ΑnimartistsΑρθρογράφος : Βάσια Μήλα
Φοιτήτρια Κοινωνιολογίας
Επιμέλεια: Βασίλης Μακρυδήμας
Υπ. Διδ. Νεοελληνικής Φιλολογίας
Όπως σας είπα την προηγούμενη φορά το ταξίδι μας θα συνεχιζόταν με τρένο. Έτσι, φεύγοντας από τη Φλωρεντία μπήκαμε στο τρένο με προορισμό την Πράγα (ανταπόκριση μέσω Βιέννης). Μετά από πολλές ώρες ταξίδι, αργά το απόγευμα, φθάσαμε στην Πράγα και βρήκαμε το χόστελ όπου θα μέναμε δύο βράδια. Αν και είχαμε ανάγκη από ξεκούραση, δεδομένου του περιορισμένου χρόνου του ταξιδιού αποφασίσαμε να αφήσουμε τα σακίδιά μας στο χόστελ και να κάνουμε μια σύντομη βόλτα για να δούμε την βραδινή ζωή της πόλης. Εν τέλει, καταλήξαμε στην πλατεία της Νέας Πράγας όπου και δοκιμάσαμε πεντανόστιμα και πικάντικα λουκάνικα τυλιγμένα σε ψωμάκι, και με μια μπύρα στο χέρι παρακολουθήσαμε ένα μουσικό, ο οποίος με μια αυτοσχέδια ντραμς είχε καταφέρει να τραβήξει το ενδιαφέρον αρκετών περαστικών.
Δεν σας κρύβω ότι οι περισσότεροι φίλοι μου, όταν μάθανε ότι θα επισκεφτώ την Πράγα, με προϊδέασαν ευχάριστα λέγοντάς μου ότι πρόκειται για μία πόλη με τόση μαγεία σαν να βγήκε από παραμύθι. Βέβαια, φθάνοντας στη Νέα Πράγα απογοητεύτηκα μιας και δεν είδα τίποτε παραμυθένιο. Και ήταν φυσικό, καθότι η περιώνυμη μαγεία κρύβεται στην Παλιά Πράγα, την οποία και θα επισκεπτόμασταν την επόμενη ημέρα. Έχοντας κοιμηθεί αρκετές ώρες, ώστε να αναπληρώσουμε τις χαμένες ώρες ύπνου στο τρένο, ξεκινήσαμε σαν μικρά παιδιά γεμάτα όρεξη να «ανακαλύψουμε» όλα εκείνα τα παραμυθένια στοιχεία που θα μας συνάρπαζαν!
Αρχικά βρεθήκαμε στη μεσαιωνική Γέφυρα του Καρόλου, το πιο γνωστό αξιοθέατο της πόλης, με θέα το Κάστρο της Πράγας και το ποτάμι. Διασχίζοντας τη γέφυρα, και παρατηρώντας τα αγάλματα που βρίσκονται αριστερά και δεξιά, θα έλεγα ότι σου δημιουργούνται συναισθήματα δέους μιας και δε γίνεται να μην εντυπωσιαστείς από το επιβλητικό ύφος των γλυπτών. Αξίζει να σημειωθεί ότι ορισμένα από αυτά έχουν καταστραφεί και αντικατασταθεί από σύγχρονα αντίγραφα, ενώ το μοναδικό άγαλμα που είναι μπρούντζινο είναι εκείνο του Αγίου Ιωάννη του Nepomuk. Επίσης, εντύπωση δημιουργούν αρκετά από τα αγάλματα που είναι στολισμένα με χρυσό.
Καθώς προχωρούσαμε συναντήσαμε μια καντίνα η οποία πούλαγε ψωμάκια με επικάλυψη ζάχαρης και κανέλας, καθώς και ζεστό κρασί στο οποίο μπορούσες να προσθέσεις είτε λεμόνι, είτε πορτοκάλι. Αν και δε δηλώνω φαν ούτε της ζάχαρης, αλλά ούτε και της κανέλας, μπορώ να πω ότι ήταν πάρα πολύ γευστικό και χορταστικό. Το ζεστό κρασί από την άλλη, είναι ότι πρέπει για να ζεσταθείς εκ των έσω και να γεμίσεις ενέργεια για περπάτημα. Όλα αυτά μπορείτε να τα βρείτε σε οποιαδήποτε γωνία της Πράγας και είναι αρκετά φθηνά.
Επόμενη στάση το Κάστρο της Πράγας. Στη διαδρομή, ανεβαίνοντας τα σκαλοπάτια, βρήκαμε άλλη μία λιχουδιά: πατάτες τηγανισμένες με τη φλούδα, σε σχήμα ζιγκ- ζαγκ, καρφωμένες σε ξυλάκι. Όπως καταλαβαίνετε δε μπορέσαμε να αντισταθούμε και τις δοκιμάσαμε. Τα σχόλια… περιττά! Ανεβαίνοντας στο Κάστρο αντικρίζεις μία σειρά από διαμερίσματα, σπίτια, παλάτια και εκκλησίες, όλα προσανατολισμένα προς την πόλη. Έξω από το κάστρο θα δείτε τους φύλακες (προεδρικούς φρουρούς) μέσα σε μπλε στολές. Κάθε μεσημέρι η αλλαγή της φρουράς συνοδεύεται από μία μικρή ορχήστρα πνευστών.
Στην πλατεία του Κάστρου θα εντοπίσεις τον καθεδρικό γοτθικό ναό του Αγίου Βίτου. Πρόκειται για τον μεγαλύτερο στη Δημοκρατία της Τσεχίας, καταλαμβάνοντας το μεγαλύτερο μέρος της τρίτης αυλής του κάστρου. Είναι από εκείνα τα αξιοθέατα που μπορείς να τα κοιτάς με τις ώρες, κυρίως λόγω του όγκου του. Οι δίδυμες σπείρες, οι πανύψηλες οροφές, τα μεγάλα παράθυρα βιτρό, καθώς και το μεγάλο στρογγυλό του παράθυρο, είναι τα στοιχεία που κλέβουν περισσότερο την παράσταση.
Αν βρεθείς στην πλατεία του κάστρου δε γίνεται να μην επισκεφτείς τους Βασιλικούς Κήπους. Διαμορφώθηκαν τη δεκαετία του 1530 από τον Ferdinand I, αν και μέχρι σήμερα έχουν υποστεί ορισμένες αλλαγές. Ωστόσο, τα λουλούδια, τα συντριβάνια και το γκαζόν, τονίζουν έντονα την εκλεπτυσμένη μορφή της φύσης!
Έχοντας διανύσει αρκετή απόσταση εξερευνώντας την πόλη της Παλιάς Πράγας, κάναμε μια στάση για να δοκιμάσουμε ορισμένα από τα τοπικά φαγητά της. Ένα πολύ ωραίο μαγαζί που μπορώ να σας προτείνω ονομάζεται Lokal και βρίσκεται στην οδό Sokolovska 55, Praha 8 – Karlin. Εκεί δοκιμάσαμε κοτόπουλο τηγανισμένο σε βούτυρο αλλά και γκούλας, κομματάκια, δηλαδή, μοσχαριού με πιπεριές πράσινες και κόκκινες, μαγειρεμένα μέσα σε μία πικάντικη σάλτσα, γαρνιρισμένα ή με πατάτες ή με φέτες ψωμιού –εμείς επιλέξαμε την δεύτερη εκδοχή. Είναι πολύ νόστιμο και με τόσο ψωμί σίγουρα θα χορτάσετε. Οι τιμές είναι λίγο τσιμπημένες, αλλά για μια φορά αξίζει να το δοκιμάσετε! Απαραίτητο ποτό η μπύρα, αφού το πρώτο πράγμα που θα σε ρωτήσει ο σερβιτόρος είναι τί μπύρα θέλεις να πιείς. Έτσι λοιπόν, ήπιαμε ξανθιά βαρελίσια τσέχικη μπύρα, φυσικά σερβιρισμένη σε μεγάλα μπυροπότηρα.
Η περιήγησή μας συνεχίστηκε στο μουσείο του Φραντς Κάφκα. Βρίσκεται στο «χρυσό σοκάκι» που αποτελείται από πολλά πολύχρωμα σπιτάκια που κάποτε ανήκαν στους αλχημιστές. Δε θα το έλεγε κανείς μεγάλο μουσείο. Ωστόσο, για τους λάτρεις του συγγραφέα παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς η έκθεσή του απαρτίζεται από πρώτες εκδόσεις ορισμένων βιβλίων του, αποσπάσματα από το ημερολόγιό του (μέσα από τις σελίδες του αποκαλύπτεται η αρρώστια που τον οδήγησε στον θάνατο, η φυματίωση) και αποσπάσματα της αλληλογραφίας προς τον πατέρα του. Επίσης, στο μουσείο εκτίθενται μερικά από τα σχέδιά του· ο ίδιος τα τελευταία χρόνια της ζωής του αντιμετώπιζε τον εαυτό του περισσότερο ως σκιτσογράφο παρά ως συγγραφέα. Οι τοίχοι είναι μαύροι, ενώ η μουσική που ακούγεται είναι κάπως ανατριχιαστική. Βέβαια, όλο αυτό το οπτικο-ακουστικό σκηνικό αναβιώνει τον εφιαλτικό κόσμο των βιβλίων του, μεταφέροντας τον επισκέπτη στο κέντρο της φαντασίας του συγγραφέα.
Μιας και βρισκόμαστε στο χώρο των βιβλίων, στην οδό Mala Strava – Praha 1 βρίσκεται το βιβλιοπωλείο Shakespeare από το οποίο μπορείτε να προμηθευτείτε μεταχειρισμένα βιβλία, γραμμένα στα αγγλικά, στα γερμανικά και στα γαλλικά.
Αφήνοντας πίσω το μουσείο του Κάφκα, κατευθυνθήκαμε στην πλατεία της Παλιάς Πόλης για να επισκεφθούμε την εκκλησία της Παναγίας του Tyn. Είναι κτίσμα του 14ου αιώνα σε γοτθικό ρυθμό. Μπαίνοντας στην εκκλησία είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε την καθολική λειτουργία. Είναι μία ξεχωριστή εμπειρία. Το εκκλησιαστικό όργανο μαγεύει την ακοή σου, ενώ οι χρυσές λεπτομέρειες που διακοσμούν τα αγάλματα γοητεύουν το βλέμμα σου.
Λίγο παρακάτω, στη νότια πλευρά του παλιού Δημαρχείου, στον Πύργο του ρολογιού, βρίσκεται το αστρονομικό ρολόι της Πράγας ή αλλιώς «Ορλόι» όπως το λένε και οι ντόπιοι. Το σημερινό ρολόι είναι ένα πιστό αντίγραφο του αρχικού που καταστράφηκε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο κυκλικός δίσκος κάτω από το ρολόι αποτελεί έργο του Τσέχου ζωγράφου και αρχιτέκτονα Γιόζεφ Μάνες. Από έξω προς τα μέσα διαδοχικά απεικονίζει: α) τις 365 ημέρες του έτους με τις αντίστοιχες εορτές των Αγίων, β) τις εικόνες του ζωγράφου που αναπαριστούν την αγροτική ζωή στη Βοημία και μετατράπηκαν σε 12 απεικονίσεις, συμβολίζοντας τους μήνες του έτους, γ) τα ζωδιακά σύμβολα, ενώ δ) στο κεντρικό δίσκο εντοπίζεται η αναπαράσταση του Κάστρου της Πράγας.
Έπειτα από τόσες βόλτες και αξιοθέατα, μία επίσκεψη σε αυθεντική τσέχικη παμπ ήταν απαραίτητη. Οι μπυραρίες που επισκεφθήκαμε ήταν οι Veleslavinova hany bany –το μοναδικό μαγαζί όπου επιτρεπόταν το κάπνισμα, μιας και στα υπόλοιπα απαγορεύεται αυστηρώς- και το Vinko Charlie. Οι μπύρες που δοκιμάσαμε είναι οι Krusovice dark, Staropramen dark και pilsner Urquel. Στο δεύτερο μαγαζί εντύπωση μου προκάλεσαν οι κρεμαστές καρέκλες, επενδυμένες με γούνα (ελπίζω συνθετική!), εξαιτίας του κρύου φαντάζομαι, όπως και το μουσικό κουτί –σε λειτουργία- που σπάνια βρίσκεις σε νυχτερινά μαγαζιά.
Ελπίζω να κατάφερα να σας ταξιδέψω στην Παλιά Πόλη. Όπως και να ‘χει, σας προτείνω να πάρετε ζεστά ρούχα, τα αγαπημένα σας πρόσωπα και πάνω απ’ όλα την καλή σας διάθεση και να διαθέσετε ένα τριήμερο για να απολαύσετε τη μαγεία της!