Συνέντευξη με τον εικαστικό Μιχαήλ Τσακουντή

Άρθρο: Βάσια Μήλα

Επιμέλεια: Ίριδα Γουδέλη
Φιλόλογος

Ο Μιχαήλ Τσακουντής γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Εισήλθε από νωρίς στον εκφραστικό χώρο των εικαστικών,εκδηλώνοντας την αδυναμία του για τη τέχνη της ζωγραφικής. Ακολουθώντας το πάθος του για τη ζωγραφική,αποφάσισε να φοιτήσει στην ανώτατη σχολή καλών τεχνών στην Αθήνα. Ξεχωριστά, από τη ζωγραφική έχει σπουδάσει και φωτογραφία στο “Central Sai Martin” στο Λονδίνο. Από τότε, και μέχρι σήμερα έχει συμμετάσχει σε αρκετές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.

Του αρέσει να επικεντρώνεται κυρίως στο να ζωγραφίζει πορτραίτα με νεαρές ανδρικές φιγούρες μέσω των οποίων εκφράζεται και ο ίδιος τόσο ως καλλιτέχνης αλλά και ως άνθρωπος.

Πότε άρχισε η περιπλάνηση σας στον χώρο των εικαστικών;

Η περιπλανησή μου,ξεκίνησε όταν ήμουν περίπου 7 με 8 χρονών. Από μικρός είχα καταλάβει ότι επρόκειτο να ασχοληθώ με τα εικαστικά ενώ στάθηκα αρκετά τυχερός που είχα τους γονείς δίπλα μου να με στηρίζουν. Έτσι, από παιδί μπήκα σε ένα εργαστήρι ζωγραφικής και από τότε δε σταμάτησα ποτέ. Από την αρχή είχα ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη ζωγραφική, ήτανε ένας χώρος όπου πάντα με μάγευε.

Από τον χώρο των εικαστικών ξεχωρίσατε τον ιδιαίτερο και πολύπλευρο κόσμο της ζωγραφικής. Πώς έγινε η συγκεκριμένη επιλογή; Νιώθετε ότι εκφράζεστε περισσότερο μέσω της ζωγραφικής;

Από πολύ μικρός όταν οι γονείς μου, μου έπαιρναν βιβλία ζωγραφικής με διάσημους ζωγράφους θυμάμαι τον εαυτό μου να τα χαζεύω και να με συνεπαίρνει η δυναμική της εικόνας, ήτανε κάτι που μου τραβούσε πάντα την ιδιαίτερη προσοχή.

Ποια είναι η πηγή της έμπνευσης σας και πως αυτή σας επηρεάζει τόσο στο καλλιτεχνικό όσο και στο προσωπικό κομμάτι;

Η πηγή έμπνευσης μου είναι κυρίως οι άνθρωποι που συναναστρέφομαι, ο χαρακτήρας τους, οι αγωνίες τους, τα ονειρά τους… Aυτό μάλλον λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά για μένα καθώς μέσα απο αυτούς και την δημιουργία επουλώνω τα δικά μου τραύματα.

Βασικός πυρήνας των έργων σας, θα μπορούσε κανείς να πει, ότι είναι οι ανδρικές φιγούρες,κυρίως νεαρής ηλικίας. Μιλήστε μου λίγο για αυτό.

Αρχικά, θεωρώ ότι οι ανδρικές φιγούρες έχουνε τη δική τους δυναμική και σαν άντρας μπορώ να εκφραστώ καλύτερα μέσω μιας ανδρικής φιγούρας. Ουσιαστικά, παίζω με τους χαρακτήρες που θα ήθελα εγώ να υποδυθώ στη ζωή μου. Γιατί μέσα από όλα αυτά τα ανδρικά πορτραίτα, μέσα από όλους αυτούς τους χαρακτήρες υπάρχει κάτι από εμένα για αυτό μπορώ και εκφράζομαι καλύτερα μέσα από την ανδρική φιγούρα. Η αλήθεια είναι ότι έχω μια εμμονή με τη νιότη γιατί νομίζω ότι είναι το σημαντικότερο αγαθό που έχουμε το οποίο χάνεται τόσο γρήγορα και προσπαθώ να κρατήσω κάτι από αυτό. Να κρατήσω τη νιότη μας για πάντα.

Ακουγοντάς σας μου έρχεται στο μυαλό μια φράση του Oscar Wilde ότι «Κάθε πορτρέτο που γίνεται με την έμπνευση του ζωγράφου, είναι το πορτρέτο του καλλιτέχνη και όχι αυτού που ποζάρει.» Θα συμφωνούσατε με αυτή τη φράση; Με ποιο τρόπο τη βιώνετε καθημερινά;

Ναι, θα ελεγα πως συμφωνώ, σε κάθε έργο ανεξάρτητα από το ποιος ποζάρει μπορείς να βρεις και μένα από πίσω. Αυτό συμβαίνει διότι στη ζωή μας, καθημερινά, ενσαρκώνουμε πολλούς και διαφορετικούς ρόλους.

Στα πορτραίτα σας, απεικονίζονται άνδρες όπου αν προσέξουμε καλά, παρουσιάζουν ένα κοινό και μια διαφορά. Το κοινό στοιχείο μεταξύ τους, είναι ότι κοιτάζοντας σε με αυτά τα μάτια νιώθεις να σε μαγνητίζουν σαν να θέλουν κάτι να σου πουν. Επιθυμείτε μέσω αυτών να περάσετε κάποιο μήνυμα προς τα έξω;

Προσπαθώ να γίνω ένας κλασσικός ζωγράφος, αυτό σημαίνει ότι είμαι ένας ρεαλιστής ζωγράφος. Δίνω μεγάλη αξία στα μάτια και πως τα δείχνω να φαίνονται προς τα έξω διότι από τα μάτια αντιλαμβανόμαστε κάποια πράγματα, όπως για παράδειγμα τη ψυχολογία του άλλου.

Μπορώ να πω πως με εντυπωσιάζουν οι εκφράσεις των πορτρέτων σας! Σαν το προσωπείο του ανθρώπου να μην είναι ποτέ σταθερό;

Αρχικά, έχει να κάνει και με τον άνθρωπο που έχω απέναντι μου αλλά συνήθως έχει να κάνει και με το θέμα της έκθεσης που παρουσιάζω κάθε φορά με τα πορτραίτα. Αυτοί οι άνθρωποι έχουνε κάτι κοινό μεταξύ τους, έχει να κάνει με την αισθητική που επιθυμώ να δώσω κάθε φορά. Κάποιες φορές μπορεί να είναι πιο σκούρα, να είναι σε ύφος μπαρόκ, κάποιες άλλες φορές προτιμώ να τα κάνω πιο “ανάλαφρα”.

Υπάρχει σύνδεση μεταξύ σας; Θα μπορούσε δηλαδή κανείς να θεωρήσει ότι αυτές οι αλλαγές υποδηλώνουν τις ενίοτε συναισθηματικές και συγκυριακές αλλαγές στις οποίες συνυπάρχετε;

Σίγουρα και υπάρχει σύνδεση! Όταν για παράδειγμα περνάω τις δραματικές φάσεις μου τα πορτραίτα γίνονται πολύ πιο σκοτεινά, πιο θεατρικά.. Αλλά ουσιαστικά κάθε πρόσωπο παίζει ένα ρόλο.

Μιλήσαμε για τις αλλαγές που απεικονίζονται στα πρόσωπα που ζωγραφίζετε, με ποιο τρόπο όμως θεωρείτε ότι βιώνουν οι άνθρωποι τις αλλαγές στη καθημερινοτητά τους;

Υπάρχουνε άνθρωποι όπου βιώνουν πιο εύκολα τις αλλαγές και άλλοι πιο δύσκολα. Για εμένα, δεν είναι ιδιαίτερα εύκολο να βιώνεις τις αλλαγές και αυτό γιατί ο άνθρωπος έχει την ανάγκη να νιώθει ασφαλής κάπου. Κυρίως όταν μιλάμε για ψυχολογικές διακυμάνσεις όπου δεν είναι εύκολο να τις διαχειριστούμε αλλά είναι μέρος της ανθρώπινης μας φύσης οπότε οφείλουμε κάθε φορά να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε.

Είναι ικανές οι αλλαγές που μας περιβάλλουν να συμβάλλουν στην αλλαγή μας;

Σίγουρα, είναι ικανές οι αλλαγές να μας αλλάξουνε και νομίζω ότι καθημερινά αλλάζουμε και αλλάζω. Οι εξωγενείς παράγοντες, ο τρόπος που λειτουργεί η κοινωνία, οι αντιδράσεις των ανθρώπων, μια ερωτική απογοήτευση, ένας μεγάλος έρωτας είναι ικανά στοιχεία να μας αλλάξουνε.

Οι αλλαγές που βιώνουμε μπορούν να διαφαίνονται μέσω των χαρακτηριστικών του προσώπου μας;

Φυσικά, για αυτό είμαστε χαρούμενοι, για αυτό κλαίμε, για αυτό γελάμε. Ναι, έτσι συμβαίνει και με τις ανδρικές φιγούρες στα πορτραίτα μου, επειδή τα πρόσωπα αυτά είναι υπαρκτά, οι άνθρωποι αυτοί ζουν γύρω μου, για αυτό και επιλέγω νέα παιδιά γιατί με ενδιαφέρει να δω πως είναι οι νέοι σήμερα. Έχει να κάνει και με το μοντέλο αλλά και με τη διάθεση που εγώ βρίσκομαι κάθε φορά.

Ας περάσουμε λίγο στα επαγγελματικά. Έχετε συμμετάσχει σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό (Μιλάνο, Νέα Υόρκη). Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας τις επαγγελματικές σας εμπειρίες; Πως είναι να λειτουργείτε μόνοι σας και πώς ως ομάδα σε επαγγελματικό επίπεδο;

Στην αρχή, ξεκίνησα με ατομικές εκθέσεις, όταν έτυχε όμως να λάβω μέρος σε μια ομαδική έκθεση ομολογώ ότι είχε περισσότερο ενδιαφέρον γιατι έρχεσαι σε επαφή με άλλους συναδέλφους αλλά και με το κοινό των άλλων συναδέλφων κάτι που σε βοηθάει γιατί μπορείς να δεις με ποιο τρόπο σκέφτονται. Θα μπορούσε να πει κανείς, ότι μου είναι το ίδιο ευχάριστο να συμμετέχω τόσο σε ομαδικές όσο και σε ατομικές εκθέσεις. Η μόνη διαφορά είναι ότι στις ατομικές εκθέσεις μπορώ να παρουσιάσω μια ολοκληρωμένη θεματολογία ενώ στις ομαδικές θα πρέπει να παρουσιάσω μερικά έργα μου, έτσι διαλέγω να παρουσιάζω τα πιο αντιπροσωπευτικά.

Μιλήστε μου για τα μελλοντικά επαγγελματικά σας σχέδια.

Κάθε καλοκαίρι εκθέτω σε μια γκαλερί στη Μύκονο, τη “Big White Gallery”, όπου αυτή η συνεργασία πηγαίνει πολύ καλά. Το φθινόπωρο θα πάρω μέρος σε μια ομαδική έκθεση ενώ την άνοιξη θα παρουσιάσω μια ατομική έκθεση στη Νέα Υόρκη.

Θα σας αφήσω ελεύθερο να κλείσετε τη συνέντευξή μας με ένα μήνυμα προς τους αναγνώστες του animartists.

Να αγαπάτε να ζείτε με πάθος, το πόθος είναι το αντίθετο του θανάτου… Όσο πιο πολλά ποθείτε τόσο πιο πολλά θα αποκτήσετε.

Facebook: Michail J. Tsakountis