Ποίημα: Γκαραβέλας Χρήστος


Θα πάρω μια κουνιστή καρέκλα
και καθώς θα κουνιέμαι και θα βγάζω τον καπνό από το στόμα
όλα τα προβλήματα και τα άγχη θα φανερώνονται σε αυτόν
και τότε όλοι θα δουν από τι υποφέρω

Θα πάρω μια κουνιστή καρέκλα
και θα κουνιέμαι μέχρι να αποκοιμηθώ για χιλιάδες νύχτες
με χιλιάδες όνειρα να περιστρέφονται στο κεφάλι μου

και όταν από ψηλά που θα κοιτώ 
εσάς που ακόμα τρέχετε χωρίς να κουνιέστε
και φωνάζετε χωρίς να βγαίνει ήχος από το στόμα σας
θα ξεσπάω στα γέλια και με ανακούφιση στην κουνιστή μου καρέκλα θα συνεχίσω να κουνιέμαι”.