Χρήστος ΓκαραβέλαςΠοίημα: Χρήστος Γκαραβέλας
Είναι μερικές φορές που νιώθω αυτό το περίεργο συναίσθημα
ένας ηλεκτρισμός να χτυπάει όλο μου το σώμα
και από το τίποτα
απλά μια μικρή σπίθα
νιώθω το αίμα να ανεβαίνει στο κεφάλι μου
ύστερα παίρνω μια ανάσα και ηρεμώ
προσπαθώ να θυμίζω στον εαυτό μου να μην τα παίρνω όλα τόσο σοβαρά
και μετά ανακαλύπτω ξανά πόση ομορφιά υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο
τόση ομορφιά κρυμμένη σε τόση ασχήμια
Όπως τότε κλεισμένος στην προσωπική μου φυλακή
ένιωθα πάλι να με χτυπάει αυτό το περίεργο ρεύμα
και τότε είδα εκείνη
παρατηρώντας τις κινήσεις και το όμορφο χαμόγελο της
θυμήθηκα πάλι πόση ομορφιά υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο
και πάλι ηρέμησα
κάθισα εκεί και την χάζευα
σαν να ήθελα να μαγνητίσω τις κινήσεις της
για να την κάνω να με κοιτάξει
και να πάρω ακόμη περισσότερη δύναμη από τα μάτια της
και είναι και εκείνες οι φορές
που ανακαλύπτω τι ομορφιά μπορεί να δημιουργήσει ένας άνθρωπος
μόνο με λίγα γράμματα στοιβαγμένα μαζί
μ’ ένα διαφορετικό τρόπο σκέψης
με μερικές νότες παιγμένες μαζί
δημιουργώντας τον τέλειο συνδυασμό ομορφιάς
εκείνη την στιγμή νοιώθω τόσο γεμάτος
τόσο ενθουσιασμένος
με κάτι φαινομενικά τόσο απλό
όλο μου το σώμα γεμίζει με ομορφιά
εκείνη την στιγμή τίποτα δεν μπορεί να με ρίξει
τίποτα και κανένας
είναι σαν βρίσκομαι στην κορυφή του κόσμου
… Η ομορφιά της τέχνης
Αλλά αν το καλοσκεφτούμε
η ίδια η ζωή είναι τέχνη
αν σκεφτεί κανείς οτι βασικός ρόλος για να δημιουργήσει κάποιος είναι
τα βιώματά του
βάζει το ίδιο του το είναι
την ίδια του την ζωή για να δημιουργήσει μια καινούργια ζωή
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι τέχνη δημιουργεί τέχνη
Αν θα μπορούσα να περιγράψω τον θάνατο και την ζωή με το πιο αισιόδοξο τρόπο
θα το έκανα κάπως έτσι
Η ζωή είναι σαν ένα πάρτι, μια μεγάλη γιορτή με πολλούς ανθρώπους να συμμετέχουν
ο λόγος που κάνεις δεν θέλει να πεθάνει είναι επειδή
κανείς δεν θέλει να χάσει την συνέχεια αυτής της γιορτής
όλοι έχουν περιέργεια να δουν τι θα γίνει
για αυτό και κρατιούνται όσο μπορούν περισσότερο για να μείνουν σε αυτό το πάρτι
σε αυτό το γλέντι που αποκαλούμε ζωή
Ζωή… το μεγαλύτερο κομμάτι τέχνης
κομμάτια από τη ζωή μας που μοιάζουν σαν σκηνές από καλοφτιαγμένες ταινίες
γυρισμένες από τους καλύτερους σκηνοθέτες
αν καθίσετε να σκεφτείτε για μια στιγμή όλες τις στιγμές που ζήσαμε
Τόσες πολλές στιγμές βγαλμένες από τα καλύτερα όνειρα
και κάποιες ίσως από τον χειρότερο εφιάλτη
αλλά στο τέλος μένουν τα όνειρα τουλάχιστον σαν επιλεγμένη ανάμνηση
Καμιά φορά όταν σκέφτομαι τη ζωή μου
παρά τις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζω και να αντιμετωπίσω
νοιώθω τόσο τυχερός για τη μικρή κι ασήμαντη ζωή μου