Κωνσταντίνα ΣερμπήΆρθρο: Κωνσταντίνα Σερμπή
Φοιτήτρια Φ.Π.Ψ.
Επιμέλεια: Στέλλα Πυρένη
Φιλόλογος
Ίσως είσαι μια ανάμνηση. Ένα φάντασμα. Ένα στοιχειό. Μια παρουσία που διαπερνά κορμιά. Ένα βέλος σε μια φαρέτρα που αδημονεί να εγκλωβιστεί σε μια ύπαρξη.
Μια ακατανίκητη φιλοδοξία τρέφει τις σάρκες μας. Έμμονη ιδέα ν’ αναρριχηθούν στο ύψιστο σημείο. Η ματαιοδοξία θρέφει κάθε σπιθαμή του κορμιού. Ξεπερνάμε το ύψιστο σημείο, η επιθυμία να δούμε περισσότερα καίει όλο το σώμα.
Υπερφίαλα όντα που έχουν χάσει κάθε σκοπό αναζητώντας το τέλος. Το τέλος που θα τους χαρίσει τον πλούτο απ’ το κέρας της Αμάλθειας. Να με θυμούνται.
Καταφθάνεις μόνος σ’ αυτό τον κόσμο. Απ’ το απόλυτο σκοτάδι αναδύθηκες στην επιφάνεια για να αντικρίσεις το φως. Γνωρίζεις ότι θα βυθιστείς στο σκοτάδι για μια ύστατη φορά. Βιάζεσαι να αποδείξεις ότι αξίζεις να γίνεις κάτοχος του φωτός.
Πορεύεσαι σ’ έναν αγώνα που πρέπει να υπερκεράσεις περισσότερους από δώδεκα άθλους. Να γίνεις κάποιος από το τίποτα. Νιώθεις ότι έχεις καταπολεμήσει την προίκα της μοναξιάς. Σε θαυμάζουν. Είσαι ένα είδωλο.
Τα είδωλα είναι ανθρώπινα δημιουργήματα. Πολλές φορές λατρεύονται. Αποπνέονται από μια αιθέρια ιερότητα. Έχουν αποτελέσει πυρήνα διαμάχης και καταστροφών.
Ο καθρέφτης έχει παρόμοια δύναμη. Κοιτάζεσαι στον καθρέφτη και πιστεύεις πως αντικρίζεις μια αλήθεια. Μια ύπαρξη που άξιζε να βγει από το σκοτάδι. Που ζητά περισσότερα και περισσότερα… Ένα είδωλο κοιτάζει ένα φαινόμενο.
Στα μάτια των άλλων αντικατοπτρίζεται αυτή η εικόνα που ‘χεις ζωγραφίσει στον καθρέφτη. Είσαι το είδωλο που ‘χεις κατασκευάσει. Ο μοντέρνος Σίσυφος που ζητάει περισσότερα απ’ την ίδια διαδρομή. Σπας τον έναν καθρέφτη και αδιαλείπτως βρίσκεις άλλον.
Το σκοτάδι, όμως, αρχίζει και καλύπτει αυτούς τους καθρέφτες. Με το πέρασμα του χρόνου τα μάτια που σε κοιτούσαν βυθίζονται στην άβυσσο απ’ την οποία αναδύθηκαν. Το ίδιο και συ.
Αυτή είναι η εικόνα μου.