Κωνσταντίνα ΣερμπήΆρθρο: Κωνσταντίνα Σερμπή
Φοιτήτρια Φ.Π.Ψ.
Επιμέλεια: Στέλλα Πυρένη
Φιλόλογος
Είσαι ένας θεατής της ζωής. Το θύμα και ο θύτης. Το θύμα, γιατί δεν επέλεξες να βγεις απ’ την άβυσσο. Ο θύτης, διότι αντικρίζεις τη ζωή.
Βρίσκεσαι σ’ ένα ατέρμονο ταξίδι αναζήτησης. Επιδιώκεις να γεμίσεις τις άδειες αποσκευές σου. Όσο, όμως, και να τις γεμίζεις παραμένουν άδειες. Κάποια εποχή, κάποια μέρα, σε κάποιο ταξίδι οι αποσκευές σου χάνονται.
Και ξαναπορεύεσαι στην ίδια αναζήτηση. Νέα αποσκευή, νέο ταξίδι. Η βαλίτσα σου χάθηκε πάλι. Η επιθυμία, σου, όμως να γίνεις αχθοφόρος των ερεθισμάτων της ζωής αναζωπυρώνεται. Συνεχίζεις και προχωράς… και πάλι απ’ την αρχή.
Όσα και να δεις, όσα και να βιώσεις, ποτέ δε φτάνουν και σε ωθούν στην ίδια διαδρομή. Κάθε φορά ξεκινάς από εκεί που τελειώνεις. Ένας αέναος κύκλος που δεν κλείνει. Ένα ταξίδι με προορισμό που ποτέ δε φτάνεις.
Εσύ ο θεατής, το θύμα, ο θύτης δεν έχασες τίποτα. Έχεις στους ώμους σου όλο αυτό το βάρος της ζωής. Τις αποσκευές που έχασες. Άλλωστε ο χαμένος τα παίρνει όλα.
Πήγαινε στην αφετηρία. Ταξιδεύεις. Φτάνεις στον τερματισμό. Κοιτάς και γράφει: «Αφετηρία». Φτιάξε βαλίτσα.