Dum spiro spero

Άρθρο: Ευθύμης Μαυρεπής
Φοιτητής Ιστορίας και Αρχαιολογίας/Ιστορίας της Τέχνης

Επιμέλεια: Μαρία Κασσεροπούλου
Φιλόλογος

Στόχοι και Ευστοχία. Πρέπει και Μπορώ. Ρεαλισμός και Ρομάντζο. Και τελικά ζωή! Είναι όμως η ζωή, η ζωή σου, ένα μέρος που μπορείς να είσαι ευτυχισμένος(;) Κάπου εκεί, έρχεται και η ουτοπία σου. Εκεί που κανένας δεν μπορεί να σου επιβληθεί. Οπού δεν υπάρχουν τα «πρέπει» των άλλων ή καμία φορά και τα δικά σου μοιρολατρικά «μόνο όσα μπορώ». Στην δική σου ουτοπία υπάρχουν μονάχα  «θέλω». Γιατί εξάλλου όσα πριν καιρό φάνταζαν απίθανα και μόνο στην σκέψη, είναι αυτά που τώρα ζεις. Έγιναν τώρα «στιγμή». Μια στιγμή που ήρθε και παρήρθε. Πάντα όμως μπορείς να ονειρεύεσαι  μια άλλην, να την φαντάζεσαι όπως θέλεις!

Τι γίνεται όμως με το αέναο ερώτημα: « Όνειρα ή Πραγματικότητα;». Οι αθεράπευτα ονειροπόλοι αβίαστα θα επιλέξουν τα «όνειρα». Καμιά φορά όμως και οι ίδιοι πιστεύουν τόσο πολύ στα όνειρα τους, που ξεχνάνε να τα ζήσουν. Γίνονται ρομαντικοί! Στην αντίπερα όχθη, οι ρεαλιστές επιλέγουν την «κυνικότητα». Θυμήσου εκείνη  την σκυλίσια συνήθεια. Ο σκύλος κυνηγά  την ουρά του, λες και είναι κάτι συναρπαστικό! Έτσι και οι ρεαλιστές  κυνηγούν όσα, και μόνον όσα, μπορούν να πιάσουν! Δεν θα τους ακούσεις ποτέ να μιλούν για όνειρα. Αντιθέτως  βάζουν στόχους! Στόχους που μπορούν να δουν! Οι στόχοι που είναι λίγο πιο πέρα από το «εκεί» τους, είναι μακριά! Αν δεν τους βλέπουν, δεν υπάρχουν! Ωστόσο και υπάρχουν και είναι αυτοί που πραγματικά αξίζει να κυνηγήσουν! Δεν κυνηγούν τάχα το ανέφικτο και ποτέ δεν έχουν διάθεση να ρισκάρουν. Πολλές φορές αυτό που κυνηγούν δεν είναι εκείνο που τους λείπει. Κυνηγούν ας πούμε τα λεφτά, ενώ μπορεί να είναι πλούσιοι. Οι στόχοι τους είναι σαν την ουρά του σκύλου.  Την έχει, αλλά πάντα θα την κυνηγά. Οι ρεαλιστές θα συμβιβαστούν. Θα εγκαταλείψουν με την πρώτη αποτυχία! Συνήθως θέλουν μόνο όσα μπορούν! Εγώ ξέρω πως μπορώ όσα θέλω! Δεν είναι όμως τα όνειρα για όλους τους ανθρώπους. Δεν έχουν όλοι άνθρωποι όνειρα.  Μπορεί να περνά η ζωή σου, χωρίς να έχεις κυνηγήσει κανένα όνειρο. Έχεις γλυτώσει μάλιστα πόνο, απογοήτευση, απόρριψη, αποτυχία, κόπο και βέβαια χρόνο!  Μολαταύτα  όμως, απομακρύνεις το  βίωμα της αυτοϊκανοποίησης, το συναίσθημα του να μοιράζεσαι την επιτυχία σου! Έχεις μάθει να απαιτείς, να περιμένεις, να ζητάς! Και το όνειρο ποτέ δεν έρχεται!

Ονειροπόλοι και Ρεαλιστές. Εντέλει, το ερώτημα «Όνειρα ή Πραγματικότητα» δεν υφίσταται. Γιατί η ζωή δεν σε ρωτά και μάλιστα ποτέ δεν σε περιμένει να απαντήσεις. Η ζωή έχει μόνο διλλήματα και καμία φορά επιλογές. Γιατί η ευτυχία είναι θέμα επιλογών, ποτέ δεν αποτελεί απλά μια απόφαση ζωής. Γιατί, αν η ευτυχία είναι απόφαση ζωής, δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ευτυχισμένοι(;) Η ζωή έχει επιλογές και κάθε επιλογή έχει ένα τίμημα. Αν δεν είσαι σίγουρος ποια επιλογή θα σε κάνει ευτυχισμένο, τουλάχιστον αποφάσισε ποιο τίμημα είσαι διατεθειμένος να πληρώσεις. Ποιο τίμημα είσαι διατεθειμένος να ξεπληρώσεις για να ζήσεις το όνειρο σου(;) Πρέπει να επιλέξεις όλα όσα θα χάσεις, για χάριν όσων μπορείς να αποκτήσεις. Τα όνειρα έτσι και αλλιώς συμβαδίζουν με την  πραγματικότητα.  Όταν φτάσει η στιγμή να ζήσεις το όνειρό σου, η πραγματικότητα εξαφανίζεται. Αλλά μόνο και μόνο που το «ζεις», σημαίνει ότι συμβαίνει πραγματικά. Αρά είσαι και πάλι πίσω στην πραγματικότητα, μα τώρα μαζί της ζεις και το όνειρό σου! Όταν κάτι είναι ιδωμένο στην σύλληψη ή στην ιδέα, είναι ικανό και να πραγματωθεί. Παρατήρησε γύρω σου, όλα είναι θέμα ατέρμονης δημιουργίας! Ξέρεις η ιδέα κάποιου που κάποτε σκέφτηκε και ύστερα έγινε. Υποθέσεις που έγιναν συμπεράσματα. Στην θέση λοιπόν του πειράματος, τοποθέτησε την ζωή σου. Και ως επαλήθευση ή απόρριψη όρισε τον ίδιο σου εαυτό.

«Όνειρα ή Πραγματικότητα;». Και τώρα το ερώτημα απαντήθηκε!  Όσο σκληρή και αν είναι η πραγματικότητα, όσο ρευστή και αν είναι μια κατάσταση, όσο αβέβαιο και αν είναι το μέλλον, όσο αντίθετα και αν φυσά το απάνεμο της ζωής σου, δεν έχεις παρά να ελπίζεις πως μπορείς να τα καταφέρεις! Καθώς όπου υπάρχει θέληση, υπάρχει και τρόπος! Και πάλι αν δεν πετύχει κανένας από αυτούς, δεν πρέπει να σταματήσεις ποτέ να ελπίζεις. Τώρα ξέρεις όλους τους τρόπους που απέτυχαν και σίγουρα  γνωρίζεις  «γιατί» και «πως» θα τους αποφύγεις στην επόμενη προσπάθεια! Θυμήσου και το λατινικό ρητό: “Dum spiro spero- Όσο αναπνέω, ελπίζω”.  Με  τόση ελπίδα στην ζωή, βρίσκεις κάποια στιγμή το Όνειρο που θες να ζήσεις, το ασυμβίβαστο, το άπιαστο!

Αν τα Όνειρα σου και η Πραγματικότητα τους δεν συμβαδίζουν, θυμήσου πως ο καθένας έχει τον δικό του τρόπο για να αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα. Διάλεξε το Όνειρο που ξεπερνά το αδιέξοδο της Πραγματικότητα σου. Μην ξεχνάς αυτό που λέω: «Τα Όνειρα και η Πραγματικότητα απέχουν τόσο όσο αρκούν μερικά δευτερόλεπτα για να ξεστομίσεις την λέξη θέληση».

Προτεινόμενη βιβλιογραφία

Coelho Paulo (1998). Το εγχειρίδιο του Πολεμιστή του Φωτός. Εκδόσεις Λιβάνη.

Βολτέρος (2005). Καντίντ. Εκδόσεις Πόλις.