Ποίημα: Χρήστος Γκαραβέλας
Τι κάνεις, φίλε μου
αγχώνεσαι και στεναχωριέσαι
και τρέχεις πίσω από το τρένο
που μόλις έχασες
Ποτέ !
ποτέ τα χαμένα τρένα να μην περιμένεις
αυτά που εσένα δεν περίμεναν
και ποτέ δεν θα περιμένουν
οπλίσου με υπομονή και επιμονή
και περίμενε για το επόμενο
Και τότε,
όταν το βαγόνι που περίμενες
αυτο που τις πόρτες του
διάπλατα μπροστά σου θα ανοίξει
μπες μέσα και μαζί του ταξίδεψε
Μέχρι που παλι θα κατέβεις
μόνος σου για λίγο θα περπατήσεις
και ύστερα,
ύστερα και πάλι
σε κάποιο τρένο θα ανέβεις
ίσως για λίγο
ίσως για πολύ
μαζί του θα ταξιδέψεις
βολεμένος στα καθίσματά του
ανακαλύπτοντας
τις κρυφές πτυχές του
και ανά διαστήματα
κοιτώντας έξω απ’ το παράθυρο.
Αλλά πότε σου
χαμένο τρένο μην κυνηγάς
και πάντα να θυμάσαι
βιασύνη δεν χρειάζεται
τρένο για να διαλέξεις
κοίτα προσεχτικά
ποιο απ’ όλα θέλεις ,
ποιο δρομολόγιο σε βολεύει
εξάλλου
μέχρι και τις δώδεκα
τρένα ακόμα θα περνάνε!