Άρθρο: Σοφία Βέξλερ

Επιμέλεια: Μαρία Κασσεροπούλου
Φιλόλογος


Μια φίλη, ή καλύτερα γνωστή μου, έχει μια κόρη 4,5 χρονών που την προβληματίζει αρκετά. Γεννήθηκε πρόωρα, λες και δεν της άρεσε το περιβάλλον μέσα στην κοιλιά της. Τόσο πρόωρα όμως που παραλίγο να μην επιζήσει… Τότε η φίλη μου ήταν παντρεμένη με τον Νίκο και προσπάθησαν με κάθε τρόπο να κάνουν παιδί. Οι προσπάθειές τους απέδωσαν και η φίλη μου έμεινε έγκυος. Όταν τελικά μετά από καιρό, γέννησε και βγήκε από το νοσοκομείο με το μωρό, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως τα περίμεναν. Το μωρό εμφάνισε πολλά προβλήματα υγείας και χρειαζόταν περισσότερη προσοχή από τα υπόλοιπα μωρά. Δυστυχώς, υποβλήθηκε σε εγχείρηση ανοικτής καρδιάς. Αρρώσταινε συνέχεια… Μέχρι την στιγμή που χώρισαν οι γονείς της. Δεν άντεξαν πλέον τόσα προβλήματα. Η φίλη μου παρέμεινε έτσι μόνη με την κόρη της, απελπισμένη και θλιμμένη.

Άρχισε να πηγαίνει την μικρή σε ψυχολόγο, καθώς δεν ηρεμούσε καθόλου. Δεν ήθελε να είναι καθαρή και ζητούσε ακόμα πάνες. Επίσης έκανε συχνές κρίσεις, αν και είναι παιδί. Όλα αυτά έφεραν τη φίλη μου στο σημείο να μου πει πως δεν άντεχε άλλο, πως δεν ήξερε τι να κάνει… ποια λύση να βρει. Ψάχναμε μαζί γιατί την λυπόμουν και στεναχωριόμουν πολύ…

…μέχρι που περάσαμε δυο ολόκληρες μέρες μαζί.

Δέκα φορές τουλάχιστον την ημέρα έλεγε μπροστά στην κόρη της:

Γιατί δεν έσπασε το πόδι μου την ημέρα που έκανα το παιδί;’’

Αυτή μου καταστρέφει τη ζωή.’’

Από τις 7 το πρωί μέχρι 11 το βράδυ μ’ ενοχλεί.’’

“Πως το μετάνιωσα που έκανα παιδί!’’

‘’Τι το’θελα το παιδί;’’

Πως να βρω άνδρα με τέτοιο βάρος που κουβαλάω;’’ [εννοούσε πάλι το παιδί]

Όλα επαναλήψεις της ίδιας φράσης… Παραπονιόταν συνέχεια μπροστά στη μικρή ότι η ψυχολόγος της δεν ήταν καλή επαγγελματίας.

Τώρα πια δεν έχω αμφιβολία. Αντιλαμβάνομαι ακριβώς ποιο είναι το πρόβλημα της μικρής. Ο Φροϋντ θα χαιρόταν πολύ αν μπορούσε να διαβάσει αυτό που θα γράψω τώρα. Το πρόβλημα του παιδιού είναι η μητέρα της, πιο συγκεκριμένα η έλλειψη αγάπης από εκείνη. Γι’ αυτό κάνει ό, τι μπορεί για να τραβήξει την προσοχή της. Άλλωστε πως να βοηθήσει η ψυχολόγος εάν το παιδί ακούει μόνο αρνητικά σχόλια για εκείνη;

Δεν έχω πει ακόμα στην φίλη μου ότι φταίει αυτή. Επειδή δεν είναι μια από τις στενές μου φίλες αλλά παραπάνω γνωστή μου. Επειδή θα εκνευριστεί μαζί μου, όσο διπλωματικά και να το πω. Και αν τσαντιστεί, δεν θα μπορέσω να παρακολουθήσω πως προχωράνε τα πράγματα με το παιδί και μήπως μπορώ να βοηθήσω στην πορεία.

Κάπως έτσι δημιουργούνται τα ψυχολογικά προβλήματα. Κάθε μορφή ζωής ξεκινάει από την αγάπη και όπως είναι γνωστό τρέφεται με αγάπη. Χωρίς αγάπη, τα ζώα (επομένως και οι άνθρωποι) και τα φυτά δεν μεγαλώνουν. Ακόμη και όταν μεγαλώσουν, πάλι έχουν ανάγκη την αγάπη για να μην μαραθούν….