Μαρία ΓεωργίουΆρθρο: Μαρία Γεωργίου
Φοιτήτρια Ψυχολογίας
Επιμέλεια: Θεοδώρα Βαγιώτη
Φιλόλογος
Αν προσπαθούσαμε να μοιραστούμε όσα νιώθουμε με τους ανθρώπους γύρω μας σίγουρα δεν θα υπήρχε τόσο μπέρδεμα, κακία, ψυχρή μοναξιά και ένταση στις ανθρώπινες σχέσεις. Αντ’ αυτού όμως οι περισσότεροι επιλέγουν να ζουν με το φόβο να μιλήσουν, να συζητήσουν, να εκφράσουν και να εκδηλώσουν τα συναισθήματά τους με πράξεις ή λόγια. Ελπίζω να συμφωνήσεις με την επιλογή της λέξης “φόβος”, γιατί εγώ πιστεύω ότι αυτή είναι η ρίζα του κακού. Φόβος στο να δεχθούμε και να ακούσουμε οι ίδιοι πρώτα τη φωνή της ψυχής μας, τον ήχο των δικών μας αναγκών, επιθυμιών και συναισθημάτων. Έπειτα αυτού όμως, έρχεται ο φόβος για το πώς θα το λάβει ο απέναντι, αν θα του αρέσει μια κίνηση δική μας ή αν τον στεναχωρήσει μια απλή συμβουλή ή ακόμη αν βρει υπερβολή μια αγκαλιά για παράδειγμα. Φόβος βασικά για το αν είναι κοινωνικά αποδεκτή η πράξη κι η συμπεριφορά μας. Οπότε έρχεται σε πρώτη μοίρα ο άλλος, ο δίπλα, ο απέναντι και αφήνουμε για άλλη μια φορά την δική μας ψυχή να σωπαίνει με αναβολές, πιεσμένα συναισθήματα και λέξεις που δεν ξεστομίζουμε για να μην κριθούμε, να ήμαστε «σωστοί».
Η αιτία για το φαινόμενο των «Ψυχρών Γενεών», όπως θα χαρακτήριζα, κρύβεται στα ταμπού και στερεότυπα που δημιούργησε η κοινωνία. Μια κοινωνία πατριαρχικών κυρίως στοιχείων, όπου τέτοιες συμπεριφορές δυστυχώς μέχρι σήμερα διασφαλίζονται και συνεχίζουν να μεταφέρονται από γενιά σε γενιά σαν πολύτιμα φυλαχτά. Φυσικά η νοοτροπία που γεννήθηκε μέσα από τα πρότυπα αυτών των κοινωνιών δεν είναι άλλη από αυτή που ανυψώνει τον άνδρα και συνάμα των δήθεν σωματικά δυνατών, μη έκδηλων συναισθηματικά ανδρών. Άνδρες οι οποίοι μειώνουν την Γυναίκα με κάθε τρόπο, αγνοούν παντελώς την ύπαρξή της όταν αυτή δεν ικανοποιεί τις ορμές και τις ορέξεις τους, ασκούν βία, λεκτική και σωματική, σε κάθε ανθρώπινη ευαισθησία, στοργή και τρυφερότητα ως ένδειξη της δύναμης και της ισχύς τους στο βωμό της «ανδρείας». Τέτοιου τύποι άνθρωποι άσκησαν τεράστια δύναμη ως πρότυπα συμπεριφοράς σε αρκετές χώρες και κοινωνίες που όσο κι αν θέλουν να φιλελευθεροποιηθούν δεν τους αφήνουν οι προσκολλημένες αντιλήψεις τους.
Αποτέλεσμα: να ζούμε ακόμη τις επιπτώσεις αυτές, σε λιγότερο βαθμό μεν αλλά σε άλλα επίπεδα, με τον έξτρα σεξισμό που παρατηρείται σε άτομα με τις παραπάνω αντιλήψεις. Αυτοί οι άνθρωποι δεν δέχονται ότι το ανθρώπινο ον δεν μπορείς να το χωρίσεις κατ’ ανάγκη σε αρσενικό ή θηλυκό με μόνο κριτήριο τα εξωτερικά, σωματικά και γενετικά χαρακτηριστικά. Δεν μπορούν οι πλείστοι από τέτοιες προερχόμενες κοινωνικές ομάδες, να δεχθούν λοιπόν ότι ο άνθρωπος δεν είναι μονάχα ύλη, αλλά ότι είναι ψυχή και μυαλό γεμάτο έντονα αισθήματα, ιδέες, αναζητήσεις, εξερευνήσεις, εμπνευσμένο από κάθε μορφής άλλη ύπαρξη!
Οπότε ζούμε σε μια κοινωνία που το να είσαι Άνθρωπος, η αγάπη, ο έρωτας, το πάθος για το καθετί που μπορεί να θρέφεις, η ανάγκη να εκφράσεις όλα όσα νιώθεις, θετικά ή αρνητικά, η ζωηρή ενέργειά που διαθέτεις για να ζήσεις μακριά από κριτικές, ταμπού και προκαταλήψεις δοκιμάζεται. Η δοκιμασία αυτή όμως είναι προσωπική, δική σου η απόφαση αν θέλεις να ζήσεις έστω σε αυτό το κομμάτι απελευθερωμένος από κοινωνικά στερεότυπα που επηρεάζουν άμεσα την ποιότητα ζωής σου. Εσύ αποφασίζεις να διαμορφώσεις τον χαρακτήρα και συνάμα τις συνήθειες σου με τρόπο που θα απελευθερώσει την ψυχή σου. Σου αξίζει μια ζωή χωρίς το φόβο για την κριτική, την εναντίωση των άλλων, τη μη αποδοχή γιατί δεν πλήροις όρους και προϋποθέσεις στα καλούπια που σου προστάζει η κοινωνία των μετρημένων συναισθημάτων, των ψεύτικων χαμόγελων. Άκου όσα σου φωνάζει η ψυχή και το σώμα σου, θα σου χαρίσει την αυτογνωσία που επιζητείς για να αναγνωρίσεις την ηρεμία και την αγάπη μέσα σου, χωρίς να χρειάζεσαι αποδοχή από τρίτους, χωρίς να ταξινομούνται οι άνθρωποι σε κουτιά ανάλογα με το χρώμα, το φύλο, τα ηθικά ή ανήθικα παρελθόντα. Ζήσε μακριά από ανθρώπους που φοβούνται να αντικρίσουν καρδιές ανοιχτές, άθικτες στο μίσος και στην κακία. Ζήσε με ανθρώπους που δεν διστάζουν να τσαλακωθούν, να πέσουν για να σταθούν δίπλα σου κι ας βαδίζουν μετά μόνοι προς το άγνωστο με πίστη και εμπιστοσύνη στην βαθιά αγάπη και ζωή.
Δεν χρειάζεται να συμβιβάζεσαι στη “μοντερνοποίηση” την μελαγχολίας και της κακίας που προβάλλει η κοινωνία. Μην χάνεσαι στους συναισθηματικούς σου λαβύρινθους από άγνοια για το τι είναι το συναίσθημα και πώς το βιώνεις ο ίδιος, γιατί κανείς δεν σου ‘μάθε και λίγοι σε άφησαν να το νιώσεις ολότελα. Μην δειλιάζεις να δεις κατάματα την ωμή εικόνα του εαυτού σου, κάτω από το δέρμα που καλύπτεσαι, κάτω από τα μάτια που προσπαθούν να γελάσουν ενώ τα κλάματα για την καταπίεση που δεν μπορείς να είσαι “εσύ” πνίγουν το λαρύγγι, σφίγγουν τα δόντια. Να είσαι αληθινός! Διώξε τη συνήθεια να κρύβεσαι πίσω από τις λέξεις χωρίς ουσία και τις συμπεριφορές που δεν σου ταιριάζουν απλά για να ικανοποιήσεις τα κοινωνικά στερεότυπα που δεν σε θέλουν διαφορετικό, αφυπνισμένο και έτοιμο να φωνάξει ενάντια σε κάθε αδικία. Εσύ να είσαι ευαίσθητος, να κλαις, να ζητάς και να χαρίζεις μέλια, χάδια κι αγκαλιές, να είσαι ονειροπόλος και άνθρωπος που γελά με την καρδιά του, που τρέχει να σε αγκαλιάσει στη μέση του δρόμου. Εσύ κάθε φορά που χάνεσαι στο λαβύρινθο αυτό να φωνάζεις ότι αυτό είσαι, είσαι άνθρωπος, χωρίς ετικέτες και οδηγίες πλεύσης. Ναι είσαι τέτοιος άνθρωπος, γιατί αυτό σημαίνει άνθρωπος να χαίρεσαι με τα απλά, να μιλάς, να γελάς, να εκδηλώνεσαι, να τσακωθείς αν χρειαστεί για να σώσεις μια σχέση, να ζεις και να απολαμβάνεις, να νιώθεις κάθε αίσθηση σου και να την μοιράζεσαι με αυτούς που αγαπάς! Σταμάτα να γίνεσαι μίζερος ιδιοκτήτης συναισθημάτων τα οποία αν δεν τα μοιράζεσαι, γίνονται πληγές στο σώμα και στη ψυχή, σε αποξενώνουν και σε καθιστούν κομμάτι της «Ψυχρής» γενιάς. Πες ένα γλυκό «καληνύχτα και σ αγαπώ» αυτό το βράδυ, στο άτομο που θες τόσο να το πεις μα δειλιάζεις γιατί δεν ξεστόμισες ξανά τέτοια λέξη και φοβάσαι να την ακούσεις από το στόμα σου.
Ευχή μου; Μπορείς να αλλάξεις νοοτροπία, μπορείς να γίνεις μια μικρή, φωτεινή αλλαγή, γεμάτη αγάπη, χαμόγελα και όνειρα!