Μαρία ΤερζοπούλουΠοίημα: Μαρία Τερζοπούλου
Φοιτήτρια Κοινωνικής Εργασίας
Κόκκινη Βαλίτσα
γιατί είναι και αυτός κόκκινος
Κόκκινος στο χρώμα θα πει έντονος
με πάθος
γεμίζει τον καμβά του ένταση
και σε αφήνει να χάσκεις
να αναρωτιέσαι τι εννοεί με αυτό το χρώμα
ή τι εννοεί με εκείνη την συγκεκριμένη απόχρωση
σε εκείνη την συγκεκριμένη γωνία
Μεγάλη κόκκινη βαλίτσα
Για να χωράει όλα τα αναγκαία
και μη
Όλα του τα υπάρχοντα
τα εργαλεία του
Όλα τα κεκτημένα
όλα τα σχέδια
και όλα τα απωθημένα
Πάντα σε αυτή την βαλίτσα
υπάρχει λίγος περίσσιος χώρος
που βοηθά κάποιον συνταξιδιώτη
με την πραμάτεια του
Ή μάλλον όχι
όχι περίσσιος
Αυτός ο χώρος είναι υπολογισμένος
και περιποιημένος
Γιατί και τον συνταξιδιώτη του
θα τον φροντίσει
Έτσι μόνο ξέρει εκείνος
Αυτός λοιπόν
κουβαλάει μια μεγάλη κόκκινη βαλίτσα
όπου και να πάει
Μια μεγάλη κόκκινη βαλίτσα
που φαίνεται από μακριά
Τα βλέμματα άλλοτε γυρνούν
και στέκονται πάνω της
-και πάνω του-
άλλοτε φεύγουν πάλι αδιάφορα
Τα βλέμματα που μένουν όμως
κουβαλούν κι αυτά βαλίτσες
βαλίτσες σε χρώματα κοντά στο κόκκινο
Σε αποχρώσεις
είτε γεμάτες ζωηράδα
σαν εκείνου
Είτε με πινελιές από χρώματα
που εκείνος δεν θα φανταζόταν
ότι ταιριάζουν με την κόκκινη βαλίτσα του
Αυτό είναι το όμορφο με τις αποχρώσεις
Δεν φυλακίζονται
δε μένουν στάσιμες
και συμβιβασμένες
με μία παλέτα
Εξερευνούν και άλλους συνδυασμούς
συμβουλεύονται και άλλους ζωγράφους
Γι’ αυτό και
τα βλέμματα αυτά που μένουν
τρέφουν ζεστασιά για το κόκκινο
κι ας μην τους φαίνεται στην αρχή
Αντλούν από τη δική τους
-διαφορετική-
ίσως και εξωτική ομορφιά
και ζεσταίνουν το κόκκινο
από το οποίο μαγνητίστηκαν
Ναι
-σωστά-
ζεσταίνουν το ίδιο το κόκκινο
Κι όμως είναι δυνατόν
Κι ας νομίζουμε πως δεν έχει ανάγκη αυτό
γιατί είναι τόσο φωτεινό
Άλλωστε
το κόκκινο δεν κάνει άλλο
παρά φωτίζει
φωτίζει
κι αν δεν φωτίζεται το ίδιο
θαμπώνει
Για εκείνον
τον φωτεινό
και την κόκκινη βαλίτσα του