Ποίημα: Χρήστος Γκαραβέλας
Επιμέλεια: Ίριδα Γουδέλη
Εκπαιδευτικός


 

Κοιτάζω έξω από το παράθυρο

Την ζωή πως περνάει

Πως τους ανθρώπους

άσκοπα γερνάει

κοιτάζω να δω

αν κάτι έχει απομείνει

αναρωτιέμαι αν υπάρχει τρόπος

για την ψυχή να ξεφύγει

απ’ αυτό  που λέμε αλήθεια

αν υπάρχει μέρος για μας

σαν τα παραμύθια

αν την αλυσίδα μας μπορούμε να σπάσουμε

και στο νόημα της ζωής να φτάσουμε

κοιτάζω μέσα απ’ τον καθρέφτη

και βλέπω πως πεθαίνεις

τα μάτια σου έχεις κλείσει

και τίποτα δεν βλέπεις

τα χείλη σου έχουν ματώσει

τα αυτιά σου έχουν θολώσει

με τον θόρυβο του μυαλού σου

και την μουσική της ψυχή σου

έχουν ακυρώσει

Τώρα μόνος μου εδώ θα μείνω

Καθώς η ζωή έξω απ’ τo παράθυρo

Θα συνεχίζει να περνά

Ενώ εγώ στάσιμος θα γέρνω
μέχρι επιτέλους και εγώ να ελευθερωθώ