Ποίημα: Χρήστος Γκαραβέλας
Και εγώ και εσύ και αυτός
όλοι είμαστε το ίδιο
βλέπουμε τα ίδια πράγματα αλλά με διαφορετικό τρόπο
ακούμε τα ίδια πράγματα αλλά με διαφορετικό τρόπο
και το στόμα μας βγάζει τους ίδιους ήχους
αλλά με διαφορετικό τρόπο.
Γιατί είμαστε άνθρωποι και όλοι είμαστε το ίδιο
αν εσύ βλέπεις τον εαυτό σου σαν κατώτερο η ανώτερο
αυτό είναι δικό σου πρόβλημα.
Ενώ οι απόψεις μας διαφέρουν τόσο πολύ
κατά βάθος είναι ίδιες
γιατί είμαστε άνθρωποι και έχουμε τον ίδιο στόχο
θέλουμε να ξεχωρίζουμε.
Έχουμε ήδη αποδείξει ότι είμαστε ανώτεροι από τα υπόλοιπα ζώα,
αυτό το παιχνίδι το έχουμε κερδίσει.
Τώρα μένει να λύσουμε τη μεταξύ μας μάχη
μια μάχη που ποτέ δεν θα τελειώσει
γιατί είμαστε άνθρωποι
και έχουμε μια μεγάλη εξουσία στα χέρια μας
την δύναμη της ευφυΐας
και όπως είναι γνωστό το ον με την μεγαλύτερη δύναμη ελέγχει αυτό τον κόσμο
και την επιβάλλει σε όσους βρίσκονται από κάτω.
Πραγματική δύναμη όμως έχει κάποιος όταν καταφέρνει να ανοίξει το μυαλό του.
Φτάνεις σε ένα σημείο που έχεις ανοίξει το μυαλό σου τόσο πολύ
που νομίζεις ότι οι ιδέες και οι σκέψεις
από στιγμή σε στιγμή
θα σκίσουν το κεφάλι σου στα δύο
και θα δημιουργήσουν μια θάλασσα
από γράμματα, λέξεις ακόμα και φράσεις ολόκληρες
και αυτοί που βρίσκονται ολόγυρα σου θα δουν με αδιαφορία
ό, τι κρύβεις μέσα στο κεφάλι σου.
Οι περισσότεροι δεν θα καταλάβουν καν τι συνέβη
και αυτή η τεράστια έκρηξη θα είναι σαν να μην έγινε ποτέ
καθώς οι άλλοι βυθισμένοι,
από την καθημερινότητα, την τεχνολογία και την ανοησία τους δεν μπορούν
… ή μάλλον …
… δεν θέλουν να καταλάβουν αυτά που ξεχειλίζουν από το μυαλό σου
Ίσως επειδή φοβούνται να παραδεχτούν ότι κατά βάθος τρέφουν τις ίδιες ιδέες,
αλλά με διαφορετικό τρόπο… τον δικό τους τρόπο
… ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΤΡΟΠΟ