Μαρία ΓεωργίουΆρθρο: Μαρία Γεωργίου
Φοιτήτρια Ψυχολογίας
Επιμέλεια: Θεοδώρα Βαγιώτη
Φιλόλογος
Σε παίδεψε και εσένα ποτέ η φράση «οι άνθρωποι αλλάζουν»; Τελικά αλλάζουμε, ή απλά μεταβαίνουμε σε διαφορετικά επίπεδα και εκδοχές του εαυτού μας;
Ως απλός παρατηρητής των μικρών σκηνών της ζωής αντιλαμβάνεσαι πως τα πάντα γύρω σου είναι μεταβλητά, σε συνεχή αλλαγή. Φτιάξε την εικόνα ενός σπόρου από το αγαπημένο σου είδος λουλουδιού. Φύτεψε το στο χώμα, πότισέ το και σε μια βδομάδα βλέπεις το πρώτο αδύναμο κλαδί να έχει εμφανιστεί. Νιώθεις την αλλαγή, και από εκείνη τη στιγμή δεν σταματάς να το βλέπεις και να θαυμάζεις το γρήγορο ρυθμό ανάπτυξής του: αποκτά φύλλα, αλλάζει χρώμα, γεννά ανθούς και περιμένεις τον πρώτο ανθό να ανοίξει. Τώρα κάθεσαι και απολαμβάνεις την ομορφιά και την μυρωδιά από το αγαπημένο σου λουλούδι. Λάτρεψες τον τρόπο με τον οποίο καθημερινά άλλαζε. Είσαι τόσο χαρούμενος και ενθουσιασμένος με το γεγονός ότι έχεις συμβάλει κι εσύ στην ανάπτυξη αυτής της μικρής ζωής.
Τώρα, αν θες, μπορείς να το παρομοιάσεις με σένα, με την δική σου εξέλιξη και αλλαγή. Λίγες οι ομοιότητες με ένα λουλούδι; Εγώ πάλι βρήκα αρκετά κοινά με τον τρόπο που μεγαλώνει, γεννιέται την μια εποχή και πεθαίνει την άλλη, κάνει ξανά και ξανά ένα κύκλο από τη ζωή στο θάνατο. Τρέφεται από τον ήλιο, το νερό, τον αέρα και το χώμα. Κρατά μια σταθερή πορεία, πάνω στον κορμό του, που στηρίζει όλα τα κλαδιά, τα φύλλα, τα αγκάθια και τα άνθη. Έτσι και εμείς, προχωράμε με ένα στόχο σε μια σχετική σταθερά του χαρακτήρα μας και στην πορεία δεχόμαστε και δίνουμε ιδέες, στιγμές και συναισθήματα. Οπότε έρχεται η στιγμή, όταν παρατηρείς και θαυμάζεις το λουλούδι σου, που αντιλαμβάνεσαι ότι ακόμη και εσύ είσαι ένα μεταβλητό ον, τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά.
Είμαστε ιδέες, σκέψεις, εικόνες, λόγια, μουσικές και εμπειρίες. Είμαστε όσα ζήσαμε, όσα ακούσαμε, είδαμε και μάθαμε. Είμαστε ταξίδια, βιβλία, ποιήματα, ζωγραφιές, ταινίες. Είμαστε ότι μας άφησε ο κάθε άνθρωπος που συναντήσαμε. Είμαστε κομμάτι από την κουβέντα με ένα φίλο που μας ενέπνευσε. Είμαστε κομμάτι από το νερό, τον αέρα, το φως και τη γη. Είμαστε χρώματα και φωνές, είμαστε εμπνευσμένοι και επηρεασμένοι από όπου περπατήσαμε. Είμαστε όλα όσα νιώσαμε, είμαστε αγάπη, χαρά, συμπόνια, τύψεις, λύπη, πόνος και κλάμα. Είμαστε κομμάτι του παρελθόντος μας. Είμαστε αυτό που δημιουργήσαμε και είμαστε ένα σύνολο του δικού μας όλου. Είμαστε μια αλλαγή, μέσα από τους τρόπους που διαμορφώσαμε αντιλήψεις και εμπλουτίσαμε μυαλό και ψυχή.
Τίποτα δεν μένει το ίδιο και τίποτα δεν είναι αιώνιο. Μέσα από αυτό πηγάζει η απαραίτητη ανάγκη για αλλαγή, για μετεξέλιξη και βελτίωση. Στη ζωή συναντάμε δυσκολίες, εμπόδια, πτώσεις, ανθρώπους και πληγές που δεν οδηγούν όλα προς την άνοιξη. Μας τυχαίνουν και βαριοί χειμώνες. Θυμήσου, όπως το λουλούδι ανθίζει και μαραίνει, έτσι κι εμείς, έχουμε μέρες ηλιόλουστες, μα και συννεφιασμένες. Στους χειμώνες όμως γεννιούνται οι χειμωνανθοί! Απαραίτητοι λοιπόν και οι χειμώνες για να νιώσει η ψυχή την ανάγκη από ήλιο. Αξιοποίησε λοιπόν κάθε χειμώνα σου για να φέρεις μέσα σου την αλλαγή που επιζητείς.
Καθετί που σε αλλάζει μπορείς να το αλλάξεις και εσύ. Πρόσεξε όμως, τρία πράγματα είναι δύσκολο να αλλάξεις: τον χρόνο, την αγάπη και τον θάνατο. Το παρελθόν δεν αλλάζει και το παρόν ίσα που το προλαβαίνεις, αλλά μπορείς να το φτάσεις. Κάθε “σήμερα” είναι η αρχή του μέλλοντός σου. Προχώρα και δημιούργησε τώρα το δικό σου παρόν, έτσι όπως θα γούσταρες το μέλλον σου. Μην σε τρομάζουν οι αλλαγές. Το σήμερα δεν είναι ίδιο με χθες, ούτε αύριο θα είναι όλα ίδια με σήμερα. Φαντάσου πως είσαι ένα κουτάκι που το γεμίζεις και αφήνεις και τους άλλους να ρίξουν μέσα το δικό τους σημαδάκι, δεν θα μοιάσει το ίδιο με την αρχή ποτέ ξανά. Αφέσου και οι αλλαγές θα σε οδηγήσουν στο δικό σου φως.
Υ.Γ Εμπνευσμένο από την ταινία Collateral Beauty.