ΑnimartistsΆρθρο : Βάσια Μήλα
Φοιτήτρια Κοινωνιολογίας
Επιμέλεια: Βασίλης Μακρυδήμας
Υπ. Διδ. Νεοελληνικής Φιλολογίας
Ο Γιώργος Γελαράκης γεννήθηκε στη Βέροια. Τον Μάιο του 2007 ξεκίνησε να πραγματοποιεί τις πρώτες του εμφανίσεις σε φεστιβάλ, όπως τα Αliakmonas river festival, Rocking under the rocks, Βy the river party. Τον Μάρτιο του 2013 κυκλοφόρησε η πρώτη του δισκογραφική πρόταση με τίτλο «Ονειροποιός» από την FM RECORDS. Έχει ανοίξει συναυλίες γνωστών καλλιτεχνών όπως: Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Πάνος Κατσιμίχας, Φίλιππος Πλιάτσικας και Μάνος Ξυδούς, ενώ έχει συμμετάσχει σε πολλές μουσικές σκηνές. Τον Δεκέμβριο του 2015 κυκλοφόρησε το 2o του album με τίτλο ” H πόλη μια άδεια αγκαλιά ” από την MLK.
Παρομοιάζει τη μουσική με γοητευτική νεράιδα, ενώ θεωρεί τον εαυτό του τυχερό που κατάφερε να τη γνωρίσει.
Εκτός από το τραγούδι, έχει λάβει μέρος και σε θεατρικές παραστάσεις σε όλη την Ελλάδα ως μέλος της Θ.Ο.Π.
Πότε ξεκίνησε το ταξίδι σου στο χώρο της μουσικής και πώς θα το χαρακτήριζες;
Ξεκίνησε στην εφηβική ηλικία, όταν το ένστικτό μου συνάντησε και ερωτεύτηκε την ανάγκη μου για έκφραση. Ο «γάμος» αυτός με οδήγησε σε ένα μουσικό ταξίδι χωρίς τελικό προορισμό. Υπάρχουν μόνο ενδιάμεσα λιμάνια κάθε φορά, όπως η επικοινωνία, η έκφραση, τα συναισθήματα κ.ά., που απλά ξαποσταίνει κανείς μέχρι να συνεχίσει και πάλι. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει τελικός προορισμός, είναι που κάνει το ταξίδι αυτό βαθύτατα γοητευτικό και μαγικό.
Περίγραψέ μας με λίγα λόγια την πρώτη σου μουσική εμπειρία.
Η πρώτη μου επαφή με τη μουσική νομίζω ότι μπορεί να εντοπιστεί σε υπαίθριες συναυλίες στο δημοτικό θέατρο της Βέροιας, που είναι και η γενέτειρα μου. Εκεί μαγεύτηκα από το κλίμα και τον ποταμό συναισθημάτων που μπορεί να βιώσει κάποιος μέσα από τη μουσική.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η μουσική συνάντησε εσένα, ή το αντίστροφο;
Η μουσική είναι ευλογία για όποιον μπλεχτεί στα δίχτυα της. Είναι μια γοητευτική νεράιδα, και είναι τυχερός όποιος έχει καταφέρει να γευτεί, έστω λίγο, από την πηγή της. Είναι κάτι οικουμενικό και ανήκει σε όλους. Οπότε νιώθω κι εγώ πολύ τυχερός που κατάφερα και τη συνάντησα και προσπαθώ καθημερινά να ανακαλύψω περισσότερες πτυχές της.
Ανακαλύπτοντας σιγά-σιγά τα τραγούδια σου, σταθήκαμε σε αυτούς τους στίχους: «Όλοι οι φόβοι μου πεθαίνουν, έχουν γεράσει και μαθαίνουν πως τα πουλιά της μοναξιάς μου είναι πλέον δειλά». Ποιό είναι το νόημά τους;
Ο φόβος είναι ένα από τα πρώτα συναισθήματα που νιώθει ο άνθρωπος από την αρχή της παιδικής του ηλικίας. Μεγαλώνοντας είναι στο χέρι του να προσπαθήσει να τον περιορίσει, ώστε να μην γίνεται ανάχωμα στα όνειρά του, στις προσδοκίες του και στο χαμόγελό του. Ο συγκεκριμένος στίχος γράφτηκε όταν ήμουν στην σκοπιά, ένα βράδυ κατά της διάρκεια της θητείας μου. Η μοναξιά είναι συναίσθημα που δημιουργεί φόβο σε όλους τους ανθρώπους· φόβο για το αύριο, φόβο για το αν θα υπάρχουν άνθρωποι γύρω του να αγαπήσει και να αγαπηθεί, γενικότερα για το αν καταφέρει να εκφράσει το είναι του. Νομίζω ότι ο στίχος αυτός προέκυψε σαν μια εσωτερική ανάγκη, ώστε να μην νιώσω οποιοδήποτε φόβο προκαλούσε η μοναξιά εκείνες τις δύο συγκεκριμένες ώρες. Ήταν μια συνομιλία με τον εαυτό μου. Θέλησα να του δώσω ένα στήριγμα και να του πω ότι «τα πουλιά της μοναξιάς μου είναι πλέον δειλά» και οι φόβοι μου πλέον γερασμένοι, δηλαδή δεν μπορούν να μου κάνουν κακό, καθώς δεν διαθέτουν την συναίνεση της μοναξιάς.
Tί συμβαίνει όταν τα πουλιά της μοναξιάς αποδημούν, γιατί τελειώνει η εποχή τους;
Είναι ακριβώς η περίοδος που έχουμε καταπολεμήσει τη μοναξιά μας και επισκέπτονται και πάλι θετικά συναισθήματα τη ζωή μας. Παρ’ όλα αυτά, η μοναξιά, αφού αποδημήσει, θα ‘ρθει η εποχή που θα ξαναγυρίσει. Τότε πρέπει να την καλοδεχτούμε, να της χαμογελάσουμε, αλλά να ξεκαθαρίσουμε ότι το σπίτι μας είναι μέρος στο οποίο δεν θα καταφέρει να ευδοκιμήσει. Θα πρέπει να αναζητήσει κάπου αλλού την τροφή της! Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να θυμώσουμε μαζί της, γιατί θα είναι σαν να θυμώνουμε με τον ίδιο μας τον εαυτό. Θα της προσφέρουμε ένα χάδι μόνο και ευχές για ένα νέο ταξίδι σε άλλες πολιτείες!
Οι μελωδίες σου ακούγονται ευχάριστες, ενώ παράλληλα από τον στίχο αναδύονται λεπτοί προβληματισμοί της καθημερινότητας. Με τον τρόπο σου προτείνεις την θετική πλευρά της ζωής, ακόμη και στις δύσκολες συγκυρίες;
Νομίζω ότι δεν έχουμε διαφορετικό δρόμο. Η θετική πλευρά της ζωής υπάρχει πάντα και σε κάθε άνθρωπο. Μπορεί απλά να είναι κρυμμένη, αλλά υπάρχει. Η αισιοδοξία σου δίνει το προνόμιο να αντιμετωπίσεις με ψυχραιμία και καθαρό μυαλό ό,τι σε δυσκολεύει στην καθημερινότητα.
Ο Σπινόζα είχε πει «Δεν υπάρχει ελπίδα χωρίς φόβο, ούτε και φόβος χωρίς ελπίδα». Αναρωτιέμαι, πώς σου ακούγεται η συγκεκριμένη φράση;
Είναι πολύ ενδιαφέρουσα και νομίζω έρχεται να πλαισιώσει αυτά που λέγαμε νωρίτερα για τα «πουλιά της μοναξιάς». Ο άνθρωπος είναι ον με αδυναμίες, αλλά και με πολλές κρυμμένες δυνάμεις. Μέσα από την ελπίδα πιθανόν να γεννάται ο φόβος της αποτυχίας. Ίσως σε κάποιους ανθρώπους αυτό να λειτουργεί σαν μοχλός στήριξης της προσπάθειας τους. Μέσα από το φόβο, όμως, πρέπει να ξεπηδά η ελπίδα που θα σε βοηθήσει να τον ξεπεράσεις και να ορθοποδήσεις.
Σε τί διαφέρει ο φόβος που μας κινητοποιεί από εκείνον που μας αδρανοποιεί;
Νομίζω ότι δεν είμαι το κατάλληλο άτομο για να απαντήσει σωστά στην ερώτηση, καθώς το μόνο που φοβήθηκα μέχρι στιγμής ήταν μήπως πάψω να δρω. Αν προσπαθήσω να το σκεφτώ τώρα, θα απαντήσω ότι η διαφορά μπορεί να εντοπιστεί στη ψυχοσύνθεση και τα βιώματα που έχει ο καθένας μας. Πάντως, ο φόβος της αδράνειας είναι αυτός που ενεργοποιεί την ανάγκη και το αίσθημα δημιουργίας, που καμιά φορά πέφτει σε λήθαργο. Την αιτία για κάτι τέτοιο δεν μπορώ να τη φανταστώ. Ευτυχώς πάντα η ανάγκη μου για κινητοποίηση και αισιοδοξία έβγαινε στην επιφάνεια.
Και αν δεν καταφέρουμε να ξεπεράσουμε τους φόβους μας, τί ακολουθεί;
Να τους ξεπεράσουμε! Δεν μπορώ να δεχτώ ότι δεν μπορούμε. Υπάρχει ολόκληρο σύστημα ενεργοποίησης στον οργανισμό μας, που μας περιμένει να το θέσουμε σε λειτουργία. Σύστημα για ακριβώς αυτό το λόγο. Δε θέλω να φανταστώ τί ακολουθεί, αν δεν τους ξεπεράσουμε.
Ποιός πιστεύεις είναι ο ρόλος της μουσικής στην σημερινή Ελλάδα, και ποιά είναι τα συναισθήματα που καλείται ένας συνθέτης σαν και εσένα να επικοινωνήσει με το κοινό του;
Ο ρόλος της μουσικής, όπως είπαμε νωρίτερα, είναι σαφώς να εκφραστούμε και να επικοινωνήσουμε μεταξύ μας. Ειδικά τη σημερινή εποχή, η ανάγκη αυτή έχει πολλαπλασιαστεί. Όταν ανταλλάσεις συναισθήματα, είναι σίγουρο ότι θα είσαι ευτυχισμένος άνθρωπος, και δεν μιλάω μόνο για θετικά. Η διάδραση μεταξύ των ατόμων πρέπει να βασίζεται και στους δύο πόλους συναισθημάτων. Η συνειδητοποίηση και η αποδοχή των αρνητικών καταστάσεων είναι το πρώτο, και ίσως το πιο σημαντικό, βήμα για την αποφυγή τους στο μέλλον.
Μίλησέ μας για τα μελλοντικά μουσικά σου σχέδια.
Γράφουμε συνεχώς νέες μουσικές και κάνουμε εμφανίσεις σε όλη την Ελλάδα. Η συνεχής επαφή με νέα πρόσωπα είναι το απαιτούμενο για να πολλαπλασιάζεται η ενέργεια μας και να δημιουργείται έτσι ένα σύστημα συγκοινωνούντων δοχείων με το σύμπαν.
Κάπου εδώ φθάνει στο τέλος αυτή η συνέντευξη. Θα θέλαμε να σε αφήσουμε ελεύθερο να την κλείσεις εσύ με ένα μήνυμα προς το κοινό του Animartists!
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την τιμή που μου έγινε. Ήταν οι πιο πρωτότυπες ερωτήσεις που έχω απαντήσει ποτέ και το λέω μέσα από την καρδιά μου. Το μήνυμα μου στο κοινό του Animartists είναι να αφήσουμε το ένστικτο και την καρδιά να μας οδηγήσει. Ξέρουν πολύ καλύτερα από το νου μας, και το πιο σημαντικό είναι ότι δεν κάνουν αρνητικές σκέψεις! Εύχομαι, επίσης, σε όλους τους συντάκτες και τα μέλη να συνεχίσετε να επικοινωνείτε με ειλικρινείς και ανιδιοτελείς προθέσεις και να χαρίζετε έτσι απαντήσεις σε όλους τους προβληματισμούς μας.
jumpingfish.gr/gelarakisgiorgos