Μένη ΚουτσοσίμουΆρθρο: Μένη Κουτσοσίμου
Ψυχολόγος
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας ΜΔΕ στην Κοινωνική Ψυχιατρική-Παιδοψυχιατρική
Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Παν/μίου Ιωαννίνων
Μεταδιδάκτωρ Ιατρικής Παν/μίου Ιωαννίνων στην Ποιότητα Υπηρεσιών
Βασικά ερωτήματα παραμονεύουν στις στροφές του μυαλού μου…
Κι όταν μπαίνω με μεγάλη ταχύτητα, όπως τώρα, απαιτείται ακρίβεια στο συντονισμό.
Τι καταλαβαίνεις στο άκουσμα της φράσης: Κανόνας Νο 69;
Πού θα πήγαινε το μυαλό σου και τι θα μου απαντούσες;
Ρωτάς:
-Τι σημαίνει κανόνας;
-Ποιος είναι ο Νο 1;
-Γιατί να υπάρχουν κανόνες;
-Οι κανόνες δεν έχουν εξαιρέσεις;
Απαντάς:
-Μα στο πονηρό φυσικά, στη στάση εκείνη που σου δίνει αμοιβαία απόλαυση…
-Ταυτόχρονα, ανάσκελα, μπρούμυτα, να… αντίθετη κατεύθυνση, στάση, ικανοποίηση…
-Στο ρόλο που έχει το σεξ στη διαμόρφωση της όποιας σχέσης ή συναλλαγής…
-Στις εκ διαμέτρου αντιθέσεις που εναρμονίζονται όμορφα πάραυτα…
-Στο γιν και το γιεν…
-Στο σωματίδιο του Θεού;
-Στη ζωή, ό,τι δίνεις… παίρνεις…
-Φούλαρέ το… τι είπες;
-Ό,τι δίνεις… παίρνεις…
Όπα.
Ποιος ορίζει αλήθεια το τι θα πάρει κάποιος που ΘΑ ή ΔΕΝ ΘΑ δώσει;
Πότε γίνεται ο λογαριασμός και ποιος κάνει ταμείο στο κλείσιμο;
Ποιος ορίζει πόσα είναι αυτά που δίνει κάποιος για να πάρει ακριβώς όσα δίνει;
Πού μπαλαντζάρει η συνισταμένη και πώς λύνεται η εξίσωση;
Πώς αποτιμάται η «δικαιοσύνη» που απορρέει από αυτή τη ρήση;
Καρμική πίστωση είχα γράψει στο κείμενο με τίτλο Karmasutra.
Το αντάλλαγμα, ως συνέπεια, στη συμπεριφορά, στην πράξη, σε ό,τι έρχεται ως πλήρωμα.
Όχι απαραίτητα στην ίδια μορφή, την ίδια στιγμή ή ακόμη κι από την ίδια πηγή, αν και μ’ εξιτάρει η τυχαιοποίηση του εκάστοτε συνδυασμού και οι συγκυριακές ταυτίσεις.
Με απλά λόγια, μπορείς να γνωρίζεις το σκηνοθέτη, τους ηθοποιούς αλλά όλη η δύναμη κρύβεται στο σενάριο και σ’ εκείνα που έχουν γίνει κατανοητά και μιλούν στη σιωπή των νοημάτων. Αν δεν έχεις προβλέψει τη δύναμη του σεναρίου στα σωστά χέρια, τότε την πάτησες. Γιατί η ζωή είναι απλά μαθηματικά, ιδού η εφαρμογή.
Αξίωμα 1ο: Εδώ που είμαι… θα έρθεις…
Είχα ακούσει κάποια στιγμή μία τύπισσα να λέει στην αφέλεια του μικρόκοσμού της… «έχω πράμα καλό και δεν παρακαλώ»… Συμφωνείτε ή διαφωνείτε, η ζωή όμως δεν είναι λαϊκή αγορά κι εμείς δεν είμαστε έμποροι να (ξε)πουλάμε την πραμάτειά μας. Γι αυτό λοιπόν σας εφιστώ την προσοχή, στο πώς φέρεστε στον όποιο πιθανό «πελάτη» που θα πλησιάσει το υποτιθέμενο εμπόρευμα ή τον άλλο που σας προσεγγίζει, ακόμη κι όταν τον βρίζετε γιατί τα ‘χετε με τον εαυτό σας και ζείτε στην καρακοσμάρα σας, που είναι τίγκα στο ακαταλόγιστο ή τον υποτιμάτε υπεροπτικά, βουτηγμένοι στο ναρκισσισμό σας… γιατί το καλό ναι μεν είναι πάντα ωραίο… το ωραίο όμως δεν είναι κατ’ ανάγκη, καλό…
Θεώρημα 1ο: Μάπα το καρπούζι εν τέλει.
Αξίωμα 2ο: Τα όρια σαφώς έχουν και ημερομηνία λήξεως…
Υπάρχουν πολλοί καλοί που έχουν φτύσει αίμα και δεν τους αναγνωρίζεται το παραμικρό. Αν όντως λοιπόν ίσχυε αυτό και γινόταν πράξη, για παράδειγμα, τότε όσοι δίνουν καλό, θα έπρεπε να πάρουν μόνο καλό και όσοι δίνουν κακό, θα έπρεπε να πάρουν κακό, ναι;
Δεν πάει έτσι όμως κατά κοινή ομολογία. Και τα παραδείγματα ουκ ολίγα… Αν ήταν έτσι δε θα υπήρχε λόγω χάρη η αχαριστία… Ας το αντιπαραβάλουμε με όρους αγάπης… ο καλός καλό δε βλέπει, έλεγε η γιαγιά μου. Και η εξίσωση σήμερα λύνεται μόνο με hardcore συνδυασμούς… τυπικό αισχρό αλισβερίσι… την πουτ@νιά αυτή, την προστυχιά αυτός… όπως λέμε, κύλισε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι. Μέχρι να φτάσουμε λοιπόν στον κανόνα Νο 69: ό,τι δίνεις παίρνεις… Προηγείται σαφέστατα ο κανόνας Νο 3: φορές που τρέμεις μήπως μείνεις μόνο με τα τρία.
Θεώρημα 2ο: Ο ανώτερος έχει απαιτήσεις από τον εαυτό του… ο κατώτερος από τους άλλους.
Αξίωμα 3ο: Το να κρύβεις την αλήθεια, είναι σαν να θέλεις να κρύψεις χρυσάφι…
Υπάρχουν περιπτώσεις, θα βρεθούν πολλοί να πουν, όπου γίνεται πράξη η αχαριστία, όπως στο ρητό του «όπως έστρωσες, κοιμάσαι». Αποφασίζεις λόγου χάρη να πεις την αλήθεια για να προστατέψεις τον άλλο ή να του ανοίξεις τα μάτια στο παραμύθι και το κουτόχορτο που τον ταΐζουν και τρως μία ξεγυρισμένη επίθεση από την άλλη πλευρά. Αυτό ακριβώς σημαίνει ότι στη ζωή δεν παίρνεις πάντα ό,τι δίνεις. Αν ήταν έτσι, δεν θα υπήρχαν διαφορετικά επίπεδα στη συμπεριφορά των ανθρώπων… βλέπεις υπάρχουν και βαρέλια που δεν έχουν πάτο… και άνθρωποι βρώμικοι που αρέσκονται να σου τονίζουν ότι οι επιλογές τους… βαμμένες στον πόνο των άλλων, είναι ο κανόνας της εξίσωσης. Κι εσύ ν’ αναρωτιέσαι… η εξαίρεση στον κανόνα αργεί;
Θεώρημα 3ο: Η αλήθεια ενός ανθρώπου είναι αυτό που κρύβει, γιατί φοβάται να το αντιμετωπίσει κατάματα.
Αξίωμα 4ο: Αξίζεις την ίδια αγάπη που δίνεις στους Άλλους…
Άλλοι πάλι θα πουν ότι το ταμείο δε γίνεται επί γης αλλά στον παράδεισο ή στην επόμενη ζωή ή όπου αλλού πιστεύει ο καθένας. Κάποια στιγμή υπήρξε κάποιος που μου το τεκμηρίωσε κιόλας με βάση το κάρμα. «Το κακό που έχεις κάνει σε άλλη ζωή» μου είπε «το παίρνεις πίσω σ’ αυτή και το καλό κατά αντιστοιχία». Δυστυχώς ή ευτυχώς, δε μπορώ να γνωρίζω τι συμβαίνει σε προηγούμενες κι επόμενες ζωές, διότι τα όρια της ζωής είναι πεπερασμένα. Αυτό που σκέφτομαι είναι ότι αν είναι να περιμένω το ταμείο στην άλλη ζωή, όποια κι αν είναι αυτή, καλά κρασιά. Η ζωή περνάει, μετρώντας και ζυγίζοντας τα ποσοστά που μας αναλογούν.
Θεώρημα 4ο: Τιμή είναι η εξωτερική συνείδηση. Συνείδηση είναι η εσωτερική τιμή.
Αξίωμα 5ο: Μπορεί πολλές φορές να μη ξέρεις τι θέλεις, αυτό όμως που δεν θέλεις, είναι σχεδόν πάντα, τρομακτικά ξεκάθαρο…
Είμαστε τόσο διαφορετικοί μεταξύ μας για να αναμετρηθούμε στην ανταλλαγή των δεδουλευμένων. Ποτέ αυτό που δίνει ο ένας δεν μπορείς να το αντιστοιχίσεις με αυτό που δίνει ο άλλος. Μόνο ένας καθρέφτης μπορεί να λειτουργήσει έτσι. Έχεις καθρέφτη στο χώρο σου; Αν τολμάς κάθισε απέναντι και πες του ότι σήμερα είπες την αλήθεια στον εαυτό σου και στους άλλους, δεν κορόιδεψες κανέναν, δεν εξαπάτησες ούτε πούλησες την ψυχή σου για να κερδίσεις ό,τι δεν σου χαρίζεται. Στην αντίθετη περίπτωση, να σου επιστραφεί στο βαθμό που το έκανες… Αντέχεις στην αναμέτρηση στο ό,τι δώσεις, θα λάβεις, σε ακέραιο παρονομαστή;
Θεώρημα 5ο: Πολλούς ανθρώπους χαρακτηρίζουμε ως άχρηστους, διότι έχουμε την αξίωση να κανονίζουμε εμείς τη χρησιμότητά τους.
Αξίωμα 6ο: Να μην τα επιδεικνύεις… να τα αποδεικνύεις.
Αυτό που ειπώθηκε λίγο πριν για τα επίπεδα και τα κλιμάκια στην ανθρώπινη συμπεριφορά, μ’ έχει προβληματίσει ουκ ολίγες φορές το τελευταίο διάστημα. Γιατί οι άνθρωποι πασχίζουν να κάνουν το βιογραφικό τους, να το εμπλουτίσουν και να το ενισχύσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για να δείξουν το προσωπείο που ανταποκρίνεται στα κριτήρια, με σκοπό την πρόσληψη; Ας συντάξουν κι ένα δεύτερο λοιπόν, σε παράλληλη τροχιά, με όλες τις συμπεριφορές και τα πράγματα που θα ‘θελαν επιμελώς να κρύψουν από τον εαυτό τους πρωτίστως και στη συνέχεια από τους συναδέλφους τους, εργοδότες, υποψήφιους πελάτες και συντρόφους. Στα καλύτερα σχολεία και στα διδακτορικά δεν εκπαιδεύονται οι άνθρωποι που έχουν μάθει να πατάνε επί πτωμάτων. Ειλικρινά όμως πιστεύεις ότι οι τίτλοι σου κάνουν τη διαφορά κι ότι η ζωή είναι συνέντευξη και πρόσληψη; Πριν λοιπόν αποφασίσεις να φουσκώσεις τα μυαλά σου με το ότι παίρνεις τη θέση, να γνωρίζεις ότι υπάρχουν κι εκείνοι που έχουν εκπαιδευτεί στα απόλυτα δύσκολα, έχουν περισσότερη αντοχή από όση φαντάζεσαι εσύ και οι υπόλοιποι, παλεύουν μόνοι τους χωρίς δεκανίκια, φτάσανε εκεί που βρίσκονται με την αξία τους, χωρίς να τους χαριστεί το παραμικρό, χωρίς να υποτιμήσουν κανέναν, σεβόμενοι πάντα τις διαδικασίες… Αποχωρώντας πάντα με το κεφάλι ψηλά.
Θεώρημα 6ο: Μου αρέσει η στιγμή που σπάει το Εγώ σου.
Αξίωμα 7ο: Είσαι αυτό που κάνεις… και όχι αυτό που λες, σκέφτεσαι ή αισθάνεσαι…
Και δίπλα σ’ αυτά που δίνεις και σ’ αυτά που παίρνεις, βρίσκεται αυτό που περιμένεις να πάρεις ή αυτό που ζητάς να πάρεις ως αντάλλαγμα… επειδή το αξίζεις ή επειδή σου το έταξαν μήπως (;) – κυρίως όμως γιατί πιστεύεις στον εαυτό σου και είσαι συνεπής σε ό,τι κάνεις. Και αυτό που περιμένεις ή ζητάς τις περισσότερες φορές θέλεις να είναι σαν το δικό σου, γιατί επίσης άξιζε πολύ ή είναι υψηλής ποιότητας. Τότε είναι που μένεις γυμνός, μέσα στην απογοήτευση και δυστυχισμένος. Και στο μυαλό μου ηχούν τα λόγια του Καζαντζάκη, ως το 7ο Θεώρημα:
«Οι μισές δουλειές, οι μισές κουβέντες, οι μισές αμαρτίες, οι μισές καλοσύνες
έφεραν τον κόσμο στα σημερινά χάλια.
Φτάσε, μωρέ άνθρωπε ως την άκρα, βάρα και μη φοβάσαι!
Πιο πολύ σιχαίνεται ο Θεός το μισοδιάολο παρά τον αρχιδιάολο»…
Κι αφού έμαθες τη θεωρία, ας κάνουμε πράξη το ζητούμενο.
Το εκάστοτε πρόβλημα είθισται να επιδέχεται τρεις λύσεις.
-Να μάθεις να δίνεις χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα… αυτό σήμερα λέγεται Κανόνας.
-Να μάθεις να δέχεσαι, χωρίς να νιώθεις την υποχρέωση να δώσεις αντάλλαγμα… αυτό λέγεται Ολίσθημα.
-Να μάθεις ότι παρά το ότι δεν πωλούνται και δεν αγοράζονται τα πάντα, υπάρχει εντούτοις μια τιμή για τα πάντα… κι αυτό είναι το Τίμημα.
Κανόνας Νο 1 με ρώτησες…
Ήθος σου απαντώ.
Υπόσχομαι να το συζητήσουμε από κοντά.
Extra tip
Αν το κάνεις λάθος, ο άλλος θα χάσει την ευκαιρία να το κάνει σωστά.
Προτεινόμενη βιβλιογραφία
Bensaid C. (1994). Αγάπησε τον εαυτό σου και η ζωή θα σ’ αγαπήσει. Εκδόσεις Λιβάνη.
Animartists. Karmasutra (ουσιαστικό) https://www.animartists.com/2016/05/02/karmasutra/
Animartists. Φουσκώσαμε άλλοθι… Λύκε, λύκε είσαι εδώ;