Μαρία ΓεωργίουΆρθρο: Μαρία Γεωργίου
Φοιτήτρια Ψυχολογίας
Επιμέλεια: Θεοδώρα Βαγιώτη
Φιλόλογος
Ανθρωπάκο, πόσο ελεύθερος και παντοδύναμος νομίζεις πως είσαι σε αυτόν τον τόσο δα πλανήτη που τυχαία κατοικείς;
Κοίτα για λίγο τον ουρανό και δες πως δεν θα ξεχωρίσεις σύνορα, τέλος ή αρχή. Εκεί που τελειώνει το δικό μας Σύμπαν, κάτι άλλο γεννιέται. Και μέσα στο δικό σου Σύμπαν είσαι τόσο μικρός και ανήμπορος να αντιληφθείς την τυχαία στιγμή στην οποία δημιουργήθηκες εσύ. Είσαι το δημιούργημα μια τυχαίας εξέλιξης, μιας σύγκρουσης και ένωσης ενέργειας και συμπαντικής σκόνης, πιθανόν από κάτι που πέθαινε. Όσο κι αν εξελιχθείς τεχνολογικά, ποτέ δεν θα καταφέρεις να δεις και να μάθεις τι πραγματικά συμβαίνει λίγο έξω από τον δικό μας πλανήτη, γιατί το Σύμπαν κινείται με ταχύτητες και σε διαστάσεις που ο άνθρωπος είναι αδύνατον να φτάσει. Συνεχώς αλλάζει, εκρήγνυται, συναρμολογείται, αργοσβήνει. Γι αυτό εσύ προτίμησες να ξοδέψεις ψυχή και σώμα, για το λίγο που θα καθίσεις στον πλανήτη. Λες και είσαι ό,τι πιο σπουδαίο μπορεί κανείς να συναντήσει σε ολόκληρο το σύμπαν.
Έφτιαξες τις ανάγκες της ζωής σου με βάση τις δικές σου απολαύσεις, τη δική σου υπερτιμημένη αξία να αποκτάς και να κερδίζεις. Ζεις φιλοξενούμενος στη Γη αλλά εσύ νομίζεις ότι όσα σου δίνονται από αυτή για να επιβιώσεις. Πιστεύεις ότι όλα είναι ιδιοκτησία σου και έχεις τη πεποίθηση της δύναμης και του δικαιώματος να καταστρέφεις το φυσικό πλούτο του πλανήτη στο βωμό του χρήματος και της μηχανής. Δημιουργείς αντικείμενα και ανάγκες που στην ουσία σου είναι τόσο περιττά και άχρηστα, επιβαρύνουν την ζωή σου και σε αποκόπτουν από το φυσικό σου περιβάλλον. Κτίζεις μόνο σου ένα σιδερένιο κλουβί μέσα στο οποίο αδρανείς για χρόνια, φυλάς καλά τη κλειδωνιά και κοιμάσαι με το κλειδί κάτω από το μαξιλάρι και θαρρείς πως είσαι ελεύθερος και δυνατός. Φυλακίζεις μέσα σε αυτό και ζώα για συντροφιά. γιατί πλήττεις από τη παρέα του δικού σου εαυτού, σε κουράζει η βαβούρα και το μουρμουρητό του μυαλού σου, κι έτσι νιώθεις ακόμα πιο ελεύθερος και ανεξάρτητος από ένα καναρίνι. Τι κοροϊδία ρε άνθρωπε μου!
Αποκαλείσαι ανθρώπινο ον. Τελικά, όμως, πόσο ανθρώπινος είσαι; Προσπαθείς να φέρεις τη φύση στα μέτρα σου, μα είσαι γελασμένος. Περίφραξες εδάφη, έκαψες δάση, έκτισες πάνω στις θάλασσες και εξαλείφεις σιγά σιγά κάθε είδους μη ανθρώπινης ζωής, έβαψες με γκρί το γαλάζιο του ουρανού και πιστεύεις πως είσαι ο νικητής στον πόλεμο που άρχισες με την Φύση. Είσαι τόσο αφελής τελικά για να αντιληφθείς ότι ούτε εσύ δεν μπορείς να ζήσεις σε αυτό τον κόσμο που έφτιαξες και πως το τέλος σου είναι δεδομένο; Ακόμα και η Γη, το σύμπαν ολόκληρο κάποια στιγμή επιτίθεται και αυτοκαταστρέφεται, μα αυτή η καταστροφή θα σε συνεπάρει και εσένα και σίγουρα είσαι τόσο μικρός κι ασήμαντος, για να μείνει έστω και λίγο σημάδι της ύπαρξης σου εδώ. Οπότε ό,τι γιγάντιο σε υλικό έχεις δημιουργήσει και εξακολουθείς να δημιουργείς πέρα από αυτά που σου χαρίζονται και σου είναι πραγματικά αναγκαία για να ζήσεις, είναι χαμένα.
Φαντάσου να ήσουν εσύ ο Μικρός Πρίγκιπας του παραμυθιού, να έπρεπε ξαφνικά να εγκαταλείψεις τη Γη και να κατοικήσεις λίγο πριν το τέλος του κόσμου σε ένα μικρό αστεροειδή στον οποίο χωράει μονάχα τρία αντικείμενα. Αλήθεια τι θα έπαιρνες μαζί σου;
Συνειδητοποίησε πόσο μικρή σε χρόνο είναι η ζωή που έχεις για να ζήσεις ως άνθρωπος σε αυτόν εδώ τον πλανήτη, πόσα σου προσφέρονται για να αναπτύξεις ψυχή και πνεύμα… και εσύ πιστεύεις πως ο κόσμος όλος περιστρέφεται γύρω από εσένα. Άσε τους μικροεγωισμούς λόγω της αδυναμίας σου να αντιληφθείς πως δεν θα ζήσεις αιώνια, πως πιθανόν δεν είσαι το μοναδικό ον στο Σύμπαν και πως τίποτα δεν σου ανήκει πέρα από τις στιγμές και τα συναισθήματά σου… Ξεκίνα να ζεις ως ον που γεννήθηκε μέσα από την Γη, μέσα από τη Φύση με το σεβασμό και την αγάπη που επιβάλλεται να υποδείξεις σε αυτή. Ποτέ δεν θα είσαι το κέντρο του κόσμου, ξεκόλλα από αυτό και απλά προσπάθησε να απολαύσεις εσύ ο ίδιος όπως θες την ζωή σου χωρίς να ενοχλείς τους γύρω σου με κακίες και μίση, μην καταστρέφεις τους πόρους σου για ζωή. Ανακάλυψε την δύναμη της αγάπης, της υγείας, της χαράς, της εμπιστοσύνης και της σοφίας και ζήσε μέσα σε αυτά με ειρήνη και ηρεμία, δεν έχεις χώρο και χρόνο για καθετί αρνητικό και περιττό!
Και αν το θες και από μια άλλη οπτική, δες το και σε θρησκευτικό επίπεδο, αν έχεις όντως την ανάγκη να πιστεύεις σε κάτι ανώτερο από εσένα. Θα ανακαλύψεις ότι το «θαύμα της ζωής» που όλες οι θρησκείες αποκαλούν είναι απλά μια δοκιμασία «καλής πίστης» στο κόσμο αυτό, είναι λοιπόν ένα στάδιο να περάσεις από μια δοκιμασία για να πάρεις εισιτήριο προς τον παράδεισο, τίποτα περισσότερο και τίποτα σπουδαίο.