Συνέντευξη με τον Skylar Kergil – Ακτιβιστή στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα και καλλιτέχνη

Συνέντευξη: Γεώργιος Φραγκάκης
Κλινικός Ψυχολόγος – Προσωποκεντρικός Ψυχοθεραπευτής

Συντάκτρια/ Μεταφράστρια: Μαρία Τερζοπούλου
Κοινωνική Λειτουργός

Πρόσφατα μας απασχόλησε το ζήτημα της διαφυλικότητας (transgender). Σε αδρές γραμμές ο όρος χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει τα άτομα τα οποία αυτοπροσδιορίζονται με διαφορετικό φύλο από εκείνο που τους αποδόθηκε κατά τη γέννηση και τα οποία συνήθως νιώθουν πολύ μεγάλη δυσφορία σχετικά με το φύλο στο οποίο ανήκουν σύμφωνα με την κοινωνία στην οποία ζουν. Κάποια από τα άτομα που βρίσκονται σε αυτή την κατάσταση επιθυμούν να επαναπροσδιορίσουν το φύλο τους και ανατομικά (διεμφυλικά άτομα – transexual) κάνοντας τη σχετική εγχείρηση φυλομετάβασης και κάνοντας χρήση ορμονών του φύλου, με του οποίου τα κοινωνικά χαρακτηριστικά ταυτίζονται. Παρόλη την επίμονη εργασία πολλών οργανώσεων για την ενημέρωση του κόσμου και εντός του ελλαδικού χώρου, η τρανς κατάσταση  στην Ελλάδα παραμένει ένα θέμα ταμπού, θα λέγαμε. Αν εξαιρεθούν τα άτομα τα οποία ασχολούνται με τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας ή που γνωρίζουν τα στοιχειώδη για τα άτομα που ανήκουν σε αυτή, ο κόσμος συχνά δεν αναφέρεται στα διαφυλικά άτομα παρά μόνο μέσω των κυρίαρχων στερεοτύπων για αυτά ή αγνοεί εντελώς την ύπαρξη τους. Οι άνθρωποι που δεν είναι εξοικειωμένοι σχετικά με την τρανς κατάσταση – ταυτότητα δεν προσεγγίζουν συχνά με ενδιαφέρον τα διαφυλικά άτομα, ώστε να έρθουν πιο κοντά στην δική τους οπτική για τα πράγματα και κυρίως για τον ίδιο τους τον εαυτό. Σε παλαιότερο άρθρο μας είχαμε ασχοληθεί με την έκφραση φύλου που μπορεί  να επιλέγουν δυνητικά τα παιδιά, όταν δεν κατευθύνονται ολοκληρωτικά από τον κοινωνικό τους περίγυρο. Είχαμε μιλήσει για την βία που μπορεί να υφίστανται απλώς και μόνο επειδή μπορεί να νιώθουν άνετα προσδιοριζόμενα με κάποια χαρακτηριστικά άλλου φύλου από το «δικό τους». Είχαμε μιλήσει για την καταπίεση των παιδιών αυτών από τους γονείς τους και το σχολικό, και όχι μόνο, περιβάλλον τους. Είχαμε μιλήσει για τρόπους με τους οποίους παρόμοιες καταστάσεις μπορούν να αντιμετωπιστούν ώστε οι ψυχές των παιδιών να μην τραυματίζονται από απερίσκεπτες κινήσεις και κριτικές από τους γύρω ανθρώπους, ακόμα και από τους γονείς τους. Ενδιαφερθήκαμε να έρθουμε σε επαφή τόσο με άτομα της Ελλάδας όσο και του εξωτερικού τα οποία έχουν αποδεχθεί την ταυτότητα τους και την εξωτερικεύουν, ευαισθητοποιώντας και τους άλλους ανθρώπους σχετικά με τους διάφορους τρόπους έκφρασης του φύλου. Μέσα από τις συνεντεύξεις μας μαζί τους τα φέρνουμε πιο κοντά στον κόσμο, στην προκειμένη περίπτωση τα φέρνουμε πιο κοντά στον ελληνικό κόσμο, με στόχο να εμπνεύσουμε την σκέψη πάνω σε αυτά τα ζητήματα, την απόκτηση γνώσης  και φυσικά να χτίσουμε γέφυρες. Γέφυρες που θα συνδέουν όλους τους ανθρώπους, που θα ξεκινούν από την μία ψυχή και θα καταλήγουν στην άλλη και τότε με την αποδοχή του συναισθήματος και της σύνδεσης αυτής θα μπορούμε να μιλάμε για ανθρωπότητα, για αδελφοσύνη.

Επικοινωνήσαμε με τον Skylar Kergil, γνωστό YouTuber του δαδικτύου, ο οποίος μας έδωσε μια πιο εσωτερική ματιά στο πώς είναι να είσαι διαφυλικό άτομο (transgender). Μας μίλησε για τα κύρια σημεία τόσο της προσωπικής του ανάπτυξης και αποδοχής του εαυτού του όσο και της διαδικασίας επαναπροσδιορισμού του φύλου του. Ο Skylar Kergil είναι ένας διεμφυλικός άνδρας (transgender man – Female To Male: FTM), ο οποίος έχει προχωρήσει σε χειρουργική επέμβαση επαναπροσδιορισμού του φύλου του (φυλομετάβαση). Η ακτιβιστική του δράση είναι γνωστή παγκοσμίως, καθώς έχει δώσει πολλές ομιλίες σχετικά με το να είσαι τρανς, για το τι σημαίνει αυτό, ποια είναι η διαδικασία της φυλομετάβασης για τα άτομα που την επιλέγουν. Επίσης τα βίντεο του στο διαδίκτυο έχουν τόσο ενημερωτικό περιεχόμενο για τους ανθρώπους που δεν γνωρίζουν τι σημαίνουν αυτά τα ζητήματα και ίσως τα φοβούνται, όσο και ενδυναμωτικό περιεχόμενο για τα άτομα που βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση και παλεύουν με την αποδοχή του ίδιου τους του εαυτού, με την καταπίεση από άλλους ή ίσως και την βία. Ήδη από τα πολύ παιδικά του χρόνια, σε ηλικία κάτω των 5 ετών άρχισε να αντιλαμβάνεται πως η φύση του δεν ήταν αυτή με την οποία τον χαρακτήριζαν όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι. Εκείνος πάντα ένιωθε πως ήταν και είναι αγόρι, σύμφωνα με το πώς προσδιορίζουμε κοινωνικά το πώς είναι ένα αγόρι. Μέχρι να συναντήσει έναν τρανς άνδρα δεν μπορούσε να τοποθετήσει σε λόγια αυτό το οποίο είναι. Από εκείνη την στιγμή όμως γνώριζε πλέον ποια ήταν η πραγματικότητα για αυτόν και το τοπίο άρχιζε να ξεκαθαρίζει για τον ίδιο. Η διαδικασία που ακολούθησε ώστε να βοηθήσει τους γονείς του και τα κοντινά του πρόσωπα να κατανοήσουν τι συμβαίνει ήταν μεγάλη, συνεχίζεται και διευρύνεται ακόμα, καθώς έχει επιλέξει να δρα ακτιβιστικά σχετικά με αυτό το κομμάτι της ζωής του. Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τον Skylar Kergil για την δυνατότητα που μας έδωσε να έρθουμε κοντά του και μαζί με αυτόν κοντά στα τρανς άτομα. Μας έδωσε το χέρι του κάνοντας μας μια σύντομη ξενάγηση στον κόσμο του, μας έβαλε πίσω από τα μάτια του ώστε να δούμε πώς είναι να είσαι ο Skylar, καθώς κι εκείνος βλέπει συχνά μέσα από τα μάτια των άλλων, αντιλαμβάνεται τον φόβο για αυτό που δεν γνωρίζουν ή και την αποδοκιμασία τους. Μέσα από αυτή την εμπειρία όμως βγαίνει δυνατότερος, με κατανόηση, πιο έτοιμος να χειριστεί την κατάσταση και να βοηθήσει την απέναντι πλευρά να κατανοήσει και την δική του. Κάτι σαν αυτό που επιδιώξαμε κι εμείς. Να χτίσουμε αυτή την γέφυρα. Και αυτή είναι ανοιχτή για όποιο άτομο, από οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη, επιθυμεί να επικοινωνήσει μαζί μας και να μοιραστεί την εμπειρία ή τη δράση του, ώστε να ενώσουμε όλοι τα χέρια.

Πότε συνειδητοποίησες πως υπήρχε κάτι διαφορετικό σε εσένα;

Περίπου στην ηλικία της εφηβείας, γύρω στα δώδεκα μου, άρχισα να νιώθω λιγότερο ο εαυτός μου και περισσότερο συγκρατημένος σχετικά με το σώμα μου παρά όταν βρισκόμουν στην παιδική ηλικία. Ένιωθα σα να έπρεπε να προσποιηθώ ώστε να ταιριάξω με το περιβάλλον γύρω μου, ενόσω τα σώματα όλων μας άλλαζαν.

Πώς το είπες στην οικογένεια σου και ποια ήταν η αρχική τους αντίδραση;

Κάθισα με την μητέρα μου και την ρώτησα αν μπορούσα να αρχίσω ψυχοθεραπεία επειδή ένιωθα πάρα πολύ άβολα με το σώμα μου. Ήταν εντάξει με αυτό. Μετά από μερικούς μήνες σε θεραπεία σχετικά με το φύλο, της εξομολογήθηκα πως ήμουν αγόρι. Εκείνη θρήνησε την απώλεια μιας κόρης, καθώς επίσης φοβόταν και ένιωθε θλίψη με την προοπτική του μέλλοντος μου ως διαφυλικού ατόμου. Ανησυχούσε λιγότερο σχετικά με την ταυτότητα του φύλου μου και περισσότερο σχετικά με το πώς η κοινωνία μπορεί να με έβλαπτε ή να με εμπόδιζε να επιτύχω εξαιτίας αυτής της πτυχής της ταυτότητας μου. Ο πατέρας μου με ρώτησε αν μπορούσα να είμαι μια «απλή λεσβία». Αργότερα συνειδητοποίησε την διαφορά μεταξύ του σεξουαλικού προσανατολισμού και της ταυτότητας του φύλου.

Έχεις βιώσει επιθετικές αντιδράσεις από άλλους; Πώς τις αντιμετώπισες;

Ναι, από λίγους και συγκεκριμένους ανθρώπους οι οποίοι ήταν αρκετά κοντά μου, δυστυχώς. Αντιμετώπιζα αυτές τις καταστάσεις με το να τις αγνοώ και να φεύγω από αυτές όταν ήταν δυνατό – συνειδητοποιώντας πως, παρόλο που αυτά που έλεγαν και σκέφτονταν πονούσαν, μπορούσα να αποφύγω τον ανούσιο πόνο.

Θα ήθελα να σου προτείνω να κλείσεις τα μάτια σου. Πηγαίνοντας στο παρελθόν με τη μνήμη σου, πώς ήταν η όλη διαδικασία για εσένα; Ποιο ήταν το δυσκολότερο κομμάτι και ποια είναι αυτά που θυμάσαι με χαρά;

Όλη η διαδικασία υπήρξε πολύ έντονη. Έντονες περίοδοι χαράς και έντονες περίοδοι θρήνου. Η διαδικασία της φυλομετάβασης έχει καταναλώσει μεγάλο μέρος της παιδικής μου ηλικίας, για το οποίο νιώθω αφενός νοσταλγικά και αφετέρου χαρούμενος που έχω προχωρήσει μπροστά. Το δυσκολότερο κομμάτι ήταν όλες οι φορές όπου μου έλεγαν ή με έκαναν να νιώθω πως δεν μπορούσα να αγαπηθώ λόγω της έκφρασης του φύλου μου. Φέρνοντας στην μνήμη μου τις περισσότερο χαρούμενες στιγμές είναι όταν η μητέρα μου, μέλη της ευρύτερης οικογένειας μου, κοντινοί φίλοι και κάποιες φορές ερωτικοί σύντροφοι, μου στάθηκαν σε κάποια από τα μεγαλύτερα ορόσημα στην διαδικασία της φυλομετάβασης μου, όπως την ημέρα που έκανα την εγχείρηση για το στήθος μου.

Ποια είναι η μεγαλύτερη δοκιμασία που έχεις υποστεί ως διαφυλικό άτομο;

Η μεγαλύτερη δοκιμασία ήταν και είναι το να νιώθω πως ταιριάζω στο σύνολο, πως είμαι επιθυμητός, και πως δεν είμαι ένας «άλλος» όταν μιλάμε για ανθρώπους. Έχω δουλέψει σκληρά με τον εσωτερικό εαυτό μου ώστε να έχω γαλήνη στο πνεύμα και το σώμα μου, και είναι δύσκολο να συνεχίζω να ζω σε έναν κόσμο όπου οι άνθρωποι μπορεί να μην συμπαθούν, να πληγώσουν ή και να τραυματίσουν κάποιον απλώς επειδή αυτό το άτομο είναι διαφυλικό. Υποθέτω πως η μεγαλύτερη δοκιμασία μου, στην πραγματικότητα, ήταν και είναι να θρηνώ τις ζωές που έχουν χαθεί λόγω αντι – διαφυλικών διακρίσεων και βίας.

Γιατί αποφάσισες να δημιουργήσεις όλα αυτά τα βίντεο στο YouTube; Για εμένα είναι ένα φανταστικό ντοκουμέντο!

Ήταν μια αστεία συγκυρία – άρχισα την τεστοστερόνη στις αρχές του 2009 και άρχισα να γυρίζω βίντεο στον υπολογιστή μου ώστε να μπορώ να ακούω την φωνή μου και να βλέπω το πρόσωπο μου να αλλάζει, καθώς οι ορμόνες άρχιζαν να επιδρούν. Σύντομα γέμισα όλο τον διαθέσιμο χώρο στον υπολογιστή μου με αυτές τις εγγραφές και άρχισα να τις «αποθηκεύω» στο YouTube, αφού είχα ακούσει πως θα μπορούσα να τις «κατεβάσω» από εκεί αργότερα. Πρέπει να υπήρχαν άλλα λίγα διαφυλικά άτομα τα οποία έφτιαχναν βίντεο εκείνη την εποχή (αυτό είναι μεγάλη αντίθεση με το τι συμβαίνει τώρα, όπου μπορείς να παρακολουθήσεις εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες βίντεο!), αλλά στον κόσμο μου κανείς δεν ήξερε επί της ουσίας τι ήταν το YouTube, οπότε δεν περίμενα άνθρωποι να βρουν τα βίντεο μου και να τα δουν. Περιέργως, κάποιοι άνθρωποι θα έπρεπε να έψαχναν για πληροφορίες, «έπεσαν» τυχαία στα βίντεο μου και αποφάσισαν να τα δουν, καθώς και εγώ εξελισσόμουν! Εξελίχθηκε σε μια πραγματικά όμορφη εμπειρία, να συνδέομαι με συμμάχους ως επί το πλείστον αλλά και με κάποιους άλλους διαφυλικούς ανθρώπους, ανά τον κόσμο. Επίσης με ενέπνευσε να συνεχίσω να δημιουργώ βίντεο, κάτι για το οποίο είμαι ευγνώμων, καθώς έχοντας τα μπορώ να αναπολώ το ταξίδι μου μέχρι και σήμερα!

Ποια ήταν τα πιο δυνατά και τα πιο αδύναμα σημεία όλης της διαδικασίας για εσένα;

Κάποια από τα καλύτερα σημεία της διαδικασίας της φυλομετάβασης μου είναι ότι ανακαλύπτω τα πολλά πράγματα που μπορεί να κάνει το σώμα μου (όπως το να γυμνάζομαι και να το εξελίσσω στην κατεύθυνση όπου μπορώ να δω τις προσπάθειες μου!) και τους πολλούς τρόπους όπου μπορώ να νιώσω ασφαλής, άνετα και χαρούμενος μέσα σε αυτό.  Το πιο αδύναμο σημείο ήταν όταν οι άνθρωποι μου έλεγαν πως δεν θα μπορούσα ποτέ να είμαι χαρούμενος. Είχα μια φιλενάδα στο Λύκειο, η οποία χώρισε από εμένα έξι μήνες πριν αρχίσω την ορμονοθεραπεία, επειδή ήταν πεπεισμένη πως «ακόμα και με τις ορμόνες, δεν θα νιώθεις ποτέ χαρούμενος με τον εαυτό σου». Αυτές οι στιγμές με κράτησαν πίσω και με έκαναν να πιστεύω πως δεν θα κατάφερνα να αγγίξω τα όνειρα μου. Ήταν δύσκολο να προχωρήσω, αλλά μόλις άρχισα να το κάνω, άρχισα να εμπιστεύομαι ξανά την φυσική καλοσύνη του κόσμου, καθώς την βρήκα μέσα στον εαυτό μου.

Τι θα ήθελες να μείνει στους θεατές σου βλέποντας το υλικό σου στο YouTube;

Θα ήθελα να ξέρουν πως οτιδήποτε είναι δυνατό σε αυτή τη ζωή. Έχω βρεθεί σε μέρη, τα οποία δεν είχα καν ονειρευτεί χρόνια πριν – απλώς και μόνο προχωρώντας μπροστά, στην κατεύθυνση των ονείρων μου και συνεχώς προσπαθώντας να βελτιώσω τον εαυτό μου ως άτομο. Ελπίζω πως οι θεατές μου μπορούν να δουν πως δεν μας ορίζει αυτό που μας περιβάλλει, αλλά αυτό που κατοικεί μέσα μας, και όσο περισσότερο από αυτό μπορούμε να δείξουμε και να μοιραστούμε με τους άλλους, τόσο περισσότερο συνδεδεμένοι θα νιώθουμε μέσα στις εμπειρίες μας.

Παρακολούθησες τον Προεδρικό «Μήνα Υπερηφάνειας – ΛΟΑΤ» (LGBT Pride Month) στον Λευκό Οίκο. Θα ήθελες να μας πεις περισσότερα για αυτή την εμπειρία;

Ήταν πραγματική τιμή να είμαι καλεσμένος από τον Πρόεδρο και τα γραφεία του στον Λευκό Οίκο τον Ιούνιο! Η επικοινωνία μαζί μου έγινε την τελευταία στιγμή, όμως ήταν απίστευτο να ταξιδεύεις το ίδιο βράδυ και να είσαι κομμάτι μίας μεγάλης στιγμής στην ιστορία. Φτάνοντας με την καλύτερη μου φίλη, την Amy, ήμουν από τους λίγους ανθρώπους που τους τράβηξαν παράμερα ώστε να γυρίσουμε ένα μικρό βίντεο σχετικά με την επικείμενη απόφαση για την Ισότητα στον Γάμο (Marriage Equality)!

Πώς ένιωσες που ήσουν παρών σε αυτό το αξιοσημείωτο γεγονός;

Ήταν τόσο ενδυναμωτικό να βρίσκομαι ανάμεσα σε τόσα μέλη της ΛΟΑΤ κοινότητας, να τα συναντήσω, να ακούσω για την δουλειά που κάνουν και να είμαστε όλοι μαζί στον ίδιο χώρο σε μία τόσο μεγάλη στιγμή για την ιστορία.

Πιστεύεις πως οι εμπειρίες των διαφυλικών ανδρών και γυναικών διαφέρουν καθόλου;

Πιθανολογώ πως ναι – στην πραγματικότητα, θα έφτανα στο σημείο να δηλώσω πως η εμπειρία του κάθε διαφυλικού ατόμου είναι διαφορετική από του άλλου, ανεξάρτητα από την ταυτότητα φύλου του (ή ταυτότητες). Κανένας δεν διανύει το ίδιο μονοπάτι – και είναι αυτό το μονοπάτι όπου αντιμετωπίζουμε καταστάσεις οι οποίες μπορούν να μας πλάσουν και να μας αλλάξουν για πάντα.

Πώς μπορείς να βοηθήσεις κάποιον ή κάποια που βιώνει δυσκολίες τις οποίες βιώνουν διαφυλικά άτομα;

Να ακούς και να μην συμπεραίνεις ποτέ. Ορισμένες φορές το να ρωτάς κάποιον «Με ποιον τρόπο μπορώ να σε υποστηρίξω καλύτερα;» είναι ό,τι πιο βοηθητικό μπορείς να κάνεις. Να αντιμάχεσαι το διττό (binary system) σύστημα (είτε καθώς συμπληρώνεις κουτιά σχετικά με το φύλο σε κάποιο έγγραφο, δημιουργώντας μια επιλογή όπου μπορείς να αυτοπροσδιοριστείς, για παράδειγμα, είτε προκαλώντας τις δημόσιες τουαλέτες που λειτουργούν βάσει φύλου, οι οποίες αποκλείουν τα διαφυλικά άτομα ή τα άτομα που δεν αυτοπροσδιορίζονται με κάποιο φύλο). Να στηρίζεις αυτή την πρόκληση και την αλλαγή στην κουλτούρα που κάνει χώρο και για αυτές τις προσωπικότητες. Πάρα πολύ συχνά τα διαφυλικά άτομα παλεύουν για να «ταιριάξουν». Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να είναι όπως όλοι οι υπόλοιποι – σημαίνει να έχουν χώρους και παροχές μέσα στην κοινωνία, όπως οι κοινές για τα φύλα τουαλέτες, που να τους επιτρέπουν να εντάσσονται στον κόσμο, ο οποίος έχει διαμορφωθεί μέσω ενός διττού συστήματος για τα φύλα και που σταδιακά αλλάζει.

Η τέχνη φαίνεται να παίζει έναν ουσιαστικό ρόλο για εσένα… Πώς σε βοήθησε η τέχνη να μάθεις τον εαυτό σου;

Το να γράφω μουσική και ποίηση, συνδυασμένες με τη ζωγραφική και τη γλυπτική, με βοήθησε να εκφράσω τον εαυτό μου με τρόπους διαφορετικούς από την καθημερινή γλώσσα. Έμαθα πώς να εκφράζω τον εαυτό μου μέσα από όλες αυτές τις «λεωφόρους» της τέχνης, και μπορώ να δω τον εαυτό μου σε αυτά τα παλιά πορτραίτα – εαυτού, και πως ακόμα και ως παιδί υπήρχαν εμφανή σημάδια της ταυτότητας μου ως άνδρας.

Ποιες είναι οι φιλοδοξίες σου για το μέλλον;

Η σκέψη του μέλλοντος όσο με ενθουσιάζει άλλο τόσο με κατακλύζει. Θα ήθελα να γράφω περισσότερο – να κάνω το ταξίδι μου μέσα από τη συγγραφή, κάτι το οποίο είναι πιο φυσικό για εμένα από το να είμαι μπροστά από μία κάμερα, ως συνήθως – και τελειώνοντας με αυτό, ελπίζω να μεταφερθώ στο πεδίο της Κοινωνικής Εργασίας. Είμαι πολύ ευχαριστημένος με όσα κάνω τώρα, εξελίσσοντας την τέχνη μου και τις σχέσεις μου, αλλά θα μου άρεσε πάρα πολύ να ταξιδέψω στον κόσμο περισσότερο και να βρω ένα επαγγελματικό μονοπάτι που θα ισορροπεί τα όνειρα μου και την ενέργεια μου.

Ιδανικά, θα δουλέψω με τη ΛΟΑΤ νεολαία σε πολλά επίπεδα στη διάρκεια της ζωής μου. Όταν έχω καθοδηγητικό ρόλο σχετικά με τη νεολαία είναι οι στιγμές που νιώθω περισσότερο την ολοκλήρωση και την πρόκληση ταυτόχρονα.

Έχεις κάποιες σκέψεις που θα ήθελες να μοιραστείς με τους έλληνες αναγνώστες, και τι θεωρείς πως είναι σημαντικό να γνωρίζουν τα μη διαφυλικά άτομα;

Το ταξίδι όλων είναι διαφορετικό. Δεν υπάρχει ένας και μόνος δρόμος για να γίνεις ο άνθρωπος που είσαι σήμερα. Όταν μιλάμε για το φύλο, το παν είναι να σεβόμαστε την επιλογή κάποιου ατόμου να αυτοπροσδιορίζεται ως έχειν. Το διττό σύστημα φύλου είναι στην πραγματικότητα ένα φάσμα φύλων – όλοι το εκφράζουμε διαφορετικά ανεξάρτητα από το αν είμαστε διαφυλικοί ή cisgender (cisgender είναι μία λέξη που αναφέρεται σε ένα άτομο το οποίο αυτοπροσδιορίζεται με το φύλο το οποίο του δόθηκε κατά τη γέννηση – όπως ένας άνδρας ο οποίος αυτοπροσδιορίζεται ως άνδρας από τη γέννηση, σαν τον αδελφό μου για παράδειγμα, εκείνος είναι cisgender). Η διαφορετικότητα είναι συναρπαστική, παρόλο που μπορεί να είναι τρομακτική, επομένως το να παίρνει κάποιος το χρόνο του για να μάθει αυτό που φοβάται είναι το σημαντικότερο. Υπάρχει πάρα πολύ οπτικοακουστικό υλικό και ντοκιμαντέρ που δίνουν λεπτομέρειες για ποικιλία εμπειριών και αφηγήσεων διαφυλικών ατόμων – το να μαθαίνουμε για το «άγνωστο» το κάνει πιο ευπρόσδεκτο. Μάθετε για τις ιστορίες μας, τις δυσκολίες μας – και μπορεί να διαπιστώσετε πως, ανθρώπινα όντα, όλοι έχουμε εξαιρετικά πολλά κοινά.

Είναι πράγματι θλιβερό πως διαφυλικά άτομα γίνονται πολύ συχνά δέκτες διακρίσεων από άλλα άτομα. Η μορφή τους μπορεί να είναι αυτή του χλευασμού, του αποκλεισμού από πάμπολλους χώρους εργασίας, της σωματικής επίθεσης ή ακόμα και της απόπειρας ανθρωποκτονίας. Οι μαρτυρίες τέτοιων περιστατικών δεν είναι λίγες και δεν σταματούν, το οποίο αποδεικνύει πως πολλές φορές η κοινωνία εθελοτυφλεί και αγνοεί τις εκρήξεις βίας και αδικαιολόγητου θυμού εις βάρος ανθρώπων που ανήκουν σε αυτή. Ανθρώπων που, όπως όλοι, αξίζουν ισότιμη μεταχείρηση με τους άλλους και σεβασμό, πράγματα τα οποία δεν αποτελούν τίποτα λιγότερο από τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Είναι σημαντικό να σημειωθεί πως κάποιες φορές η ασυνήθιστη εμφάνιση ανθρώπων στα μάτια των άλλων δεν γίνεται αντιληπτή ως οικεία και γίνεται δυνητικά πηγή αναπάντητων ερωτημάτων και φόβου για την άγνωστη αυτή κατάσταση. Συχνά οι επιθετικές συμπεριφορές καταγράφονται προς άτομα τα οποία βρίσκονται στην ίδια την διαδικασία της φυλομετάβασης, κατά την οποία η εξωτερική τους εμφάνιση υφίσταται σημαντικές αλλαγές και ίσως να μην συμβαδίζει απόλυτα με τα κοινωνικά πρότυπα του περιβάλλοντος τους. Πόση έλλειψη αποδοχής μπορεί να υπάρχει προς το διαφορετικό, αυτό που δεν κατανοούμε; Είναι πράγματι τόσο αρκετή ώστε να μας εμποδίσει να έρθουμε πιο κοντά του, να το κοιτάξουμε με ματιά αληθινή, με ενδιαφέρον και να κατανοήσουμε τι είναι; Ας αφήσουμε μια πόρτα ανοιχτή, να εισέλθει μια νέα γνώση, μια νέα αντίληψη των πραγμάτων. Εν τέλει δεν συζητούμε μόνο για μία θεωρία, το αντικείμενο της συζήτησης μας είναι ανθρώπινες ψυχές, είναι το ευ ζην των ανθρώπων, πνεύματι και σώματι.

Η συντάκτρια μας, Μαρία Τερζοπούλου, έχει ασχοληθεί με την μεταγλώττιση ενός από τα βίντεο του Skylar Kergil στην ελληνική γλώσσα, στο οποίο ο ίδιος και η μητέρα του απαντούν σε ερωτήματα ανθρώπων σχετικά με την διαδικασία επαναπροσδιορισμού φύλου που ακολουθεί, την χρήση ορμονών, την αντιμετώπιση που έχει απότους άλλους και με τι τρόπους επηρεάζεται ο ίδιος από όλα τα προηγούμενα, καθώς και σχετικά με την σχέση εκείνου με την οικογένεια του από την αρχή αυτού του ταξιδιού έως σήμερα. Η μεταγλώττιση του βίντεο έχει γίνει μετά από παραχώρηση άδειας του κατόχου στην ομάδα Animartists.

Προτεινόμενη βιβλιογραφία

Butler, J. (2007). Gender Trouble, Feminism and the Subversion of identity. Τόπος Έκδοσης: United Kingdom. Routlege

Butler, J, (1988). Παραστασιακές Επιτελέσεις και Συγκρότηση του Φύλου: Δοκίμιο πάνω στην Φαινομενολογία και την Φεμινιστική Θεωρία. Theatre Journal.

Hausman, B. L. (2001). Review: Recent Transgender Theory. Feminist Studies, 44 (42).Vol. 27, No. 2, pp. 465-490. DOI: 10.2307/3178770

Hyde, J. S., 2005. The Gender Similarities Hypothesis. American Psychologist Vol. 60, No. 6, 581–592. DOI: 10.1037/0003-066X.60.6.581

Μποβουάρ Σ.Ν. (2009). Το δεύτερο φύλο. Αθήνα. Μεταίχμιο.

Rubin, G. S. 1975. The Traffic in Women: Notes on the ‘Political Economy’ of Sex. In: Reiter, R. (ed.), 1975. Toward an Anthropology of Women. New York: Monthly Review Press

Adkins, L. (2010). Φύλο και Κοινωνικό Κεφάλαιο. Αθήνα. Κριτική.

Budgeon, S. & Roseneil, S. (2004). Beyond the Conventional Family. Current Soci-ology, 64 (Vol. 64), Vol. 52(2): 127–134.

Budgeon, S. (2003). Identity as an embodied event. Body & Society, 9(1):35-55

Connell, R. G. (2005). Το Κοινωνικό Φύλο. Αθήνα. Κέδρος.

Johnston, F. M., Allen, M., Ottaway, Q. M., Lutrick, J., Massey, K., McCrary, L. & Ohlson. Engaging the Debate Over “Biological Limits of Gender Construction”: Ap-plying Concepts from Research Methods to Published Sociological Research. Univer-sity of California, Los Angeles.