Χρήστος ΓκαραβέλαςΠοίημα: Γκαραβέλας Χρήστος
Ψάχνω να βρω δυο διαμάντια που κάθε φορά που τα κοιτάζω
θα θαμπώνομαι από τη λάμψη τους
Ψάχνω μία ελπίδα που θα δίνει νόημα στη ζωή μου
ακόμα κι αν τίποτα άλλο δεν έχει σημασία
κάθε φορά που θα βρίσκομαι στην κόλαση
θα ξέρω ότι στην ζωή μου έχω κι έναν παράδεισο.
Και το λευκό χαμόγελο κι οι αέρινες κινήσεις
θα με οδηγούν σ’ έναν κόσμο μαγικό
σ’ έναν κόσμο που δεν θα έχω ξαναπάει
και παρόλο που δεν θα μπορώ να βρίσκομαι εκεί συνέχεια
θα ξέρω ότι έχω θέση σ’ αυτόν.
Και συναισθήματα που κρύβονται μέσα μου τόσα χρόνια
θα πλημμυρίσουν όλη μου την ζωή
και θα δημιουργήσουν μια τεράστια έκρηξη σε όλο μου το σώμα.
Η δειλία και η ανοησία μ’ έχουν απομακρύνει από τα συναισθήματα μου
αλλά γίνομαι συνέχεια πιο δυνατός.
Κι όταν μία μέρα δω ένα δυνατό φως να σκίζει το σκοτάδι στα δύο
τότε θα έχω βρει και την ελπίδα μου.