τι δουλειά κάνουν, γιατί δε μας αφήνουν να το λέμε, πάντως είναι διάσημοι. Μας έχουν επαναλάβει πολλές φορές πως οι ώρες που λείπουν από το σπίτι ή που ξεκουράζονται, όλες οι ώρες που εμείς είμαστε ξύπνιες δηλαδή, είναι πολύ σημαντικές γιατί έτσι μας εξασφαλίζουν ό, τι έχουμε.
«Νομίζετε πως είναι πολλά τα παιδιά που έχουν πισίνα στον κήπο τους; Ή που πηγαίνουν τόσο συχνά διακοπές στο εξωτερικό; Ή που φοιτούν στο κολλέγιο; Που φορούν τέτοια ρούχα;», μας έλεγαν συχνά. Εμείς εκείνη τη στιγμή αισθανόμασταν πολύ χαρούμενες. Καταλαβαίναμε πως οι γονείς μας θυσιάζονται για εμάς.
Υπάρχει ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα τώρα. Η δουλειά της μαμάς και η δουλειά του μπαμπά δεν πάει καθόλου καλά, γιατί η δισκογραφία έχει πέσει. Ουπς! Μόλις είπα αυτό που δεν έπρεπε. Τέλος πάντων, εσείς που είστε ψυχολόγος δε θα το πείτε σε κανέναν, έτσι δεν είναι;
Το μεγάλο πρόβλημα δεν είναι ότι μετακομίσαμε σε ένα άλλο σπίτι χωρίς πισίνα από πέρσι, ούτε πως φέτος δε θα πάμε σε νησιά γιατί πουλήθηκε το σκάφος του μπαμπά. Το πρόβλημα είναι πως δεν έχουμε την Αγλαΐα. Η μαμά δεν ξέρει να κάνει στραπατσάδες, ούτε βρήκε ποτέ στο σούπερ μάρκετ το απορρυπαντικό που μυρίζουν τα ρούχα, τα πλυμένα από την Αγλαΐα. Και εκτός από αυτό, το πιο μεγάλο πρόβλημα είναι πως η αδελφή μου όταν βλέπει εφιάλτες έρχεται στο κρεβάτι μου και με ενοχλεί πάρα πολύ.
Της λέω πήγαινε στη μαμά, δεν κουνιέται.
Ένα βράδυ θύμωσα τόσο πολύ που της είπα με πάρα πολλά νεύρα «Γιατί δεν πας στη μαμά; Απάντησέ μου αλλιώς θα βάλω τις φωνές» και είπε «δεν είναι το ίδιο» κι ύστερα έκλαψε πολύ και είπε «σαν την Αγλαΐα».