Χρήστος ΓκαραβέλαςΚείμενο: Χρήστος Γκαραβέλας
Και το λευκό περιστέρι πέταξε μακριά από το κλουβί του
αφήνοντας όλα τα άλλα φυλακισμένα στα δεσμά τους
τώρα, δεν ξέρω αν γαλανό ουρανό βρήκες
ή αν σε ένα ακόμα κλουβί βρέθηκες
αλλά ακόμα και κλεισμένο να σε έχουνε ,
Το ξέρω μικρό μου περιστέρι
τα δεσμά σου θα σπάσεις
και ψηλά στον γαλανό ουρανό θα πετάξεις
και πάνω από την άγρια θάλασσα
Γιατί θυμάμαι τα όμορφα σου μάτια
που μέσα στο σκοτάδι λάμπουν
Και ξέρω ότι το χαμόγελό σου
έχει την δύναμη τον θόρυβο που μολύνει τα αυτιά
να σκοτώσει
Και αν ακόμα αυτή η στιγμή δεν έχει έρθει
κάποτε, μικρο μου περιστέρι
τα φτερά σου φωτιά θα βγάλουν
και τα μαύρα σύννεφα θα κάψεις,
τις ψυχές μας θα ζεστάνεις
εκεί ψηλά σαν ένα αστέρι και εσύ
μαζί με τον ήλιο φωτιά και φως
θα δίνεις σε μας τους ακόμα σκλαβωμένους.