Άρθρο: Γκαραβέλας Χρήστος

Επιμέλεια: Ίριδα Γουδέλη
Εκπαιδευτικός


Ένας μαύρος ουρανός γονατίζει μπροστά μου

Και σύννεφα γεμάτα βροχή αγκαλιάζουν το πρόσωπο μου

Τα μάτια μου καρφώνω δεξιά αριστερά

Κάπου τον ήλιο για να βρω

Μέχρι που τα αφτιά μου

Πιάνουν έναν ήχο από κελάηδισμα

Και ύστερα ένα κομμάτι ελπίδα

Κρατάω μέσα από τα δόντια μου

Αλλά ύστερα και πάλι ο ήχος από τα αφτιά μου χάνεται

βρίσκομαι και πάλι με το σκοτάδι να παλεύω

και εκεί που νιώθω ότι τίποτα νόημα δεν βγάζει

κλείνω τα μάτια μου

ηρεμώ

και με όση λογική μου έχει απομείνει

σκέφτομαι

πώς δεν είναι τίποτα το σημαντικό

μόνο ένα κομμάτι ζωής.