Θοδωρής ΚούκιαςΆρθρο: Θοδωρής Κούκιας
Εκπαιδευτικός – Συγγραφέας
Στην Μελβούρνη μου συνέβη κάτι που δεν έχω συναντήσει στα υπόλοιπα ταξίδια μου. Σταματώντας τους περαστικούς για να ρωτήσω πληροφορίες για δρόμους και τοποθεσίες, διαπίστωσα με έκπληξη ότι πολλοί από αυτούς ήταν Έλληνες. Άλλοι με ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπό τους, άλλοι συγκινημένοι, άλλοι σε σπαστά ελληνικά αντί να μου εξηγούν τα σημεία στον χάρτη ζητούσαν να μάθουν κάτι από την πατρίδα. Για την πολιτική κατάσταση, για την κρίση, κάτι. «Θα σε πάω εγώ στο Lonsdale Street και θα σε κεράσω ελληνικό καφέ» μου είπε ο κυρ Παντελής, Έλληνας πρώτης γενιάς αρπάζοντας τον χάρτη από τα χέρια μου. «Στο εργοστάσιο της Ford δούλευα απ’ όταν πρωτοήρθα το εξήντα, μέχρι και πριν λίγα χρόνια. Σκληρή δουλειά αλλά καλά λεφτά. Τώρα λέει θα το κλείσουνε γιατί έχει ζημιές. Σήμερα όλες οι επιχειρήσεις φτιάχνουν εργοστάσια στην Ινδία που είναι φθηνά τα μεροκάματα!» μου εξιστορούσε στη διαδρομή. Η Μελβούρνη είναι η Τρίτη μεγαλύτερη ελληνική πόλη μετά την Αθήνα και την Θεσσαλονίκη. Οι έλληνες ομογενείς πρώτης, δεύτερης και τρίτης γενιάς υπολογίζεται ότι ξεπερνάνε τις 300.000. Προς στιγμήν αναρωτήθηκα αν είναι το ελληνικό στοιχείο εκείνο που την κάνει τόσο προσιτή στα μάτια μου.
Η Μελβούρνη δεν έχει την κλασσική ομορφιά που θα συναντήσεις στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Δεν θα δεις πολυτελή παλάτια μπαρόκ αισθητικής ή γοτθικούς καθεδρικούς. Αναδύει όμως μια γλυκιά φινέτσα αυτή η πόλη Είναι ζεστή, «συμμαζεμένη» και παρόλο που φέρει όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα μιας μοντέρνας μεγαλούπολης, δεν παύει να δημιουργεί μια θαλπωρή στον επισκέπτη της. Κοντράρει στα ίσα το υπερμοντέρνο Σίδνεϊ, κερδίζοντας τη μάχη στον τομέα της κουλτούρας και των πολιτιστικών δράσεων. Κάποιος ντόπιος μου ανέφερε χαρακτηριστικά: «Η Μελβούρνη θυμίζει περισσότερο Νέα Υόρκη ενώ το Σίδνεϊ φέρνει στο Λός Άντζελες. Στη Μελβούρνη θα βρεις μουσεία, street artists, όμορφα bistro, γκαλερί, περίτεχνα γκράφιτι στους δρόμους. Στο Σίδνεϊ θα δεις γκρίζους ουρανοξύστες!» Όχι ότι η Μελβούρνη δεν έχει ουρανοξύστες όμως κάπου ανάμεσά τους όλο και ξεφυτρώνουν κάτι δημόσια μπάρμπεκιου, κάποια διατηρητέα βικτωριανά σπιτάκια βγαλμένα από το κουκλόσπιτο αλλά και χουχουλιάρικα café –η Μελβούρνη περηφανεύεται για την καφεκουλτούρα της- που την καθιστούν αμέσως φιλική στον τουρίστα.
Και πώς να μην δεις μια πόλη «φιλικά» τη στιγμή που σου λένε «Θα σε πάω να δεις τα καγκουρό» και εσύ νομίζεις ότι εννοούν κάποιον εξωτικό ζωολογικό κήπο αλλά αντί αυτού σε οδηγούν σε ένα ανοιχτό, τεράστιο πάρκο όπου τα καγκουρό καλπάζουν σε κοπάδια, ελεύθερα τριγύρω σου; Αν είσαι τυχερός και υπομονετικός, κάποιο από αυτά θα σου κάνει τη χάρη για να βγάλεις την περίφημη καγκουροσέλφι –σε αυτή και μόνο την περίπτωση ο όρος καγκουροσέλφι δύναται να αποκτήσει θετική σημασία-. Τώρα αν θέλεις να δεις και ολίγα κοάλα θα πρέπει να βγεις λιγάκι παραέξω και να ξεκινήσεις για τον περιβόητο Ocean Drive Road, το απόλυτο έμβλημα της πολιτείας της Βικτώρια. Και αφού διασχίσεις τρείς ώρες απέραντου γαλάζιου, χρυσής άμμου, κρυστάλλινων καταρρακτών, παρθένων δασών και συμπαθέστατων εξωτικών ζωντανών, φτάνεις στους διάσημους «Δώδεκα Απόστολους», κάτι γιγάντια βράχια που ξεπηδάνε μέσα από τα κύματα λες και είναι δάχτυλα κάποιου πέτρινου γίγαντα. Αν στο μέτρημα δεν σου βγούνε δώδεκα μην προβληματιστείς. Τα λυσσαλέα κύματα έχουν αφήσει στη θέση τους μόνο τους οκτώ.
Το υγρό στοιχείο είναι έντονο και στο κέντρο της πόλης. Ο Yarra River αποτελεί σημείο αναφοράς της Μελβούρνης αφού γύρω του έχουν αναπτυχθεί τα πιο «trendy» σημεία διασκέδασης στην πόλη. Ένα από τα πιο «προχώ» μπαράκια βρίσκεται κάτω από τη γέφυρα West Gate, καρφωμένο σε έναν από τους πυλώνες της, πράγμα που δίνει νέα διάσταση στον ορισμό “chilling” σε ελεύθερη μετάφραση «τη δροσιά του να’χεις». Αν και υπάρχουν φορές που αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι σε κάποια πλωτή πόλη λόγω του υδάτινου στοιχείου ισχύει το εξής παράδοξο: η Μελβούρνη αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα λειψυδρίας. Με άλλα λόγια μην παρεξηγηθείς αν κάποιος συγγενής στον οποίο φιλοξενείσαι σου ζητήσει να μην καθυστερήσεις στο ντουζ. Δεν είναι αγενής. Απλώς σε πολλά σπίτια η υπηρεσία ύδρευσης έχει εγκαταστήσει ειδικούς μετρητές και αν εντοπίσει το νερό στο ντουζ να τρέχει για πάνω από πέντε λεπτά, το ρολόι αρχίζει ένα σπριντ αλά Γιουσέιν Μπολτ και ο λογαριασμός θυμίζει ενοίκιο σε μεζονέτα στην Εκάλη. Για το λόγο αυτό πολλά σπίτια ειδικά στα προάστια έχουν προμηθευτεί ειδικές δεξαμενές που συλλέγουν το νερό της βροχής για ίδια χρήση.
To Federation Square είναι το σημείο για να ξεκινήσει κανείς την ξενάγησή του στην πόλη. Τα φουτουριστικά του κτίρια έχουν διχάσει τους Μελβουρνέζους που θεωρούν ότι έχει αλλοιώσει την ρετρό, αποικιακή αισθητική του σημείου, αμαυρώνοντας τον χώρο που στέκει περήφανος ο καθεδρικός του Αγίου Παύλου αλλά και o σταθμός Flinders railway ίσως το πιο χαρακτηριστικό σημείο συνάντησης της πόλης. Το σίγουρο είναι ότι στο Federation Square θα δεις ανθρώπους από όλα τα μήκη και τις φυλές της γης να απολαμβάνουν κατάχαμα το σνακ ή τον καφέ τους περιμένοντας να ξεκινήσει το επόμενο πολιτιστικό δρώμενο, δεν έχει σημασία ποιο, είναι άπειρα και δεν χρειάζεται να κλείσει κανείς ραντεβού, απλά πέφτει πάνω τους. Τη νύχτα η περιοχή λούζεται με χρώματα που θυμίζουν Moulin rouge αφού τα σόου φωτός ειδικά την περίοδο των Χριστουγέννων μετατρέπουν τις όψεις των κτιρίων σε ψυχεδελικούς καμβάδες από νέον.
Το άλλο έμβλημα της πόλης, η περιβόητη αγορά Βικτώρια ή αλλιώς Victoria Market, θυμίζει το δικό μας παζάρι στην μεγαλύτερη και υπέρλαμπρη εκδοχή του. Εδώ θα βρεις να πωλούνται κυριολεκτικά τα πάντα -εκτός από τα δυο της χείλη τα οποία σθεναρά μονοπωλεί η αγορά του Αλ Χαλίλι-. Βιβλία, ρούχα, λουλούδια παιχνίδια, αντίκες, πωλούνται ανάμεσα σε ψαρικά και οπωροκηπευτικά, καλλιτέχνες ζωγραφίζουν το πορτραίτο σου μέσα σε λίγα λεπτά, designers εκθέτουν τις αντισυμβατικές τους δημιουργίες, άνθρωποι μεταμφιεσμένοι σε πολύχρωμα ζώα βγαλμένα από σουρεαλιστικό παραμύθι σε κερνάνε γλυκούς και αλμυρούς μεζέδες. Μια βρώσιμη αλοιφή που οι Αυστραλοί καταναλώνουν σαν τρελοί, εξαίροντας τις ευεργετικές της ιδιότητες είναι το Vegemite, ένα προϊόν που θυμίζει βούτυρο στην υφή του και φτιάχνεται από μαγιά. Και αν εκ πρώτης όψεως παραπέμπει σε φυστικοβούτυρο η γεύση του θυμίζει κάτι ανάμεσα σε μέλι ανακατεμένο με υγρά μπαταρίας και μπύρα. Μια δοκιμή θα σας πείσει.
Μην φύγετε από τη Μελβούρνη αν δεν περάσετε μια βόλτα από την γραφική παραλία Brighton. Και δεν είναι τόσο η ομορφιά της παραλίας που την καθιστά ιδιαίτερη. Από δαύτες έχουμε πολλές και μακράν εντυπωσιακότερες στην Ελλάδα. Θα χορτάσει όμως το μάτι σου χρώμα. Μια ουρά από πολύχρωμα ξύλινα σπιτάκια, τα οποία χρησιμοποιούσαν οι εύποροι του ’40 για να ξεκουράζονται και τώρα αποτελούν κομμάτι πολιτιστικής κληρονομιάς, δίνει την εντύπωση μιας γιγάντιας κασετίνας που ξέβρασε ο ωκεανός. Αν η εικόνα σου φανεί γνώριμη είναι γιατί στη μνήμη σου έχουν μείνει χαραγμένες οι παραθαλάσσιες βόλτες της Κατερίνας Λέχου στο «Είσαι το ταίρι μου»
Η Μελβούρνη τα τελευταία χρόνια ψηφίζεται από διάφορα περιοδικά και sites ως η πιο βιώσιμη πόλη στον πλανήτη. Αυτό είναι κάτι βέβαια που πρέπει να το ζήσεις αλλά σίγουρα μπορείς να το υποψιαστείς από τον πρώτο κιόλας περίπατο στην πόλη. Όπως χαρακτηριστικά μου είπε ο Κυρ Παντελής «Για κάθε αυτοκίνητο που βγαίνει στην κυκλοφορία οι Μελβουρνέζοι φυτεύουν δέκα δέντρα… αυτή είναι η πόλη μας!»