Μένη Κουτσοσίμου Άρθρο: Μένη Κουτσοσίμου
Ψυχολόγος – Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
ΜΔΕ στην Κοινωνική Ψυχιατρική-Παιδοψυχιατρική
Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Παν/μίου Ιωαννίνων
Μεταδιδάκτωρ Ιατρικής Παν/μίου Ιωαννίνων στην Ποιότητα Υπηρεσιών
Είναι κάτι αναμνήσεις ρε φίλε, σκέτες μπαρούτι.
Δεν πιάνονται με τίποτα. Δεν αγγίζονται. Σαν να εκρήγνυνται διαρκώς στα χέρια σου.
Είναι αυτές οι αναμνήσεις που δεν προσπάθησαν ποτέ να γίνουν κάτι άλλο. Και δεν γουστάρουν να γίνουν κάτι άλλο.
Ξέρουν καλά τι θα πει χρόνος. Ξέρουν καλά τη δύναμη που κρύβεται στη χημεία τους.
Δεν ψάχνουν να ευνουχίσουν, δεν θέλουν να γκρεμίσουν.
Ξέρουν να χτίζουν.
Στιγμές, εικόνες, ζωές, μνήμες.
Σκανταλιάρικα τους βγαίνει να κάνουν τις ζημιές τους, όταν όμως το νιώσουν, κοιτάζουν λοξά, ρίχνουν κάτι στο διάβα τους – μην πει κανείς ότι πέρασαν απαρατήρητες και κλείνουν με θόρυβο την πόρτα πίσω τους.
Είναι κάτι αναμνήσεις ρε φίλε, που δεν χωράνε αποσιωπητικά μέσα τους, ζουν στο εδώ και τώρα.
Και σίγουρα δεν μπορείς να τις πεις ανέραστες.
Γιατί δεν είναι.
Αν γυρίσεις στα πατήματά τους, καταλαβαίνεις ότι ήταν πανταχού παρούσες, σου φώναζαν όταν δεν άκουγες, σε διεκδικούσαν όσο εσύ δεν επέλεγες.
Σου δώσανε από το έλλειμμά τους, όχι από το περίσσευμά τους.
Και σίγουρα δεν τους περίσσευε ο χρόνος και το θάρρος για να το πετύχουν.
Ούτε ψυχή, ούτε αγάπη, ούτε λεφτά, τους περίσσευαν.
Αντιλογίζουν το ποσό που λείπει και συνειδητοποιείς ότι τους χρωστάς… γιατί…
Τις μάχες που έδωσαν δεν θα τις μάθεις ποτέ.
Χτυπήθηκαν στις επιλογές σου κι όμως σηκώθηκαν ξανά, γλύφοντας τις πληγές τους.
Δεν χωράνε σε καλούπια και δήθεν.
Ποιος σου είπε ότι προγραμματίζονται;
Δεν μπαίνουν στο αυτόματο.
Μην τις ψάχνεις μέσα σε φωταγωγούς και σε μπαούλα.
Δεν θα τις βρεις εκεί. Δεν είναι χωμένες εκεί που τις αφήνεις.
Αν έτσι νόμισες, κακώς το νόμισες.
Όχι δεν είναι ούτε θαμμένες.
Ούτε εκεί θα τις βρεις… γιατί…
Το μέσα τους είναι απόρρητο, ανοίγει με συνδυασμό.
Περνάνε από δίπλα σου σαν αέρας. Σαν τη μοναξιά που κράτησες για να μην τις ξυπνήσεις.
Δεν τις βρίσκεις στις εκπτώσεις, γιατί δεν συμβιβάζουν τα θέλω τους.
Όχι, δεν αγοράζονται με πιστωτική, χρεωστική, ούτε με δόσεις όπως σε συνήθισαν.
Είναι ρε φίλε εκείνες οι αναμνήσεις που ενώ σου ξέφυγαν, τις κατακτάς.
Δεν παραδίδονται, τις κερδίζεις.
Σε προστατεύουν με την ασπίδα τους γιατί δεν παίζουν με την ασφάλειά σου.
Η αύρα τους δεν σε πνίγει, το ίδιο και το θυμικό τους.
Μην αναρωτιέσαι, στα δύσκολα ήταν ο ρυθμός που χόρεψες, σαν βαρύ ζεϊμπέκικο.
Άλλο αν δεν θα τις δεις ποτέ να το χορεύουν, όπως δεν έχει δει κανείς ούτε Εσένα.
Ούτε να σκουπίζουν τα δάκρυά τους.. δεν το κάνουν εσκεμμένα.
Κι εκεί στα σκοτάδια τους…
Κλείνουν μέσα τους την αλήθεια σου, αφήνοντάς σου χώρο, χρόνο και δύναμη να φύγεις μακριά τους, αν το θελήσεις.
Το ότι το κάνουν βέβαια, είναι απλή στρατηγική.
Άλλωστε το να μένεις, είναι θέμα επιλογής, όχι ανάγκης.
Είπε κανείς ότι το παίζουν υπεράνω; Θα αστειεύεσαι.
Ό,τι κάνουν, το κάνουν πολύ και απόλυτα.
Δεν γνωρίζουν από πρόθεση, και δεν παλεύουν ν’ αποδείξουν κάτι.
Όταν αγαπάνε, όταν ερωτεύονται, το κάνουν πολύ.
Κι όταν πονούν, κρατούν τα σημάδια από το παρελθόν τους, και ονειρεύονται το μέλλον…
Κι αν έπαιξαν στα ζάρια την επόμενή τους κίνηση… και τα επέτρεψαν όλα…
Δεν ξεπουλήθηκαν, σου ανήκουν.
Μόνο σ’ Εσένα. Γιατί ανήκουν μια φορά. Μόνο μία.
Κι αν ο αέρας τους στερεύει… θα αποδημήσουν μέχρι να ανακουφιστείς.
Κι ας τσούζουν τα μάτια από τα δάκρυα.
Και τότε, το μόνο που σου μένει, είναι να εύχεσαι, την επόμενη φορά να συναντήσεις κάποια να τους μοιάζει.
Προτεινόμενη βιβλιογραφία
Bensaid C. (1994). Αγάπησε τον εαυτό σου, η ζωή θα σε αγαπήσει. Σειρά, Ψυχολογία. Νέα Σύνορα, Εκδόσεις Λιβάνη.
Stutz P. & Michels B. (2015). Τα εργαλεία της Ψυχής: Πώς να μετατρέψετε τα προβλήματα σε όπλα για να αλλάξετε τη ζωή σας. Εκδόσεις Πατάκης.