Ποίημα: Χρήστος Γκάραβέλας
Τι ωραία που είναι η ζωή
που με όλα αυτά τα όμορφα χαμόγελα
νιώθεις μια ζέστη μέσα σου
σαν ο ήλιος χαμηλά να έχει κατεβεί
και να σε καίει ζωντανό
σχεδόν να το αντέξεις δεν μπορείς
και τα αστέρια που από την μακρινή τους θέση
είναι σαν να χλευάζουν την μίζερη κατάστασή μας
αλλά εμείς σαν όμορφα διαμάντια τα βλέπουμε
που τον ουρανό στολίζουν
και όλα αυτά τα όμορφα λόγια
που καθημερινά ακούμε
σαν ατομικές βόμβες βουτηγμένες στο μέλι
στα αυτιά μας γλυκά ακουμπάνε
και πόσο όμορφα είναι
που βλέπεις τον δρόμο μπροστά
γεμάτος με όμορφα λουλούδια
που νιώθεις τόσο σίγουρος και έτοιμος
για να τον περπατήσεις
ναι …
η ζωή είναι πράγματι πολύ όμορφη!