Μια παρτίδα ακόμα;

Κείμενο:Ευθύμης Μαυρεπής
Φοιτητής Ιστορίας και Αρχαιολογίας/ Ιστορίας της Τέχνης

Επιμέλεια: Μαρία Κασσεροπούλου
Φιλόλογος

Αν το παιχνίδι της ζωής έχει μια νίκη και μια ήττα, πόσο σίγουρος είσαι ότι ξέρεις να χάνεις; Τι κερδίζεις; Και τι κερδίζεις αν χάσεις; Στο παιχνίδι της ζωής, υπάρχει μια παρτίδα που και ο πιο καλός παίχτης, μπορεί να χάσει.

«Η παρτίδα του Έρωτα»….

Ας πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή. Μέχρι τώρα έχεις κερδίσει πολλά παιχνίδια στην ζωή. Στο ενεργητικό σου μετράς πολλές νίκες. Και ξαφνικά μπροστά σου απλώνονται τα «χαρτιά του Έρωτα». Ίσως και να έχεις εμπειρία. Για το παιχνίδι του Έρωτα όμως πάντα είναι πρώτη φορά. Σαν να μην έχεις παίξει ποτέ άλλοτε. Δεν ξέρεις τι να κάνεις. Μπροστά σου υπάρχουν φύλλα. Τυχαίοι αριθμοί μιας ογκώδους συστάδας, που βλέπεις για βουνό. Αγχώνεσαι, ματαιοπονείς.
Πως είναι δυνατόν να συνδυάσεις όλα αυτά τα χαρτιά. Πως θα φτάσεις ως το τέλος; Και αν φτάσεις; Ποιος σου εγγυάται ότι έπαιξες σωστά; Τα συνδύασες σωστά; Και αν χάσεις και δεν το καταλάβεις;

Γιατί το παιχνίδι του έρωτα έχει συνεχείς ανατροπές. Είτε χάσεις, είτε κερδίσεις το σίγουρο είναι πως περιμένεις μια μοιρασιά ακόμα. Ένα καλό ανακάτεμα των φύλλων και ίσως φτάσεις πιο κοντά στην νίκη. Αλλά μετά πάλι χάνεις. Ξαναπαίζεις και ξανα χάνεις. Μια παρτίδα ακόμη; Ακούραστα και ατέρμονα η ζωή, που μοιράζει τα χαρτιά του έρωτα, δεν πρόκειται να σου αρνηθεί έναν γύρο ακόμη. Όσες φορές και να της ζητήσεις φύλλο, εκείνη πάντα θα σου δώσει. Μπορεί να μην είναι το φύλλο που θες. Είναι όμως ένα φύλλο, που πάντα καθορίζει την επόμενη σου κίνηση. Το «πως» όμως θα παίξεις το φύλλο σου αυτό, είναι δική σου υπόθεση. Μια κίνηση, που είτε θα χάσεις είτε θα κερδίσεις. Γι’ αυτό τελικά, ο Έρωτας είναι εθιστικό παιχνίδι.

Σου μοιράζονται τα φύλα. Εσύ είσαι ο παίχτης. Πάνω στο τραπέζι απλώνονται φύλλα. Δεν σου κάνει κανένα από αυτά. Δεν δημιουργούν κάποιο καλό συνδυασμό με τα φύλλα τα δικά σου. Περνάνε μερικοί γύροι. Και ξαφνικά πέφτει στο τραπέζι το φύλλο που ήθελες για να βγεις. Είναι αυτό που αποκαλούν το «10, το καλό». Το φύλλο αυτό είναι το άτομο που ποθείς. Το άτομο με το οποίο είσαι ερωτευμένος. Το φύλλο, που κάνει καλό συνδυασμό με τα φύλλα που έχεις πάνω σου. Το φύλλο αυτό σου δίνει την νίκη. Μόλις απλώσεις όμως το χέρι σου να το πάρεις… Έρχεται η ζωή και σου βάζει νέους κανόνες στο παιχνίδι. Δεν μπορείς να το πάρεις. Είναι αδύνατο. Βλέπεις το «10, το καλό» έχει την ιδιότητα να μένει κολλημένο πάνω στο τραπέζι. Μπορεί στο παιχνίδι του Έρωτα, να παίζεις μόνος στο τραπέζι. Αυτό όμως, δεν σημαίνει πως δεν έχεις και αντίπαλο. Κάπου, κάποιος σε κάποιο άλλο τραπέζι περιμένει και εκείνος το «το 10, το καλό». Το δικό σου «το 10, το καλό». Μην σου πω κιόλας, ότι τα φύλλα τα δικά του κάνουν καλύτερους συνδυασμούς… πολύ καλύτερους απ’ ότι τα δικά σου φύλα.
Βλέπεις το παιχνίδι του έρωτα, εκτός από εθιστικό, είναι και ανταγωνιστικό…

Εκεί λοιπόν που περίμενες το «10, το καλό» για να το πάρεις και να κλείσεις, οι κανόνες αλλάζουν. Ενώ μέχρι τώρα έπαιζες μόνος, ξαφνικά πολλά χέρια απλώνονται για να στο πάρουν. Ένας αδηφάγος ανταγωνισμός, μεταξύ παιχτών που μόνο ο καλύτερος θα κερδίσει. Όχι βέβαια αυτός που θα καταφέρει να πάρει πάνω του το «10», αλλά αυτός που θα παίξει τα φύλλα του σωστά. Και τότε είναι που αρχίζεις να δίνεις όσα έχεις. Να τα ποντάρεις στο «10». Και είναι τότε που η μια λάθος κίνηση, διαδέχεται την άλλη. Τα φύλλα που έχεις πάνω σου, τα φύλλα δηλαδή που μάζευες πιο πριν, είναι ο επιλογές που είχες πάντα όταν ερωτεύεσαι κάποιον. Στην αρχή όταν τον γνωρίζεις, συλλέγεις πληροφορίες. Κάθε πληροφορία διαμορφώνει μια εναλλακτική επιλογή για το πώς να κινηθείς. Μπορείς πάντα να πας «πάσο», όταν βλέπεις ότι οι συνθήκες δεν ευνοούν. Το ίδιο μπορείς να κάνεις και στο «παιχνίδι του Έρωτα». Μπορείς να περιμένεις ώστε με τα κατάλληλα φύλλα, να διαμορφώσεις το παιχνίδι όπως εσύ θέλεις. Βιάζεσαι όμως. Παίζεις όλα σου τα φύλλα και κάνεις λάθος κινήσεις. Ο γύρος τελείωσε. Τα φύλλα σου τέλειωσαν. Το ίδιο και οι κινήσεις σου.
Πρώτη ήττα. Δεν κατάφερες να πάρεις το «10, το καλό».

Επόμενος γύρος. Η ζωή σου μοιράζει άλλα φύλλα. Ανάμεσα στα νέα φύλλα σου, είναι κρυμμένοι μερικοί «μπαλαντέρ». Στο «παιχνίδι του Έρωτα», οι μπαλαντέρ συμβολίζουν του φίλους μας. Οι μπαλαντέρ, όπως ακριβώς και οι φίλοι μας στην πραγματικότητα, εμφανίζονται πάντα την κατάλληλη στιγμή για να βοηθήσουν. Οι μπαλαντέρ μπορούν να στήσουν το παιχνίδι εκ νέου προς όφελος σου. Με ποιος τρόπο; Με βοηθητικές κινήσεις, αναπληρωματικά όταν κάτι σου λείπει. Είθισται όταν ερωτεύεσαι να μην σκέφτεσαι. Άλλοτε γιατί δεν μπορείς και άλλοτε γιατί δεν θέλεις. Η σκέψη δεν είναι πια λογική. Πολλά ερωτηματικά, μυστήριο και ένα πέπλο αβεβαιότητας πάνω από το «ροζ συννεφάκι» του έρωτα. Τότε λοιπόν, έρχονται οι φίλοι. Μια γνώμη, μια δεύτερη σκέψη, μια διαίσθηση τους, λειτουργεί πάντα βοηθητικά. Μην σου πω καλύτερα αναπληρωματικά, καθώς υποκαθιστά την βραδυκίνητη ευθυκρισία σου. Σε συμβουλεύουν, σε νουθετούν και παρουσιάζονται πάντα για να συνδράμουν στην επόμενη σου κίνηση. Με τον τρόπο τους στήνουν το «παιχνίδι» εκ νέου όπως ακριβώς και οι μπαλαντέρ….
Ενώ λοιπόν έχεις κρυμμένους μπαλαντέρ ( περισσότερες γνώμες) και ενώ αν τους παίξεις σωστά, ίσως το παιχνίδι γυρίσει με το μέρος σου, εσύ αποφασίζεις να τους θυσιάσεις. Τους πετάς στο τραπέζι σαν άχρηστα χαρτιά, για να πάρεις άλλο φύλο. Ένα άλλο φύλο που ελπίζεις πως θα’ναι καλύτερο. Και μην μου πεις πως αυτό δεν συμβαίνει στην πραγματικότητα; Πόσες φορές παράκουσες την συμβουλή κάποιου φίλου; Πόσες φορές έκανες του κεφαλιού σου; Ίσως και να έπραξες ορθά. Μιας και οι μπαλαντέρ, απλά σου δίνουν λίγο χρόνο μέχρι να βρεις το φύλο που σου κάνει. Με μπαλαντέρ, εξάλλου, κανένα παιχνίδι δεν κερδίζεται. Τελικά χάνεις και σε αυτόν τον γύρο.

Ένας τελευταίος γύρος. Έχεις χάσει ήδη πολλά. Πιο πολλά και απ’ όσα φανταζόσουν. Πιο πολλά και από κάθε άλλη φορά. Μπορεί να τα έχεις χάσει όλα. Μην έχοντας πλέον τίποτα να χάσεις. Ξέρεις φίλους, χρόνο, αξιοπρέπεια, όνειρα, στόχους, ιδανικά… Τα παίζεις όλα για όλα. Είπαμε, το παιχνίδι του Έρωτα είναι εθιστικό. Τα ποντάρεις όλα στο «10, το καλό». Και κάπου εκεί, αν είσαι τυχερός θα θυμηθείς ότι για κάθε παιχνίδι που παίζεις, υπάρχει πάντα κρυμμένος ένας «Άσσος» στο μανίκι σου. Ίσως τελικά είναι και ο μόνος που έχεις. Με λίγα λόγια, έμεινες στον «Άσσο». Για κάθε παιχνίδι που τελειώνει, πάντα θα βρίσκεις ένα «Άσσο» στο μανίκι σου. Πρόσεξε μην τον ξεχνάς. Ποιος είναι άραγε αυτός ο «Άσσος»;

Ο Άσσος είναι πάντα ο εαυτός σου. Ο κρυμμένος εαυτός σου. Η βαθύτερη σου δύναμη. Όχι το «εγώ» σου. Αλλά αυτό που πραγματικά είσαι. Τι είσαι τελικά; Ένας παίχτης παραδομένος στο παιχνίδι της τύχης, του Έρωτα ή ένας άνθρωπος που ψάχνει την Αγάπη. Βλέπεις η Αγάπη δεν είναι παιχνίδι. Δεν κερδίζεται, ούτε χάνεται όπως ο Έρωτας. Η Αγάπη δίνεται απλόχερα. Αρκεί να ‘χεις μάθει να την δίνεις και εσύ.

Έχεις μείνει με έναν «Άσσο» στο χέρι σου. Στο χέρι σου κρατάς τον ίδιο σου τον εαυτό. Είσαι έτοιμος να τον πετάξεις, για να πάρεις άλλο ένα φύλλο; Για να πάρεις ένα φύλλο, που θα σου επιτρέψει μια ακόμη κίνηση που ίσως καταφέρει να σε φέρει πιο κοντά στο «10, το καλό»; Είσαι έτοιμος να πετάξεις τον ίδιο σου τον εαυτό; Χάνοντας τον Άσσο, χάνεις τον εαυτό σου. Ίσως όμως πάρεις το «10, το καλό». Και πάλι όμως, τι να το κάνεις μόνο του; Βλέπεις ο Άσσος, δηλαδή το ένα, δηλαδή εσύ… Κάνει καλό συνδυασμό με το «10», δηλαδή εκείνον που χεις ερωτευτεί. Ένας καλός συνδυασμός και μια καλή πρόσθεση σου δίνουν «ζευγάρι». Σου δίνουν το «2». Δες 10 + 1 = 11, δηλαδή 1+1 = 2. Όλο αυτό θα ήταν πολύ καλό. Θυμήσου όμως, πριν λίγο πέταξες τον «Άσσο». Το τελευταίο σου φύλλο, τον ίδιο σου τον εαυτό. Ακόμα και το «10» να πάρεις, μην έχοντας κάτι για να το συμπληρώσεις, δέκα θα μείνει. Όμως όπως σε κάθε παιχνίδι με χαρτιά, έτσι και στο παιχνίδι του έρωτα, τα «ζευγάρια» έχουν περισσότερες πιθανότητες να κερδίσουν.
Πάντα να δέχεσαι την πρόσκληση για ένα «Παιχνίδι του Έρωτα», αρκεί να ξέρεις πάντα πόσα θέλεις να χάσεις και πότε αξίζει να συνεχίζεις. Τι λες, πάμε για μια παρτίδα;