Μανώλης ΝικόλτσιοςΚείμενο: Μανώλης Νικόλτσιος
Δικηγόρος
Επιμέλεια: Μαρία Παπαστεφανάκη
Γλωσσολόγος
Ιστορίες μια σελίδας. Σελίδα 30
Θα σταθώ στην άκρη του πεζοδρομίου. Ανάμεσα σε μια κουράδα σκύλου και σε μια νεραντζιά. Εκεί που το λούκι του τρίτου στάζει το νερό του κλιματιστικού. Στο ίδιο σημείο κάθε πρωί ξεπλένομαι, στέκομαι να με ξεπλύνει το μαρτύριο της σταγόνας στην αντίστροφη μορφή του. Περαστικοί περνάνε δίπλα μου και με κοιτάζουν˙ πότε με περιέργεια, πότε με αηδία. Τους ενοχλεί που στο μπάνιο μου αυτό δεν χρησιμοποιώ σφουγγάρι αλλά τα χέρια μου. Οι γριές με κοιτάζουν με απέχθεια να τρίβω τα γεννητικά μου όργανα προσπαθώντας να διώξω τον αφρό του σαπουνιού με τις σταγόνες. Θέλει ώρα πολλή να βγάλεις τη βρόμα μιας ολόκληρης βραδιάς με μια σταγόνα. Τον ιδρώτα των ονείρων και την αγωνία του ξυπνητηριού. Και όταν τελειώσω τυλίγομαι με εκείνη την παλιά καφέ πετσέτα που ‘χω κρατήσει απ‘ τον στρατό. Αντέχει στη βρομιά και δεν θέλει συχνά πλύσιμο. Είναι κοντή και τα γόνατά μου μένουν απ’ έξω. Καλύπτει μόνο όσα η ψιλικατζού δεν αντέχει να δει. Και αφού στεγνώσω και βάλω στα σύρματα την πετσέτα να στραγγίξει πάω σιγά στην άκρη του δικού μου μπαλκονιού και κατουράω στη δικιά μου υδρορροή, και ξέρω πως κάποιος από κάτω θα περιμένει να λουστεί.