Μανώλης ΝικόλτσιοςΚείμενο: Μανώλης Νικόλτσιος
Δικηγόρος
Επιμέλεια: Μαρία Παπαστεφανάκη
Γλωσσολόγος
Ιστορίες μιας σελίδας, Σελίδα 28
Μια αφύσικη λακούβα είχε σχηματιστεί στο στρώμα του. Όχι στην πλευρά που κοιμόταν αυτός αλλά στην άδεια θέση δίπλα του. Κάθε πρωί ξυπνούσε και έβρισκε το σεντόνι ζαρωμένο, έναν λεκέ ιδρώτα και το στρώμα βουλιαγμένο. Έστυβε το μυαλό του να θυμηθεί αν είχε βγει πάλι έξω, αν είχε πιει, με ποια μπορεί να γύρισε στο σπίτι. Έψαχνε για τρίχες στο μαξιλάρι, κοιτούσε τα ποτήρια στον νεροχύτη. Άνοιγε τον κάδο του μπάνιου να δει αν τα χαρτιά υγείας ήταν ανεξήγητα περισσότερα.
Κάθε μέρα ξυπνούσε και έβρισκε τον ίδιο λεκέ, τις ίδιες ζάρες, το ίδιο βαθούλωμα. Πάλι μετρούσε κωλόχαρτα, πάλι τα κρασοπότηρα που ‘χασκαν στον μαρμάρινο νεροχύτη. Εμμονικά άρχισε να μετράει τα φιστίκια στο μπολ από βραδίς, τα σημείωνε σ’ ένα χαρτί και το πρωί, όταν σηκωνόταν, έβγαζε τη διαφορά. Έβαζε ξυπνητήρια να τον ξυπνάνε σε ακανόνστες ώρες τη νύχτα, φίλους καλούς να τον παίρνουν τηλέφωνο για τον ίδιο λόγο. Η τσάκιση στα σεντόνια ήταν εκεί· ενώ όποιος κι αν κοιμόταν εκεί, είχε προλάβει πρώτα να ιδρώσει και μετά να εξαφανιστεί.