Γιώργος ΜπρεκουλάκηςΆρθρο: Γιώργος Μπρεκουλάκης
Ψυχολόγος, M.Sc. Παντείου Πανεπιστημίου
Η δυνατότητα για να συνεχίζεις να ερωτεύεσαι τον/την σύντροφό σου: είναι μια ψυχολογική διεργασία που η αρχή της βρίσκεται στα παιδικά χρόνια. Από την βρεφική ηλικία αναπτύσσεται η εσωτερική εικόνα της αίσθησης ότι κάποιος/α είναι αγαπητός/η. Ο σταθερός και συναισθηματικά επαρκής φροντιστής ενός παιδιού (πχ μητέρα ή πατέρας ή άλλο σταθερό πρόσωπο φροντίδας του παιδιού) μπορεί να βοηθήσει ένα παιδί να νιώσει την αγάπη μέσα από τον τρόπο που μια γονεϊκή φιγούρα φροντίζει συναισθηματικά και πρακτικά ένα παιδί. Ο τρυφερός και ενσυναισθητικός τρόπος φροντίδας ενός παιδιού και ενός εφήβου (empathy) κληροδοτεί συναισθηματικά στο παιδί την αντίληψη ότι οι σχέσεις εγγύτητας αξίζουν εφόσον υπάρχει ασφάλεια και εμπιστοσύνη. Άνθρωποι που στα παιδικά τους χρόνια δεν ένιωσαν την τρυφερότητα και την ενσυναισθητική ακρόαση (empathy) των αναγκών τους είναι εξαιρετικά πιθανό να δυσκολευτούν στην σύναψη ενήλικων ερωτικών σχέσεων μακροχρόνιας διάρκειας. Οι δυσκολεμένοι συναισθηματικά σύντροφοι ασυνείδητα αφήνουν τον έρωτα εκτός της συντροφικής τους σχέσης είτε συνάπτοντας σχέσεις με άλλους ερωτικούς συντρόφους είτε αδιαφορώντας για την μεταξύ τους σχέση.
Η δυνατότητα για να συνεχίζεις να ερωτεύεσαι τον/την σύντροφό σου βασίζεται: στην συναισθηματική διαφοροποίηση από την οικογένεια προέλευσής σου. Αυτό σημαίνει ότι δεν εξαρτάσαι συναισθηματικά από τον πατέρα σου ή την μητέρα σου, δεν φοβάσαι ότι θα χάσεις την υποστήριξή τους, την αγάπη τους γιατί το ουσιαστικό ενδιαφέρον και η αγάπη των γονιών είναι συναισθήματα που έχουν εδραιωθεί μέσα σου κατά τα παιδικά και εφηβικά χρόνια. Επίσης, οι γονείς από την οικογένεια προέλευσης χρειάζεται να σέβονται τις ερωτικές, συντροφικές επιλογές των παιδιών τους και να ενθαρρύνουν την αυτονόμησή τους.
Η δυνατότητα για να συνεχίζεις να ερωτεύεσαι τον/ την σύντροφό σου βασίζεται: στην αυτοεκτίμηση που οδηγεί στην συνάντηση και στην αλληλεξάρτηση. Κατά την αυτοεκτίμηση ένα άτομο βασίζεται στις δυνάμεις του, «στηρίζεται στα πόδια του», έχει σαφείς αξίες και πεποιθήσεις, κατεύθυνση προς στόχους, είναι ευέλικτο, ασφαλές, μπορεί να ανεχτεί τις συγκρούσεις και να ρυθμίσει τα αρνητικά του συναισθήματα (άγχος, θυμός, φόβος, λύπη, ενοχές). Η αναγνώριση και διαχείριση των αρνητικών συναισθημάτων επιτρέπει τον έρωτα και την αλληλεξάρτηση κατά την οποία δύο ερωτικοί σύντροφοι διατηρούν μια μακροχρόνια σχέση εγγύτητας. Όταν ο ένας από τους δύο ερωτικούς συντρόφους έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση, δεν αισθάνεται συνειδητά ή ασυνείδητα ότι αξίζει το ενδιαφέρον και την αγάπη τότε μια συντροφική σχέση θα υποφέρει από συναισθήματα ανασφάλειας.
Ας δούμε κάποιους πρακτικούς τρόπους ανάπτυξης του έρωτα σε μακροχρόνιες συντροφικές σχέσεις ζευγαριών.
- Επιδιώκουμε την συχνή και ανοιχτή επικοινωνία των συναισθηματικών μας αναγκών τις οποίες και διαπραγματευόμαστε συναισθηματικά με συμφιλιωτικό τρόπο.
- Συζητούμε για την σεξουαλική μας ζωή προσθέτοντας δημιουργικότητα και πρωτοτυπία στην ερωτική μας σχέση.
- Στέλνουμε μηνύματα- φλερτ κατά την διάρκεια της ημέρας.
- Είμαστε στοργικοί μπροστά σε άλλους και όχι μόνο στις ιδιωτικές στιγμές.
- Ξεκινάμε ένα hobby κοινού ενδιαφέροντος. Για παράδειγμα, το τάνγκο είναι ένας χορός, «ερωτικός διάλογος», αγκαλιασμένου ζευγαριού, σε μια αγκαλιά που αποτελεί στήριγμα, χωρίς να πιέζει ο ένας τον άλλο.
- Επικεντρώνουμε στις θετικές ποιότητες του/της συντρόφου μας, γράφουμε αυτές τις ποιότητες σε χαρτάκια και στη συνέχεια τα κολλάμε σε διάφορα σημεία του σπιτιού.
- Σχεδιάζουμε από κοινού διακοπές χωρίς την παρουσία των παιδιών ώστε να κερδίσουμε κάποιο χρόνο μαζί.
- Ονειρευόμαστε μαζί τους κοινούς μας στόχους αναφορικά με το μέλλον μας.
- Στα αδιέξοδά μας ζητάμε βοήθεια από τους θεραπευτές ζεύγους που είναι εξειδικευμένοι στο να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα των ζευγαριών.
Τα ζευγάρια που δυσκολεύονται να διατηρήσουν τον έρωτα στην σχέση τους μπορούν να ζητήσουν βοήθεια από κάποιον θεραπευτή. Η διαδικασία της θεραπείας μπορεί να ξεμπλοκάρει τα βραχυκυκλωμένα μοτίβα συναισθηματικής επικοινωνίας με το ενισχύσει την «ομαδική δουλειά» ενός ζευγαριού εστιάζοντας τόσο στο «εμείς» της σχέσης όσο και στο «εγώ» του καθενός μέσα στη σχέση.
Προτεινόμενη βιβλιογραφία
Cordova, J. V., Gee, C. B., & Warren, L. Z. (2005). Emotional skillfulness in marriage: intimacy as a mediator of the relationship between emotional skillfulness and marital satisfaction. Journal of Social and Clinical Psychology, 24, 218- 235.
Davila, J. & Kashy, D. A. (2009). Secure base processes in couples: Daily associations between support experiences and attachment security. Journal of Family Psychology, 23, 76- 88.
Gottman, J. M. (2011). The science of trust: emotional attunement for couples. New York: Norton.
Greenberg, L. S. & Goldman, R. (2008). Emotion- focused therapy with couples: the dynamics of emotion, love and power. Washington, DC: American Psychological Association.
Hazan, C. & Shaver, P. (1987). Romantic love conceptualized as an attachment process. Journal of Personality and Social Psychology, 52, 511-524.
Fishbane, M. D. (2013). Loving with the brain in mind: Neurobiology & Couple Therapy. New York: Norton.
Love, P. & Robinson, J. (2012). Hot monogamy: essential steps to more passionate, intimate lovemaking. Great Britain: Marston Book Services.
Nicholson, B. & Parker, L. (2013). Attached at the Heart: eight proven parenting principles for raising connected and compassionate children. Florida: Health Communications, Inc.
Perel, E. (2007). Mating in captivity. Unlocking erotic intelligence. New York: HarperCollins Publishers.