Κωνσταντίνα ΣερμπήΚείμενο: Κωνσταντίνα Σερμπή
Φοιτήτρια Φ.Π.Ψ.
Επιμέλεια: Στέλλα Πυρένη
Φιλόλογος
Ατενίζοντας το ουράνιο τόξο παρατηρείς μια αφαιρετική μίξη χρωμάτων. Το μπλε, το κίτρινο, το κόκκινο, το πράσινο, το πορτοκαλί, το μωβ. Παρασύρεσαι απ’ την ποικιλία των εναλλασσόμενων χρωμάτων και ταξιδεύεις.
Ένα μοναδικό ταξίδι πάνω σε χρωματιστές λωρίδες διαθέσεων. Το νοητό ταξίδι σε μέρη που τα χρώματα αποτυπώνονται δίχως απόχρωση.
Αιωρείσαι στο βαθύ μπλε του ουρανού και ονειρεύεσαι. Ένα όνειρο μέσα σ’ ένα όνειρο. Τυφλώνεσαι απ’ την κίτρινη ματιά του ήλιου. Βυθίζεσαι σ’ ένα κόκκινο παραλήρημα απ’ την πλάνη του. Ανοίγεις τα μάτια σου και σε έχει κατακλύσει ένα πράσινο λιβάδι με πορτοκάλι και μωβ λουλούδια.
Το όνειρο αργοσβήνει. Νιώθεις μοναξιά. Θες να μοιραστείς το όνειρο, αλλά τα χρώματα ξέβαψαν. Περιμένεις την επόμενη βροχή. Στο διάστημα αυτό αντιλαμβάνεσαι ότι όλοι σε κάποια στιγμή της ζωής μας νιώθουμε μόνοι.
Βρες το συνδυασμό που σε ταξιδεύει. Τα χρώματα είναι έξι, αλλά αν τα αναμίξεις γίνονται ένα. Δικά σου τα χρώματα, δικός σου ο καμβάς. Έβρεξε.