Η προστασία του παιδιού από την παιδική κακοποίηση!

Συνέντευξη:Βάσια Μήλα
Φοιτήτρια Κοινωνιολογίας

Επιμέλεια:Μαρία Πολυκρέτη
Ψυχολόγος

Βασίλης Μακρυδήμας
Υπ. Διδ. Νεοελληνικής Φιλολογίας

Μιας και αυτή η συνέντευξη δεν μοιάζει με τις υπόλοιπες, κάτι το οποίο θα γίνει αντιληπτό καθώς τη διαβάζετε, αποφάσισα να μη γράψω την «κλασσική» εισαγωγή, που γράφω για να καλωσορίσω και να παρουσιάσω τους συνεντευξιαζόμενους, αλλά να αφεθώ και εγώ με τη σειρά μου, στη μαγεία και στο παραμύθι της συνέντευξης!

Μια φορά και ένα καιρό, λοιπόν, ήταν ένα παιδί που έμενε σε ένα μικρό κάστρο, βαθειά χωμένο μέσα στο δάσος, το οποίο ήταν περιτυλιγμένο από πεντάγραμμα, πλημμυρισμένα από νότες, τραγούδια, και πολύ, πολύ μουσική! Καθώς ο καιρός προχωρούσε, το παιδί σιγά-σιγά παρατήρησε ότι δε μεγάλωνε όπως τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας του, και αυτό τον είχε ανησυχήσει. Μέχρι που κατάλαβε ότι ο λόγος που δε μεγάλωνε ήταν γιατί είχε ένα συγκεκριμένο ρόλο να επιτελέσει. Έπρεπε να μείνει για πάντα παιδί! Έτσι θα κατάφερνε να μην σταματήσει ποτέ να καταλαβαίνει και να αγκαλιάζει τον κόσμο των παιδιών και μέσα από τη μουσική του να ταξιδεύει τους μικρούς και μεγάλους φίλους του!

Ο λόγος για τον τραγουδοποιό, ή αλλιώς παραμυθά, Σοφοκλή Θαυμαστό, ή αλλιώς για τον Σχοινοβάτη (έτσι όπως τον γνωρίζουν τα παιδιά)!

Σε ποια ηλικία ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη μουσική;

Περίπου 10 χρονών ξεκίνησα μαθήματα πιάνου και κλασσικής θεωρίας της μουσικής, τα οποία με συνόδευσαν στα μαθητικά μου χρόνια. Ακόμα, όμως, ήμουν πολύ μακριά από το να καταλάβω τί ακριβώς είναι μουσική.. Η αλήθεια, λοιπόν, είναι πως στα 28 μου, και μετά από 10 και πλέον χρόνια δημιουργικής ανομβρίας, έγραψα ένα βράδυ στο παιδικό μου δωμάτιο τον «Σχοινοβάτη». Όταν τον διάβασα, αποφάσισα να αλλάξω ζωή… και να πράξω μουσική. Κάποιοι φίλοι μού είχαν αφήσει μια παιδική κιθάρα και άρχισα να τη γρατζουνάω με μανία, χωρίς να γνωρίζω τον τρόπο που θα παρήγαγα ήχους και χωρίς να ξέρω να τραγουδάω. Έτσι ξεκίνησε αυτό το υπέροχο παραμύθι.! Και, εν μέρει, είμαι αυτοδίδακτος σε αυτό το νέο πλαίσιο της ζωής μου… Αυτοσχεδιάζω τη ζωή!

Η λέξη μουσική ετυμολογικά προέρχεται από την λέξη “μούσα”, η οποία περιέχει την αρχαιοελληνική ρίζα “μω”, που σημαίνει ερευνώ σε βάθος. Εσύ, με ποιο τρόπο αντιλαμβάνεσαι τη μουσική; Νιώθεις την ανάγκη να εκφράζεσαι μέσω της μουσικής σου;

Υπέροχη ερώτηση, να σου πω κατ’ αρχάς, γιατί η «Μούσα» είναι κάτι που αναζητούσα και αναζητώ για να βρω την εσωτερική έμπνευση. Και πάντα αρκούσε το χαμόγελό της για να βγάλω την αλήθεια της ψυχής προς τα έξω. Οπότε μούσα- μουσική είναι το ένα και το αυτό. Κάποιες φορές παίρνει πρόσωπο και μυρωδιές, κάποιες φορές είναι ο ήλιος και ο ουρανός. Μουσική, λοιπόν, είναι το μέσο της σύνδεσης με το νόημα της ζωής. Είναι ένα μέσο εξαγνισμού των εμπλοκών, του πόνου, έτσι ώστε να φτάνουμε στην εσωτερική κάθαρση. Ξεκινάει από τον εαυτό σου και εκτοξεύεται ενεργειακά στους γύρω σου (όσοι είναι ανοιχτοί στο να δουν, να ακούσουν και να νιώσουν τί είναι αυτό που κάνεις). Για μια «Μούσα» ξεκίνησα να τραγουδάω. Για μια «Μούσα» έγινα μουσικός του Δρόμου, για να φτάσω στην Ιθάκη να την βρω.. Για μια «Μούσα» άρχισα να πιστεύω και να ζω στα παραμύθια, προσπαθώντας να καθαρίσω το σκοτάδι μου και να συνεχίζω να το καθαρίζω για να νιώσω και πάλι ολόκληρος. Για μια «Μούσα» πήγα στη Θεσσαλονίκη να πράξω μαζί της μουσική και να την κάνω να καταλάβει πόσο την αγαπώ, και τελικά βρήκα μέχρι και δισκογραφική να εκδώσει το παραμύθι μου! Για μια «Μούσα» βρέθηκα στο Ναύπλιο πριν λίγες μέρες, που με είχε καλέσει χωρίς να την έχω συναντήσει ακόμα στο περπάτημα αυτής της ζωής, για να αγγίξω και πάλι το φεγγάρι… Η «Μούσα» σου είναι ο καθρέφτης της δικής σου ψυχής, είτε αν στο πρόσωπό της μπορείς να βλέπεις ακριβώς αυτό που είσαι, είτε αν στον ουρανό σου αναζητάς αυτό που θα ήθελες να γίνεις… Μες στον πρώτο μας παραμυθο-δίσκο υπάρχουν 10 τραγούδια-πράξεις γραμμένα για 7 διαφορετικές Μούσες, μία εκ των οποίων είναι και η αδερφή μου! Η έμπνευσή μου πηγάζει από το αληθινό. Για πολλά χρόνια προσπαθούσα να τη βρω μες στο σκοτάδι. Έτσι, όταν πρωτοξεκίνησα μπορεί να το έβλεπα σαν ψυχοθεραπεία, αλλά όσο πιο βαθιά προχωρήσεις στο Δάσος συναντάς ξωτικά, μάγισσες, δράκους και κακούς πειρατές, πριγκίπισσες και αγάπη και από τα θροΐσματα των φύλλων των δέντρων, τις ηλιαχτίδες, το κελάρυσμα του νερού, «ακούς» το νόημα της ζωής. Και χάνεσαι σε χωροχρόνους, λίγο πριν το τώρα, λίγο πριν το μετά, σε ένα ταξίδι αυτοβελτίωσης, που οι χαμένοι ποιητές αυτής της πλάσης, ο θεός, το σύμπαν, ή όπως θέλει καθείς να το περιγράψει, σου αφήνουν χρησμούς και μυστικά μηνύματα για το πώς θα φτάσεις στον επόμενο σταθμό του παραμυθιού, στο δρόμο του δικού σου πεπρωμένου, που μόνο εσύ μπορείς να το ορίσεις!

Ζω μέσα στη μουσική και όλα είναι μουσική, εάν είσαι έτοιμος να δεχτείς το μαγικό της κόσμο. Τον κόσμο της κάθαρσης και της αλλαγής! Και μια μέρα, ίσως ξυπνήσεις, πιεις νερό από το πηγάδι της λήθης, πετάξεις μέσα του το μαγικό σου καπέλο, και τελικά βρεθείς σε πολλές μαγικές ιστορίες, μπλεγμένος σε χωροχρόνους που παίζουν στα όρια του πραγματικού και του φανταστικού. Ναι, πήρα την κιθάρα μου στα χέρια και από τότε ταξιδεύω σε δρόμους και σκηνές, σε μια καμπύλη γραμμή, που παρελθόν, παρόν και μέλλον είναι ένα και το αυτό! Ναι, με μια κιθάρα στα χέρια ο κόσμος γύρω αλλάζει. Πρώτα απ’ όλα, ο δικός σου κόσμος. Και ξαφνικά γίνεσαι πρόταση για όλους αυτούς, στους οποίους εκθέτεις το μέσα σου στο πέρασμά τους. Και αυτό σου προσδίδει την ευθύνη αυτού που έχεις να πεις. Μουσική είναι σεβασμός στην ψυχή σου και στις ψυχές των άλλων. Μουσική είναι ελευθερία. Μούσα είναι τα χέρια της, που σε αγκαλιάζουν και ηρεμούν το σύμπαν σου. Μούσα είναι τα μάτια της, που, όταν σε κοιτούν, νιώθεις ότι γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος και θες να ξυπνάς κάθε μέρα και να διαλέγεις αυτό το υπέροχο σενάριο που λέγεται ζωή. Μούσα είναι τα παιδιά, που στο αύριο που θα έρθει, θα πάρουν τη μεγάλη ευθύνη να αλλάξουν αυτόν τον κόσμο, που έχει χάσει το δρόμο του καιρό τώρα. Μουσική, και γενικότερα τέχνη και πολιτισμός, είναι η επανάστασή μας απέναντι στον αδηφάγο αυτό βρικόλακα που λέγεται σύστημα, και είναι το πιο δυνατό μας όπλο. Και αυτό, που ο βρικόλακας φοβάται περισσότερο από ο,τιδήποτε, είναι η ΑΓΑΠΗ… Συνεπώς, Μούσα και Μουσική είναι η ΑΓΑΠΗ για σένα και για το «Όλον»!

Αυτοπροσδιορίζεσαι ως τραγουδοποιός. Ποια διαφορά υπάρχει ανάμεσα στον συγκεκριμένο όρο και σε αυτόν του τραγουδιστή;

Ο πραγματικός αυτοπροσδιορισμός μου είναι παραμυθάς! Γιατί η δουλειά μου είναι τα παραμύθια. Η διαφορά ανάμεσα στους 2 όρους που μου θέτεις είναι ότι, όταν «ποιείς» τα δικά σου τραγούδια, το θέμα είναι πλέον προσωπικό, είσαι εσύ και η πρότασή σου, η ψυχή σου, ο καθρέφτης σου! Ενώ στη δεύτερη περίπτωση είσαι ένα αναπαραγωγικό μέσο της ιδέας κάποιου άλλου. Βέβαια, ό,τι κι αν τραγουδήσεις, αν βάλεις μέσα το δικό σου κομμάτι, την ψυχούλα σου που λέμε, τη δουλειά σου την κάνεις! Η πρότασή μας, όμως, σαν «Ονειροβάτες» στα νέα παιδιά είναι να γράψουν τα δικά τους τραγούδια και να τολμήσουν να εκθέσουν το δικό τους «μέσα»…! Γιατί τότε κάτι αλλάζει πραγματικά και έχεις ένα δημόσιο ημερολόγιο, γράφεις ιστορία, όσο πολύ ή λίγο κι αν αυτή εκτεθεί!

Πρόσφατα κυκλοφόρησε ο πρώτος σου δίσκος ως Dreamwalkers  με τίτλο, «Ιστορίες Μαγικές».  Θα την χαρακτήριζες σαν μια αρχή της επαγγελματικής σου πορείας στο χώρο της μουσικής; Μίλησέ μας λίγο για αυτή σου την εμπειρία.

«DreamWalkers»  είναι ένα νέο κίνημα αγάπης, τέχνης και πολιτισμού. Δε μπορώ να θεωρήσω τον εαυτό μου επαγγελματία μουσικό, γιατί η μουσική είναι η ζωή μου πια, από την ώρα που ο ήλιος ανατέλλει, μέχρι το φεγγάρι να του δώσει πάλι τη θέση του στον Ουρανό! Η μουσική για μας είναι λειτούργημα.

Στα πλαίσια της παραγωγικής διαδικασίας της ηχογράφησης θα σου πω ότι παρέα με το Σάκη το Μπάστα μαζέψαμε μερικούς ακόμα υπέροχους παραμυθάδες, κλειστήκαμε περίπου 7 μήνες στο στούντιο, μέχρι το υλικό να ωριμάσει μουσικά και να του δώσουμε ψυχή και ζωή. Μία διαδικασία που για μένα πήρε κοντά στα 3 χρόνια συνολικά, καθώς ήμουν νέος στο άθλημα και έπρεπε να μάθω τόσα πολλά πράγματα και να αφομοιώσω πληροφορίες. Τους αγαπώ και τους ευχαριστώ όλους που ήρθαν κοντά μου, στο δικό μου όνειρο, να με μάθουν και να με βοηθήσουν να το περπατήσω. Και ξέρω καλά ότι σε αυτό το ταξίδι μέσα στο υπέροχο εργαστήρι παραμυθιών, το Noisebox Studio στην Πάτρα, έκανα φίλους ζωής, έκανα οικογένεια. Εκτός από τον παραγωγό μας Σάκη Μπάστα την μπάντα απαρτίζουν ο Σάκης Τσινούκας στις κιθάρες, ο Νίκος Στεφανόπουλος στο μπάσο και ο Περικλής Παπανδρεόπουλος στα τύμπανα.

Η ηχογράφηση είναι αυτό που μένει πια από αυτή τη συνεργασία. Και ανυπομονώ να την ξαναζήσω, όταν θα νιώσω έτοιμος και ώριμος για τον επόμενό μας δίσκο.

Δε γινόταν να μην μου κινήσει την περιέργεια το μικρό βιβλιαράκι που συνοδεύει τον δίσκο και εμπεριέχει ιστορίες για παιδιά, ή αλλιώς «Ιστορίες Μαγικές». Ποιος ήταν ο εμπνευστής της συγκεκριμένης ιδέας; Τι είναι ακριβώς οι «Ιστορίες Μαγικές»;

Οι «Ιστορίες Μαγικές» είναι η πρόταση, το ταξίδι του παραμυθά – Σχοινοβάτη στον πλανήτη της Αλλαγής, που τραγουδά στο παιδί, που ζει στον πλανήτη της ενδοοικογενειακής βίας. Αν παρατηρήσεις το εξώφυλλο έχουμε γράψει κάτω από το παιδί με το ποδήλατο τον αριθμό της εν λόγω νομολογίας στον ποινικό κώδικα για να γίνει σαφές το μήνυμα. Το περιεχόμενο της μουσικής αυτής παράστασης, λοιπόν, έχει στηθεί στα πρότυπα της αρχαίας Ελληνικής τραγωδίας και περιγράφει με κάθε μύθο τα στάδια-ταξίδια του Σχοινοβάτη μας στο δρόμο της κάθαρσης… Και αν ο Σχοινοβάτης κατάφερε να γίνει ένας νέος άνθρωπος σε αυτό το δρόμο,  τότε αυτό που επιθυμεί μέσα από τις 10 εντολές–προτάσεις για το παραμύθι στην καρδιά σου, είναι να κάνεις κι εσύ το ίδιο και να νιώσεις ελεύθερος από τους φόβους και το σκοτάδι σου!  Είναι μια ροκ μουσική παράσταση, που απευθύνεται σε μικρά και μεγάλα παιδιά. Είναι οι Ιστορίες μου, στο δικό μου δρόμο για την κάθαρση και το πεπρωμένο.. Ιστορίες αληθινές, χωρίς μυθοπλασίες και γεμάτες Αλήθειες. Αλήθειες από αυτές που η κοινωνία οφείλει να παρέχει στα παιδιά για να προχωρήσουν στους δικούς τους δρόμους, σε ένα σύστημα, που η μεγάλη φούσκα έχει σκάσει πια και η Αλλαγή είναι επιβολή πλέον για όποιον θέλει να πετάξει με τα δικά του φτερά.

Οι «Ιστορίες Μαγικές» έχουν επάνω τους εκατοντάδες ιστορίες ανθρώπων που ενώθηκαν με τις δικές μου, καθώς κάπως, κάπου, κάποτε θελήσαμε να αλλάξουμε κάτι σε αυτή την πλάση, σε αυτή τη χώρα, που αρκετά στροβιλίστηκε με τα ψέματα των πολιτικών και των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Είναι η ώρα να εμβαθύνουμε στις Αλήθειες των παιδιών, των μελλοντικών μας παραμυθάδων…

Οι «Ιστορίες Μαγικές» είναι η Αγάπη που δικάστηκε για μια ζωή στις αίθουσες του Σκότους και βγήκε νικήτρια. Γιατί η Αγάπη δεν μπορεί να χάσει ποτέ από το Σκοτάδι.

Διαβάζοντας αυτές τις ιστορίες αντιλαμβάνομαι ότι ο πυρήνας τους είναι ο κόσμος των παιδιών. Η επιλογή αυτή, ήταν τυχαία; Τι σε ώθησε να αγκαλιάσεις αυτόν τον κόσμο;

Τα παιδιά είναι αυτά που μου αλλάξανε τη ζωή, όταν πήρα την απόφαση να εκτεθώ στην αγάπη τους ξανά. Έτσι, στο μεγάλο ταξίδι του Δρόμου μου, όταν αποφάσισα να βιοποριστώ παίζοντας έξω μουσική, τα παιδιά ήταν αυτά που γεμίζανε τη θήκη μου, μου μεταφέρανε μηνύματα, αγάπη και κουράγιο να γκρεμίζω τους εσωτερικούς μου τοίχους, και σαν σε ιπτάμενο χαλί, πετώντας πάνω από τα σύννεφα αυτής της πλάσης, κατάφερνα να φτάνω στον επόμενο σταθμό του ταξιδιού μου. Θυμάμαι δεκάδες μπόμπιρες να μου λένε στο αυτί πως στη ζωή δεν έχει νόημα αν δεν κάνεις αυτό που αγαπάς. Οπότε, το ταξίδι μου έγινε ταξίδι «μας» και εγώ δεν μπορώ να σταματήσω να γυρίζω, αν δεν τραγουδήσω σε όλα τα παιδιά αυτής της χώρας. Είναι δεκτικά στο παραμύθι κι εγώ σαν καλός παραμυθάς οφείλω να τα προκαλώ να μην ξεχάσουν ποτέ τον κόσμο της φαντασίας, εν αντιθέσει με τους «μεγάλους». Με αυτόν τον τρόπο, γέμισα την καρδιά μου και τη ζωή μου με επίδοξους, νέους παραμυθάδες, που το μόνο που χρειάζονται για να με αγαπούν είναι μια ιστορία ακόμα! Η αλήθεια είναι ότι ο κόσμος των παιδιών με αγκάλιασε πρώτος, οπότε εγώ δεν είχα παρά να αφεθώ στην καθαρή τους ενέργεια και να ανταποδώσω αυτή την αγάπη.

Θυμάμαι στο πρώτο μεγάλο ταξίδι του δρόμου μου βρέθηκα στο Κιόνι της Ιθάκης. Τραγουδούσα τα παραμύθια μου και τα παιδιά γύρω μου παίζανε χορεύοντας και τραγουδώντας τους ρόλους των τραγουδιών· κάποιος ήταν ο ιππότης, ο δράκος η πριγκίπισσα, το ξωτικό, και ξαφνικά, έβλεπα το παραμύθι μου να ζωντανεύει, γιατί τα παιδιά θέλουν να ζουν σε Ιστορίες Μαγικές. Μάλιστα, θυμάμαι χαρακτηριστικά ανάμεσα σε 20 πιτσιρίκια, ο «ιππότης», που ήθελε να φτάσει στην καλή του πριγκίπισσα και ήθελε να την πάρει από το κάστρο που ήταν φυλακισμένη, όταν είδε πόσους «κακούς» είχε να πολεμήσει, απλά έκανε τον κύκλο χωρίς να ασχοληθεί καθόλου με τον «πόλεμο»· την πήρε απ’ το χέρι και φύγανε αγκαλιασμένοι για το πηγάδι της λήθης. Δε σκέφτηκε, δηλαδή, τίποτε άλλο παρά την Αγάπη! Κι εγώ, που τόσα χρόνια πολεμούσα για τη δικιά μου «πριγκίπισσα», δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι μπορούσα να αποφύγω τον πόλεμο και να την πάρω απ’  το χέρι, να φύγουμε μακριά απ’ όλα… Χρειάστηκα στα 30 μου έναν 5χρονο παραμυθά να μου δείξει το δρόμο…!

Οι ιστορίες σου, συγκεκριμένα, εμβαθύνουν στην παιδική κακοποίηση. Γιατί επέλεξες αυτό το θέμα;

Κακό – ποιώ, δηλαδή ποιώ το κακό. Η ρίζα του προβλήματος του κόσμου μας βρίσκεται στο σημείο που μεταφέρουμε μες στην κρυστάλλινη ενέργεια των παιδιών το δικό μας σκοτάδι, το κακό. Έτσι, γεμίζουμε το δοχείο τους με τις δικές μας εμπλοκές, φόβους, πόνο και τα προκαλούμε να αναπαράγουν ακριβώς το ίδιο σε ηλικίες, που όλα αυτά πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο.

Δυστυχώς ή ευτυχώς, στη ζωή μου υπήρχαν πάντα κάπου γύρω εστίες κακοποίησης σε μικρά ή μεγάλα παιδιά. Οπότε ο δρόμος μου με οδηγούσε να συνειδητοποιήσω από μικρή ηλικία τις ειδεχθείς συνέπειες της κακοποίησης. Δυστυχώς, αν το ψάξεις στατιστικά, η συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών έχει κακοποιηθεί. Κακοποίηση είναι κάθε ενέργεια που σκοπό έχει να βλάψει ένα παιδί: βία λεκτική, σωματική, ψυχική, σεξουαλική, και τόσες άλλες μορφές, που σε κάθε περίπτωση συνθλίβει τον υπερευαίσθητο (σε οποιαδήποτε ερεθίσματα) κόσμο των παιδιών και προκαλεί τον θλιβερό αυτόν κύκλο της διαστροφής. Όπου υπάρχει εστία κακοποίησης, αναπόφευκτα, υπάρχει γύρω ένα «δέντρο» κακοποιημένων ανθρώπων οποιασδήποτε ηλικίας.

Το θέμα αυτό, η βία δηλαδή που φέρνει βία, είναι για μένα ο λόγος που η κοινωνία μας έχει χάσει τους όρους της αγάπης, της ελευθερίας και της καλοσύνης, της οικογένειας, αν θες, με αρχές και αξίες, το νόημα της ζωής. Οπότε, αν ο παραμυθάς ήθελε κάτι να αλλάξει, έπρεπε να ασχοληθεί με τη ρίζα του κακού! Με την αρχή. Και να μην κοιτάει απλά την κοινωνία που καταρρέει, αλλά αυτό που μπορεί να την αναζωογονήσει, αν όλοι μαζί ενωθούν με την ΑΓΑΠΗ.

Γιατί αλλάζει… Αν το θες!

«Η Κακοποίηση είναι Επιλογή, το να παράγεις Χαμόγελα επίσης». Θα ήθελα να σταθούμε για λίγο σε αυτή τη φράση. Με ποιο τρόπο, θα μπορούσαμε να επαναφέρουμε την αισιοδοξία σε αυτά τα παιδιά που έχουν κακοποιηθεί;

Με το να τους δείξουμε ότι υπάρχει και το άλλο, ο  άλλος τρόπος… Η Αγάπη! Με το να τους δείξουμε ότι υπάρχει και ο άλλος δρόμος. Ότι τα πάντα καθαρίζουν, αν επιλέξεις να βρεις τη «μουσική» μέσα σου. Το περπάτημά σου. Το ξύπνημά σου στη Νέα Εποχή. Ό,τι συνέβη, συνέβη. Το τί θα γίνει παρακάτω είναι δική σου επιλογή. Και πρέπει να διανύσεις τη λογική του παραλόγου για να αντιμετωπίσεις αυτό που βρίσκεται πίσω και να πετάξεις μπροστά. Επομένως, μπορεί να έζησες έτσι, αλλά υπάρχει και το αλλιώς. Αυτός ο κόσμος είναι στρογγυλός και δεν υπάρχουν γωνίες. Υπάρχουν μόνο καμπύλες γραμμές και η κακοποίηση είναι κύκλος που μόνος σου τον σταματάς. Είναι απλά μια άμορφη, μαύρη μάζα στο κορμί σου, που την καθαρίζεις, όταν αποφασίσεις να την κλωτσήσεις μακριά. Μπορεί να νιώθεις βάτραχος, αλλά ο πρίγκιπάς σου, κάπου εκεί έξω, σε ψάχνει να σε καθίσει στον πύργο της Αγάπης, και μετά στον πύργο του «έξω από το μυαλό», και να σου φυσήξει αλήθεια και ζωή  με ένα φιλί, και εκείνη τη στιγμή θα θυμηθείς ότι είσαι ένας πανέμορφος κύκνος που είχε χαθεί σε μια λίμνη. Αύριο είναι μια νέα μέρα! Και είναι η δικιά σου μέρα! Τα σύννεφα θα φύγουν και θα γεμίσεις ηλιαχτίδες, αν το θελήσεις. Υπάρχει το λευκό και το μαύρο· όταν τα ανακατεύεις, βγάζουν γκρίζο, αλλά υπάρχει και το ΜΠΛΕ! Και όταν περπατήσεις το «ΆΝΟΙΓΜΆ» σου θα δεις τα χρώματα στο ουράνιο τόξο της ΑΛΛΑΓΗΣ, και αυτά θα κυκλώσουν το ΦΕΓΓΑΡΙ σου και τα φτερά σου θα γίνουν πάλι δυνατά και θα πετάς πάνω από τα σύννεφα…! Ξανά, όπως τότε! Ο δρόμος μας είναι κάτι που το επιλέξαμε πολύ πριν έρθουμε εδώ. Επομένως, οφείλουμε να το ζήσουμε, να το περπατήσουμε και να πάμε παρακάτω στο Φως. Και αν έβλεπες το χαμόγελό της καλής μου πριγκίπισσας  αυτή τη στιγμή, όπως το βλέπω εγώ μέσα σ’ ένα μαύρο γάτο, θα καταλάβαινες ότι το Φως νικά. Η δύναμη βρίσκεται μέσα σου… Στην καρδιά σου… Στην ΨΥΧΗ ΣΟΥ…  Σε αυτό το άλλο μισό, που όταν ενωθείς μαζί του σε κάνει διπλό ή στην περίπτωση που σου περιγράφω τετραπλό! ΟΛΑ ΓΥΡΙΖΟΥΝ… 

Ο Parton N., καθηγητής Κοινωνικών Επιστημών, στο άρθρο του “The Challenge of Child Abuse in Late Modern Societies” (Η Πρόκληση της Παιδικής Κακοποίησης στις Ύστερες Σύγχρονες Κοινωνίες, Αύγουστος 2003), αναφέρει ότι κυριαρχούν δύο μοντέλα, τα οποία εντρυφούν στη προστασία του παιδιού. Το πρώτο είναι το μοντέλο της οικογενειακής υποστήριξης, όταν δηλαδή παρέχεται βοήθεια μέσω ειδικών φορέων με σκοπό να συμβουλέψουν τον γονέα, ενώ το δεύτερο μοντέλο είναι η διάσωση των παιδιών, που τη συναντάμε σε περιπτώσεις όπου το παιδί πλέον κινδυνεύει από τον ίδιο τον γονέα.

Συμφωνείς με τη συγκεκριμένη αξιολόγηση; Θα ήθελα να ακούσω τη δική σου άποψη σχετικά με τα μέσα που χρειάζονται για να προστατευτεί ένα παιδί.

Ποια είναι η θέση που παίρνει η κοινωνία απέναντι σε τέτοια φαινόμενα και ποια θα έπρεπε να είναι;

Με ποιο τρόπο ο καθένας από εμάς μπορεί να συνδράμει για να εξαλειφθεί η ισχύς της καθολικότητας του φαινομένου της παιδικής κακοποίησης;

Θα σου πω ότι ζούμε σε μια χώρα που δεν προστατεύει τα παιδιά της. Γίνονται πλέον προσπάθειες να αλλάξει αυτό, αλλά βρισκόμαστε μακριά από την επίτευξη αυτού του στόχου. Θα σου πω ότι υπάρχουν σπίτια, που έδιωξαν μακριά τον «κακοποιό» γονέα-τέρας, και υπάρχουν σπίτια που τον κράτησαν στο πλαίσιο της άρνησης και της κοινωνικής κατακραυγής. Θα σου πω ότι είμαστε μια χώρα που παραπαίει και ότι το μόνο μέσο, όσο κι αν γίνομαι γραφικός, είναι να ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ. Θα σου πω ότι το κράτος μαθαίνει να ξεπουλιούνται όλα στο βωμό του χρήματος. Θα σου πω ότι τα δικαστήρια «πληρώνονται» για να βγάζουν αποφάσεις. Θα σου πω ότι οι «Νόμοι» είναι τρύπιοι και το δικαστικό μας σύστημα προστατεύει τον πλουσιότερο. Θα σου πω ότι δικαστήρια και κοινωνία αντιμετωπίζουν τα θύματα σαν θύτες και τα καταδικάζει για αυτό που τους συνέβη. Θα σου πω ότι υπάρχουν νόμοι που δίνουν το δικαίωμα στους κακοποιούς να μην παραστούν (αυτοπροσώπως) ποτέ σε δικαστική αίθουσα, αλλά τα θύματα πρέπει να βρίσκονται εκεί και να δικάζονται κάθε φορά για δεκαετίες, αφού για να τελεσιδικήσουν αυτές οι υποθέσεις στην Ελλάδα απαιτούνται πολλά χρόνια.

Θα σου πω ότι όλα ξεκινάνε από την παιδεία και την ΑΓΑΠΗ. Και παιδεία δεν είναι οι σπουδές, αλλά πώς θα μάθεις σε ένα παιδί τον τρόπο με τον οποίο γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος. Θα σου πω ότι όποιος πράττει αυτό το μέγιστο κακό -να καταστρέφει τον ψυχισμό ενός παιδιού με οποιονδήποτε τρόπο- θα έπρεπε να του κόβεται το χέρι, κι ας κατηγορηθώ για αυτό. Θα σου πω ότι το σωφρονιστικό μας σύστημα το μόνο που δεν κάνει είναι να σωφρονίζει, αλλά να μεγιστοποιεί την κακοποίηση και το φόβο των θυμάτων. Μία αιώνια εμπλοκή στο σύνδρομο της Στοκχόλμης…

Ναι, αυτό ΑΛΛΑΖΕΙ ΜΕ ΔΡΑΣΕΙΣ. Με το να δώσουμε στα παιδιά τον αληθινό τους ρόλο, αφού είναι οι μελλοντικοί επαναστάτες – παραμυθάδες αυτής της πλάσης.

ΑΛΛΑΖΕΙ ΜΕ ΑΛΗΘΕΙΕΣ. ΜΕ ΑΦΥΠΝΗΣΗ. ΜΕ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗ.

ΜΕ ΠΑΡΑΜΥΘΙ. ΜΕ ΑΓΑΠΗ .ΜΕ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ. ΜΕ ΦΩΣ!

Η κοινωνία πρέπει να αγκαλιάσει τους νέους, να τους εμπνεύσει, να τους δώσει δρόμους για το παρακάτω. Να τους δώσει επιλογές. Και να πράξει ΑΓΑΠΗ, ώστε αυτή η νέα μέρα να ξημερώσει. Να θυμίσει σε μικρούς και μεγάλους ότι η ζωή είναι παιχνίδι, έρωτας, διασκέδαση, ταξίδι, διαδρομή… Μακριά από νόμους, μακριά από χρήματα, μακριά από εμμονές και εμπλοκές.

Είναι η ώρα για ΝΕΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ. ΑΥΣΤΗΡΟΥΣ – ΑΜΕΣΟΥΣ – ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΥΣ.

Είναι η ώρα η κοινωνία να αγκαλιάσει την ΑΛΗΘΕΙΑ και το ΠΑΡΑΜΥΘΙ!

Διανύοντας η χώρα μια αρκετά δύσκολη οικονομική περίοδο, έχεις εντοπίσει το μυστικό της επιβίωσης ενός μουσικού;

Συνοπτικά ο μόνος δρόμος της μουσικής είναι η μουσική. Να γίνεις μουσική, να είσαι μουσική και να μη σταματάς να γράφεις, όπως έλεγε και ο Τσέχωφ, ακόμη κι αν νιώθεις ότι γράφεις βλακείες…! Να μη σταματάς· να μένεις στη δική σου Αλήθεια, να μη σε νοιάζει τι νομίζουν οι άλλοι, αλλά αυτό που νιώθεις εσύ.  Να μη σταματάς· να ανοίγεις το «είναι» σου στο πεπρωμένο, να καθαρίζεις τους φόβους σου. Και να προχωράς με τα φτερά σου ανοιχτά! ΜΕ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΣΟΥ ΑΝΟΙΧΤΑ. Όπου και να σε βγάλει.

Όσον αφορά τα μουσικά δρώμενα, σχεδιάζεις κάτι για αυτή την περίοδο;

Έχουμε φτάσει ήδη στην δεύτερη έκδοση αντιτύπων του βιβλίου σε λίγες μέρες. Επειδή όλα αλλάζουν κάθε στιγμή, αυτό που σχεδιάζω είναι να ερωτευτώ, να ζήσω το καλοκαίρι, να πάρω την κιθάρα μου στην πλάτη και να τραγουδάω από πόλη σε πόλη στα ΠΑΙΔΙΑ. Στα επίσημα δρώμενα θα συμμετέχουμε με «Ιστορίες Μαγικές» στη διεθνή παρουσίαση βιβλίου στην «HELEXPO» στην Θεσσαλονίκη, 11-15 Μαΐου, και με τη μπάντα μου, τους «DREAMWALKERS», σε μουσικά φεστιβάλ. Για όλες μας τις δράσεις μπορείτε να ενημερώνεστε από τα κοινωνικά μας δίκτυα και από δελτία τύπου. Παράλληλα, ξεκίνησε και το νέο μου project με τίτλο «Η Ομάδα Διάσωσης του Παραμυθιού», στο οποίο θα καλώ τους μαθητές, τα μικρά και μεγάλα παιδιά, στην κεντρική πλατεία κάθε πόλης, σε ημερομηνίες που θα ανακοινώνονται, και θα τραγουδάμε με φυσικούς ήχους και θα κινηματογραφούμε όλοι μαζί, με επαγγελματίες, ένα τραγούδι που θα επιλέγει ο παραμυθάς. Όλο αυτό θα δημοσιεύεται ως δράση κατά της παιδικής κακοποίησης.

Επίσης, ήδη έχουμε έρθει σε συμφωνία με το Χαμόγελο του Παιδιού στη Θεσσαλονίκη και έχω καλέσει όλες τις μη κυβερνητικές οργανώσεις της χώρας από πόλη σε πόλη, έτσι ώστε να συνεργαστούμε  σαν ΕΝΑ στη Νέα Εποχή. Η δική μας παροχή είναι ένα ευρώ από κάθε αντίτυπο να δωρίζεται στα ταμεία τους. Έτσι συνεργαζόμαστε με αυτούς που θέλουν πραγματικά να βοηθήσουν και εμείς ανταποδοτικά λαμβάνουμε τη στήριξή τους στη δημοσίευση των δράσεών μας σε όλη τη χώρα.

Η πρώτη επίσημη δράση της «Ομάδας Διάσωσης του Παραμυθιού» θα συμβεί στο Αγρίνιο στο τέλος της σχολικής χρονιάς. Το project ονομάζεται «Διαμαντένιος Ουρανός» και το τραγούδι που διάλεξε ο παραμυθάς είναι ο «Βροχοποιός» του Π. Παυλίδη…!!!! Σας περιμένουμε για ΑΛΛΑΓΗ…

Καθώς η συνέντευξή μας πλησιάζει στο τέλος, σκέφτομαι ότι ένας όμορφος τρόπος για να κλείσει -αφού πρώτα σε ευχαριστήσω για την όμορφη συζήτηση που είχαμε- θα ήταν να αφιερώσεις δύο στιχάκια στους αναγνώστες του Animartists!

Ο λόγος της Ψυχής, μέσω της έκφρασης του Αληθινού, μέσα από τον κόσμο του πολιτισμού, οδηγεί στη Συνειδητότητα αυτού του Ένα που είμαστε. Πρώτα ο καθένας ξεχωριστά και ύστερα όλοι και όλα μαζί στην ολότητα της Ζωής…

Ή για να στο πω πιο απλά «Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙ»!

Και πρέπει να τη ζούμε κάθε δευτερόλεπτο!

Οπότε, ο στίχος που θα σας αφιερώσω μέσα από τις «Ιστορίες Μαγικές» είναι η «Πράξη 5η» του παραμυθο-βιβλιο–δίσκου μας:

«…Στιγμές στου Απείρου τις Σχισμές, αν το θες, σταμάτα

να μιλάς και πράξε όσα λες στιγμές,

 που κύματα σηκώνουν κι εσύ κάθεσαι και κλαις

βρες ποιές θα κρατήσεις, στην υγειά τους πιες…»

Επίλογος

Μια φορά και έναν καιρό… Ξεκινήσαμε από την ΑΡΧΗ… J

 Με εκτίμηση,

Ο Σχοινοβάτης

Στις 22 Ιουνίου ο Σοφοκλής Θαυμαστός παρέα με τους Dreamwalkers θα πραγματοποιήσει ζωντανή εμφάνιση καθώς και θα παρουσιάσει τις ‘’Ιστορίες Μαγικές’’ στο  TOMS Flagship Store   που βρίσκεται στην Τσιμισκή 22, Θεσσαλονίκη σε συνεργασία με το χαμόγελο του παιδιού! Μη το χάσετε! 

 fB pages:

https://www.facebook.com/sofoklakias

https://www.facebook.com/SophoklesThaumastosTheDreamwalkers/?ref=bookmarks

https://www.facebook.com/groups/1068974956508631/?ref=bookmarks

youtube page:

https://www.youtube.com/user/sofoklakias1/videos

 Για παραγγελίες σε Ελλάδα και εξωτερικό ανεβαίνεις στο παρακάτω ιπτάμενο χαλί

http://irec.gr/shop/irec-music-albums/istories-magikes-sophokles-thaumastos/