Μένη ΚουτσοσίμουΆρθρο: Μένη Κουτσοσίμου
Ψυχολόγος – Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
ΜΔΕ στην Κοινωνική Ψυχιατρική-Παιδοψυχιατρική
Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Παν/μίου Ιωαννίνων
Μεταδιδάκτωρ Ιατρικής Παν/μίου Ιωαννίνων στην Ποιότητα Υπηρεσιών
Σαν μια βουτιά. Στο νερό. Έτσι ένιωσα όταν σε πρωτοείδα.
Δεν υπάρχουν λόγια στην πρόσκρουση, δεν προλαβαίνεις άλλωστε ν’ αρθρώσεις συλλαβή, τώρα πλέον γνωρίζω.
Μόνο ένταση. Αν το έχεις ζήσει, γνωρίζεις, δυστυχώς ή ευτυχώς, από πρώτο χέρι. Ένταση και πόνος. Στο κορμί, στο μυαλό, στην ψυχή. Σαν βουτιά από ψηλά… αν με καταλαβαίνεις.
Από τη στιγμή που πάρεις την απόφαση να βουτήξεις, μέχρι τη στιγμή της πρόσκρουσης, μόνο αδρεναλίνη.
Δεύτερες σκέψεις σε κατακλύζουν, δικαίωμά σου. Δεν θα τα καταφέρεις. Δεν είναι για σένα. Δεν μπορείς γιατί δεν έχεις τα κότσια. Δεν σε παίρνει. Δεν έπρεπε.
Εκείνη τη στιγμή που βρίσκεσαι στον αέρα, γελώντας κάθε σου ανασφάλεια… Αχ και να ‘ξερες.
Δεν είσαι παιδί όμως. Έχεις ξανανιώσεις τον πόνο. Όταν ξαναβούτηξες. Κι όμως πάλι εδώ στον βατήρα, να νιώθεις ότι είναι η σειρά σου, ότι αυτή τη φορά θα τα καταφέρεις να αγγίξεις το στόχο σου, να βγεις αλώβητος.
Εκείνη τη στιγμή που καρτερικά μετράς για να αγγίξεις το νερό. Και σαν το αγγίξεις και αυτό, καρτερικά να σου το ανταποδίδει.
Ρεύμα διαπερνά με μιας το κορμί, χτυπιέται αλύπητα στην επαφή, μέχρι που το μυαλό κυριεύει τη στιγμή, κυριαρχεί πάνω της.
Τι έπαθες; Στην προπόνηση της ζωής άκουσες για τον πόνο, έμαθες για την ένταση, ένιωσες την αποπλάνηση, εσύ όμως εκεί, να παλεύεις με τη συνείδησή σου… θα τα καταφέρω, είπες, ακόμη κι αν πονέσω.
Και σε άφησα να το κάνεις. Χωρίς να σε αποτρέψω.
Να το ζήσεις, χωρίς επιστροφή.
Όσοι μιλούν για σένα, μου έχουν πει πως δεν τα παρατάς εύκολα.
Όσοι μιλούν εξ ονόματός σου, με διαβεβαιώνουν πως δεν θα λυγίσεις.
Πώς να κάνεις πίσω όταν όλο σου το είναι τραντάζεται, ξυπνώντας τις πιο πανάρχαιες αισθήσεις, από αυτές που εσύ έχεις λησμονήσει;
Σκίρτημα θαρρώ πως λέγεται το συναίσθημα αυτό… και η μοίρα ήθελε και το ένιωσα μαζί σου.
Η εικόνα σου ήταν το νερό… καθρεφτίστηκα και αφέθηκα.
Επέλεξα, και η ανασφάλεια έγινε ευθύς αμέσως η βουτιά μου.
Και κίνησα να κυνηγήσω την αιώνια στιγμή.
Δεν γνωρίζω αν θα τα καταφέρω, ούτε το πόσο θα πονέσω, το αν οι κυματισμοί παραμένουν συνεπείς στην πρόσκρουση και θα σου μεταδώσουν το μήνυμά μου.
Τίποτα δεν γνωρίζω, πίστεψέ με, ακόμη κι όταν έχεις την εμπειρία, δεν είσαι σε θέση να γνωρίζεις.
Κι εκεί που ήμουν στην άκρη του βατήρα, κοιτώντας από ψηλά, σαν να το πήρα απόφαση. Χωρίς να πάρω φόρα. Βούτηξα.
Προς τα κάτω… προς τα πάνω, μην ρωτήσεις. Απλά βούτηξα.
Άνοιξα το είναι μου και βούτηξα μέσα σου βαθιά, σαν μικρό παιδί.
Λες και γνώριζα το συνδυασμό σου, έλιωσα στην πρόσκρουση.
Το ένιωσα πως είναι έρωτας…
Για ποιον άργησα να κάνω τη βουτιά.
Για ποιόν ένιωσα να το τολμήσω.
Ένα τίμημα πρόλαβα και μέτρησα. Του να πνιγώ στο κύμα σου.
Μετράω τη δύναμή μου και βουτάω.
Παραδίνομαι στων ματιών σου τη σιωπή.
Σαν μια βουτιά, στο νερό.
Έτσι ένιωσα όταν σε πρωτοείδα.
Προτεινόμενη βιβλιογραφία
Freud S. (2007). The Psychology of Love. Shaun Whiteside (Translator). Penguin classics.
Lewis T., Amini F., Lannon R. (2000). A General Theory of Love. United States by Vintage books. Random House Inc, New York.
Sternberg R.J & Weiss K. (2006). The New Psychology of Love. Yale University Press.