Γιώργος ΚιτσαράςΆρθρο: Γεώργιος Κιτσαράς
Ψυχολόγος, Υπ. Διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ
Μάντσεστερ, Νίκαια, Κωνσταντινούπολη, Βαγδάτη, Κάιρο. Πόλεις τόσο διαφορετικές αλλά με έναν κοινό παρονομαστή. Όλες αποτελούν ένα μικρό δείγμα πόλεων που έχουν υποστεί τρομοκρατικές επιθέσεις.
Η τρομοκρατία δεν είναι σύγχρονο φαινόμενο. Την δεκαετία του 1970-80 στην Ευρώπη, η συχνότητα και τα θύματα από τρομοκρατικές επιθέσεις ήταν κατά πολύ μεγαλύτερα από ότι σήμερα (Combs, 2015). Ωστόσο, άλλες οι αιτίες τότε, άλλες σήμερα. Άλλη η κάλυψη και η γενίκευση του αισθήματος φόβου και ανασφάλειας τώρα, την εποχή των social media, και άλλη τότε.
Ίδιος ανάμεσα στο τότε και στο σήμερα παραμένει ο θάνατος, ο θρήνος και η καταστροφή. Το πένθος και η απώλεια δεν διαφέρουν ανά τις δεκαετίες, τις ηπείρους και τις χώρες. Ίδιο παραμένει το δέος που προκαλεί κάθε επίθεση, ειδικά όταν αυτή αγγίζει τον τόπο που πλέον αποκαλείς «σπίτι» σου. Ίδιο παραμένει το κυνηγητό για τους υπαίτιους είτε αυτοί ανήκουν σε οργανωμένα δίκτυα τρομοκρατίας είτε δρουν μόνοι τους. Στα πλαίσια αυτού του κυνηγιού παραμονεύει και ένας σημαντικός έμμεσος κίνδυνος: η γενικευμένη στοχοποίηση και περιθωριοποίηση μίας ομάδας και η μετατροπή της στον «κακό λύκο» όλων των δεινών. Αυτόν τον κίνδυνο τον μοιράζονται όλα τα κράτη, όλες οι κοινωνίες και όλες οι εποχές.
Αιώνες τώρα η τρομοκρατία, με διαφορετικές μορφές, αποτελεί μέρος της ζωής των πολιτών ανά τον κόσμο. παρά την έκθεσή μας σε αυτή, οι άνθρωποι πάντοτε θα αντιδρούν συναισθηματικά στο άκουσμα βίαιων και απρόσμενων θανάτων αποτέλεσμα τρομοκρατικών χτυπημάτων. Παρά το φόβο και την αβεβαιότητα η ζωή συνεχίζεται μέχρι την επόμενη βίαιη και άδικη διακοπή.
Αντί επιλόγου
Και το Facebook σε ρωτά: «Είσαι ασφαλής;»
Τα τηλέφωνα χτυπούν·
φίλοι, γνωστοί και άγνωστοι σε ρωτούν.
Τι κι’αν αυτή τη φορά είσαι ασφαλής;
Σήμερα εδώ, αύριο εκεί·
Σήμερα αυτοί, αύριο εσύ.
Προτεινόμενη βιβλιογραφία
Combs, C. C. (2015). Terrorism in the twenty-first century. Routledge.