Λευτέρης ΑνέστηςΚείμενο: Λευτέρης Ανέστης
Ψυχολόγος
Επιμέλεια: Μαρία Κασσεροπούλου
Φιλόλογος
Λες ότι πρέπει να σταματήσεις να κάνεις ερωτικό απολογισμό τις νύχτες, άλλωστε πάντα χαμένος βγαίνεις. Αλλά η μοναξιά περιστασιακά το απαιτεί. Λες στον εαυτό σου ότι συνήθισες μόνος, αλλά είναι και αυτές οι στιγμές…
Στροβιλίζουν όλα ξανά στο μυαλό σου…
Γελάστηκες πολλές φορές. Είπες «είμαι δυνατός» και τελικά παραδόθηκες. Παραδόθηκες χωρίς δεύτερη σκέψη. Βούτηξες στο κενό. Και ήταν πράγματι κενό. Έρωτες δίχως μέλλον… Καταδικασμένοι μα παράλληλα τόσο γοητευτικοί. Άλλοτε πάλι άνθρωποι που δεν άξιζαν και συ τους έδωσες απλόχερα ό, τι πιο όμορφο είχες.
Αναρωτιέσαι αν είσαι καταδικασμένος να μην ζήσεις ποτέ αυτό που ονειρεύεσαι.
Το έχεις ζήσει μόνο σε μικρές δόσεις πόνου και απόλυτου έρωτα. Μα είσαι πια εθισμένος. Είναι το ναρκωτικό σου, ακόμα να το καταλάβεις; Ο έντονος έρωτας είναι η εθιστική ουσία που φέρνει την ηδονή και ο πόνος που αφήνει είναι το σύνδρομο στέρησης. Θες κι άλλο. Θες να κατακτήσεις το απόλυτο για να θρέψεις το «εγώ» σου.
Αναπόφευκτα θα βρεθείς σε κρεβάτια. Ένα χάδι και μια ανάσα για να ξεχαστείς. Ένα τσιγάρο μετά. Να πεις ότι πέρασε η ώρα.
Πρέπει να φύγω.
Αρχίζεις και χτίζεις άμυνες. Το παρελθόν το επιτάσσει, το μέλλον το απαιτεί. Κρατάς αποστάσεις. Κρατάς την ευάλωτη πλευρά σου περίτεχνα κρυμμένη. Αν σε πάρουν χαμπάρι, την έβαψες πάλι. Προσπαθείς να ξεγελάσεις τον εαυτό σου μέχρι να βιώσεις μια ακόμα γλυκιά καταστροφή.
Καλώς ήρθες.
Έτσι για την αλλαγή θέλω να με εκπλήξεις.
Να μείνεις.
Ξέρεις, κανείς ως τώρα δεν έμεινε….
Έχω να σου δείξω αρκετά. Να σου δώσω αρκετά. Αρκεί να μείνεις.
Αναρωτιέσαι αν είναι τόσο δύσκολο αυτό που ζητάς.
Όντως είναι. Αυτό που ζητάς δε μπαίνει σε συμβατικά καλούπια. Το βλέμμα σου το δείχνει πια. Το βλέμμα σου τώρα θα απωθήσει τους δειλούς. Ο εθισμός ακόμα σε «καίει» αλλά μαθαίνεις σιγά σιγά να ελέγχεις τις παρορμήσεις.
Δε φτάνει η σπίθα, ποτέ δεν έφτανε. Θες ολοκαύτωμα. Και το γαμώτο είναι ότι αυτή τη φορά θα τα έδινες όλα….