Χρήστος ΓκαραβέλαςΠοίημα: Χρήστος Γκαραβέλας
Ο μεθυσμένος ουρανός
με έχει ζαλίσει
ο ήλιος που στα μάτια με κοιτάζει
με έχει τυφλώσει
και εσύ που δεν είσαι εδώ αλλά υπάρχεις
με έχεις αφήσει
και σε ψάχνω.
Αλλά είναι τόσο καλή μαζί μου,
παρόλο που στα μάτια ποτέ δεν με κοιτάζει
και τα χείλη της
ποτε δεν σπάνε
Και η εικόνα σου
η τόσο μαγική
στο μυαλό μου έχει μείνει
σαν τύψεις
απο μια παλιότερη ζωή
που δεν έχω ζήσει .
Και αφού το τότε
τώρα δεν γίνεται
θα σταματήσω να το σκέφτομαι
και την ψευδαίσθηση που δημιούργησα
θα σβήσω.
Τώρα τα μάτια μου λέω να κλείσω
γιατί ο ηλίος
και ο ουρανός μαζι
πάνε να με τρελάνουν
Πλέον να σε ακολουθήσω
δεν μπορώ!