Θοδωρής ΚούκιαςΚείμενο: Θοδωρής Κούκιας
Καλό είναι να πας στο Άμστερνταμ όσο είσαι ακόμα νέος (είτε σωματικά είτε πνευματικά, δεν έχει μεγάλη σημασία αυτό) διότι ολόκληρη η πόλη φαίνεται πως έχει βάλει σοβαρό στοίχημα με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες σχετικά με το ποια μπορεί να ικανοποιήσει ακόμα και τους πιο απαιτητικούς party animals. Αν υποθέσεις ότι υπάρχει μια μεγάλη μερίδα νεολαίας που ξεκινάει Σάββατο απόγευμα από τη Γηραιά Αλβιώνα για night trip με μοναδικό σκοπό το bar crawling (20 ευρώ τα έξι ποτά, σε έξι διαφορετικά bar) και την ελεύθερη χρήση κάνναβης, καταλαβαίνεις ποιο είναι στην ουσία το τουριστικό προϊόν του Άμστερνταμ.
Όχι ότι η πόλη πάσχει από πολιτισμό. Απεναντίας εκμεταλλεύεται στο έπακρο τους καλλιτέχνες της αλλά και τις προσωπικότητες που έχουν συνδεθεί με την Ολλανδική πρωτεύουσα. Θα βρεις πάνω από 50 μουσεία στην ευρύτερη περιοχή με σπουδαιότερα το Rijksmuseum, το Van Gogh Museum και το μουσείο μοντέρνας τέχνης Stedelijk, το οποίο εσωτερικά μοιάζει λες και έχει εκραγεί ένα ουράνιο τόξο από νέον και εξωτερικά θυμίζει γιγάντια μπανιέρα. Με λίγα λόγια το μέρος που θα διάλεγε η Μαρία Αντουανέτα για σπιτικό της αν ζούσε στα 80’ς. Με ένα πενηντάευρο αγοράζεις τη λεγόμενη city card και μπορείς να μπεις στα περισσότερα μουσεία δωρεάν (εκτός από το Rijksmuseum που το παίζει κομματάκι ντίβα, χωρίς σπουδαία αιτία αν με ρωτάς!) Προσωπικά εκτιμώ ότι το Van Gogh Museum κλέβει εύκολα τις εντυπώσεις αφού για κάποιο λόγο τα έργα του μεγάλου ζωγράφου είναι λες και έχουν φωλιάσει στο υποσυνείδητό σου από τη νηπιακή ηλικία, οπότε δύσκολο να κρύψεις τον ενθουσιασμό σου όταν αντικρίσεις από κοντά τα πρωτότυπα.
Αν βαριέσαι τη «βαριά κουλτούρα» μη σκας, έχει και πιο εναλλακτικά μουσεία το Άμστερνταμ όπως το μουσείο του σεξ (υπερτιμημένο, ενδεχομένως το sex shop της γειτονιάς σου να είναι πιο ενδιαφέρον), το μουσείο με τα μαρτύρια (ναι, κάποια μπορείς να τα δοκιμάσεις κιόλας) και το μουσείο μαριχουάνας με αληθινούς κήπους και εργαστήρια επεξεργασίας κάνναβης, βγαλμένο θαρρείς από τη σειρά Narcos, το οποίο μπορεί να σου λύσει όποια απορία δεν πρόκειται ποτέ να σου λύσει το δημόσιο σχολείο, εκτός αν λέγεται Pablo Escobar Elementary School. Αν θες να συγκινηθείς πραγματικά όμως, πέρνα μια βόλτα από το σπίτι της Άννας Φρανκ. Αν έχεις διαβάσει το ημερολόγιό της είναι δύσκολο να μη νιώσεις το δέρμα σου να ανατριχιάζει βλέποντας από κοντά την βιβλιοθήκη που λειτουργούσε ως προστατευτικό της κρυψώνας της από τους Ναζί.
Αν σου αρέσει να ψάχνεις ευκαιρίες ή αντικείμενα μποέμ αισθητικής στα flea markets, το Άμστερνταμ είναι ο προορισμός σου. Μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες υπαίθριες αγορές βρίσκονται διάσπαρτες στην πόλη και προσφέρουν από σπάνια βιβλία και δίσκους μέχρι vintage μικροέπιπλα και μουσικά όργανα σε εξαιρετικές τιμές. Στο δρόμο σου κάνε μια στάση σε κάποια από τις πολυάριθμες μπουτίκ τυριών και δοκίμασε ό,τι δεν είχες δοκιμάσει σε τυρί μέχρι σήμερα… όπως π.χ. τυρί με γεύση μπύρας.
Οι Ολλανδοί στην καθημερινότητά τους είναι από τους πιο cool τύπους που έχω συναντήσει ποτέ. Το πρωί τους βλέπεις με το κοστουμάκι τους να καβαλάνε το ποδήλατό τους για τη δουλειά και το βράδυ να χαλαρώνουν με το «τσιγαράκι» και την μπυρίτσα τους (εδώ παράγονται Amstel και Heineken) σε εναλλακτικό μπαράκι, πάνω σε κάποιο από τα αναρίθμητα (ε όχι και αναρίθμητα 160 τα μέτρησαν την τελευταία φορά) κανάλια της πόλης. Το ποδήλατο είναι τρόπος ζωής για τους κατοίκους της πόλης. Ο ποδηλάτης έχει πάντα προτεραιότητα, οπότε θα ήταν καλή ιδέα vα μετριάσεις λίγο το «περνάω όποτε γουστάρω» attitude (εκτός αν λείπει το Ολλανδικό πρόστιμο από τη συλλογή σου και το θες απεγνωσμένα). Ειδικά διαμορφωμένοι δρόμοι αλλά και τριώροφα πάρκινγκ αποκλειστικά για ποδήλατα έχουν καταστήσει το Άμστερνταμ ως την πιο οργανωμένη ποδηλατούπολη του κόσμου. Μην παραξενευτείς αν δεις κάποια στιγμή δίπλα σου καμιά τεράστια δαγκάνα (όπως αυτές που τραβάνε τα λούτρινα στα παζαράκια) να ανασύρει από το νερό ένα μάτσο ποδήλατα. Όσα υπάρχουν στην επιφάνεια άλλα τόσα κρύβονται και στα βάθη των καναλιών.
Το τσιγαριλίκι είναι κάτι σαν το πιτόγυρο για τον ξένο τουρίστα στην Ελλάδα. Θα το δοκιμάσεις γιατί έχεις ακούσει τα άπειρα. Γιατί το τιμάς το εθνικό σύμβολο της ξένης χώρας. Θα στηθείς με ύφος επιστήμονα με τρία διδακτορικά στη βοτανολογία μπροστά από τις ποικιλίες που εισάγονται απ’ όλα τα μήκη και πλάτη της γης και θα κάνεις ότι πραγματικά καταλαβαίνεις τη διαφορά ανάμεσα στα είδη. Μαθημένος όπως είσαι από τη χλιδάτη ελληνική καφετέρια μείωσε λίγο τις απαιτήσεις σου σαν μπεις στα περιβόητα coffee shops. Θυμίζουν λίγο καταγώγια. Και δεν προσφέρουν ούτε κουλουράκια ούτε κωδικό WIFI.
Μετά τα coffee shops όλοι οι δρόμοι σε οδηγούν στη Red Light District. Την περιβόητη περιοχή με τα κόκκινα φανάρια, τα γυμνά κορίτσια στις βιτρίνες και τα δεκάδες strip clubs (κάποια από τα οποία έχουν μέγεθος όσο ένα ελληνικό περίπτερο και δουλεύουν με κέρμα!!!) Και ξαφνικά η έννοια window shopping που ακούς συνέχεια από την καλή σου αλλά ποτέ δεν κατάλαβες τι σημαίνει, αποκτά νόημα. Κορίτσια ντυμένα με τα εντελώς απαραίτητα, στήνονται πίσω από βιτρίνες και αναλόγως τα κέφια τους, λικνίζονται, μακιγιάρονται, μιλάνε στο τηλέφωνο ή διαβάζουν το βιβλίο τους περιμένοντας κάποιον να τους χτυπήσει την πόρτα. Μην προσπαθήσεις να τραβήξεις φωτογραφία με το κινητό σου όσο δεξιοτέχνης και αν είσαι. Ο άτυπος νόμος απαγορεύει τη λήψη φωτογραφιών των κοριτσιών. Αν τον αψηφήσεις το πιθανότερο είναι να βγει η όμορφη Ολλανδέζα από τη βιτρίνα της και να αρχίσει να σε κυνηγάει, βρίζοντας σε στα Ολλανδικά. True story… δεν συνέβη σε ’μένα… σε κάποιον φίλο μου από το χωριό, δεν τον ξέρεις.
Αν δεν σε πιάνει εύκολα ναυτία προτίμησε να μείνεις σε κάποιο από τα καραβόσπιτα της πόλης. Ένας μεγάλος αριθμός τυχερών (αφού δεν δίνονται τέτοιες άδειες πια) οικογενειών ζουν κυριολεκτικά μέσα στα κανάλια, σε βάρκες που θυμίζουν πλωτά σπίτια. Πολλές από αυτές προσφέρουν τα βαρκόσπιτά τους προς ενοικίαση. Αν θες να ζήσεις την αυθεντική πλευρά του Άμστερνταμ, τόλμησέ το. Α, και μη ξεχάσεις να αγοράσεις βολβούς μαύρης τουλίπας από το περιβόητο flower market για τη μητέρα σου. Θα το εκτιμήσει περισσότερο από το να της πάρεις καρύκευμα χασίς για την πίτσα, ναι υπάρχει το προϊόν αυτό, κάπου στην πλωτή αγορά! Δεν θα τις δεις ποτέ να γίνονται μαύρες, αλλά μάλλον μαβιές ή βαθυκόκκινες (καταραμένο μάρκετινγκ). Σημασία έχει όμως ότι θα φυτρώνουν κάθε χρόνο και θα σου θυμίζουν τις αξέχαστες στιγμές που έζησες στο Άμστερνταμ.