Γιώργος ΚιτσαράςΆρθρο: Γιώργος Κιτσαράς
Ψυχολόγος, Υπ. Διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ
Επιμέλεια: Μαρία-Ανδρονίκη Τραυλού
Φιλόλογος-Γλωσσολόγος
Κατά τη διάρκεια ενός απρόσμενου ταξιδιού, οδηγώντας ένα Land Cruiser απομεινάρι των ένδοξων ημερών των Invisible Children, και καθ’ οδόν για μία συνάντηση στο κέντρο φιλοξενίας και θεραπείας παιδιών με Nodding Syndrome στη Βορειοανατολική Ουγκάντα, η Jolly Okot Andruvile ξεκίνησε να διηγείται ιστορίες από τα χρόνια της αιχμαλωσίας από τους αντάρτες. Η Jolly παρέμεινε αιχμάλωτη από τους αντάρτες για 2 χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων εξαναγκάστηκε να δουλέψει για αυτούς, να πολεμήσει μαζί τους, ενόσω βίωνε συστηματική σωματική και σεξουαλική κακοποίηση. Οι 2 σύντομες ιστορίες που ακολουθούν περιγράφουν μία τυπική μέρα κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας της, καθώς και την περίοδο που απoφάσισε να δραπετεύσει.
Μία τυπική μέρα αιχμαλωσίας. Ο δρόμος μας πέρασε μέσα από πλήθος μικρά παραδοσιακά χωριά, με τις ανοιχτές, υπαίθριες αγορές τους. Σε αυτές τις αγορές, χρόνια πριν, η Jolly εξαναγκαζόταν να δουλεύει για τους αντάρτες του Lord Resistance Army (LRA). Κάτω από συνεχή ένοπλη συνοδεία, η Jolly έλεγχε συνολικά 4 αγορές στην ευρύτερη περιοχή, απειλώντας και τρομοκρατώντας τους ντόπιους χωρικούς και παραγωγούς. Στα μακρινά δρομολόγια ανάμεσα στις αγορές και τα χωριά και παρότι είχε ένοπλη συνοδεία, η ίδια κουβαλούσε ένα πιστόλι και χειροβομβίδες αλλά ποτέ τουφέκι. Το τουφέκι ήταν βαρύ και δύσκαμπτο και η Jolly xρειαζόταν να έχει τα χέρια της άδεια για να πραγματοποιεί τις συναλλαγές. Ένα βράδυ, έχοντας τελειώσει από τις αγορές και κατά την επιστροφή της μαζί με τον ένοπλο φρουρό στη βάση των ανταρτών, η Jolly ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με μία ομάδα αντίπαλων ανταρτών. Μόλις αντίκρισαν τη Jolly και τον φρουρό της, οι αντίπαλοι αντάρτες άνοιξαν πυρ εναντίον τους. Προκειμένου να προστατευτούν, αρχικά, βρήκαν καταφύγιο στους παρακείμενους θάμνους. Εν μέσω καταιγιστικών πυρών, αποφάσισαν να τρέξουν μέσα στα χωράφια για να γλιτώσουν από ομηρία και θάνατο στα χέρια των αντίπαλων ανταρτών. Κατά την προσπάθεια να τρέξουν για να γλιτώσουν, ο φρουρός της Jolly την έσπρωχνε συνεχώς προς τα πίσω αφήνοντάς την εκτεθειμένη στα εισερχόμενα πυρά. Παρά τις εκκλήσεις της, ο φρουρός δεν άφηνε τη Jolly να περάσει μπροστά, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να τον σπρώξει στο πλάι με βία ούτως ώστε να μπορέσει να περάσει μπροστά για να έχει περισσότερη ασφάλεια. Δευτερόλεπτα αργότερα, και ενώ η Jolly πλέον βρίσκεται μπροστά, δύο σφαίρες χτυπούν το φρουρό συνθλίβοντας το αριστερό γόνατό του και αφήνοντάς τον αβοήθητο στη μέση των χωραφιών. Με τους αντίπαλους αντάρτες στο κατόπι τους, χωρίς βαρύ οπλισμό και ανήμπορη να σηκώσει το βάρος του φρουρού, η Jolly συνεχίζει να τρέχει προς κάποιο ασφαλές σημείο. Μερικά χιλιόμετρα αργότερα, και μέσα στη νύχτα, φτάνει εξουθενωμένη στη βάση των ανταρτών. Ενώ προσπαθήσει να εξηγήσει τι έγινε και να ηρεμήσει, πλήθος ερωτημάτων και τύψεων πλημμυρίζουν τις σκέψεις της: να είναι άραγε ζωντανός; Να τον έπιασαν οι αντίπαλοι αντάρτες; Να είναι μόνος, τραυματισμένος στη μέση του χωραφιού; Με το πρώτο φως της μέρας μία ομάδα αποσπάστηκε για να ψάξει τον φρουρό. Προς έκπληξη όλων ο φρουρός ήταν ζωντανός, ωστόσο σοβαρά τραυματισμένος και εξουθενωμένος έχοντας περάσει τη νύχτα αιμορραγώντας στους αγρούς. Πίσω στη βάση των ανταρτών και παρότι ήταν ζωντανή, τα νέα πως η Jolly είχε σκοτωθεί από τα πυρά αντίπαλων ανταρτών είχαν αρχίσει να διαδίδονται στην ευρύτερη περιοχή. Εκείνη την περίοδο, και ειδικά στο μέσο μακροχρόνιων πολεμικών συγκρούσεων, ήταν δύσκολο να διαψευστούν τέτοιου είδους ειδήσεις με αποτέλεσμα πολλοί άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων των γονιών της Jolly να τη θεωρούν νεκρή.
Στον δρόμο της ελευθερίας. Στο τέλος των υπαίθριων αγορών, και μερικά μόλις χιλιόμετρα από τον προορισμό μας, έστεκε το χωριό της Jolly. Ήταν σε αυτό το χωριό όπου οι αντάρτες είχαν απαγάγει τη Jolly χρόνια πριν. Ήταν σε αυτό το χωριό όπου η ζωή της είχε διακοπεί και ήταν σε αυτό το χωριό όπου η Jolly είχε πολλές χαρούμενες αναμνήσεις ειδικά με τον εκλιπόντα πατέρα της. Ο πατέρας της Jolly, δάσκαλος στο επάγγελμα, προσπαθούσε όσο καλύτερα μπορούσε να παρέχει τα προς το ζην στην οικογένειά του παρά τις μακροχρόνιες εμπόλεμες συρράξεις στην περιοχή. Κατά τη διάρκεια της παντοδυναμίας των ανταρτών στην περιοχή και ενόσω η Jolly βρίσκονταν στα χέρια των ανταρτών, ο πατέρας της απήχθη από τους αντάρτες έξω από την καλύβα του αργά ένα βράδυ. Χωρίς να χάσουν χρόνο οι αντάρτες μετέφεραν τον πατέρα της σε μία περιοχή λίγα χιλιόμετρα μακριά, γνωστή ως κύρια τοποθεσία για τις εκτελέσεις τους. Μόλις τα νέα για την τύχη του πατέρας της έφτασαν στη Jolly, εκείνη ξεκίνησε να σκέφτεται τρόπους για να απελευθερώσει τον αγαπημένο της πατέρα. Μία νύχτα, πίσω από την πλάτη των ανταρτών, η Jolly κίνησε για το σημείο στο οποίο κρατούσαν τον πατέρα της. Η διαδρομή ήταν μεγάλη και οι κίνδυνοι πολλοί, με αντάρτες να φρουρούν τα περάσματα. Παρά τον κίνδυνο, η Jolly ήταν αποφασισμένη να βρει και να ελευθερώσει τον πατέρα της, τον άνδρα εκείνο που της έμαθε τόσα πολλά, τον άνδρα που πραγματικά θαύμαζε. Όταν έφτασε στην περιοχή όπου κρατούνταν ο πατέρας της, η Jolly έδρασε ταχύτατα και αποτελεσματικά, στην ουσία χρησιμοποιώντας όλες τις δεξιότητες που της είχαν μάθει με τη βία οι αντάρτες. Λίγα λεπτά αργότερα ο πατέρας της ήταν ελεύθερος. Ξανά μαζί, πατέρας και κόρη, άρχισαν να τρέχουν μακριά από όλη αυτήν την τρέλα που τους περιέβαλε. Μετά από σχεδόν 2 χρόνια αιχμαλωσίας, εξαναγκαστικής εργασίας, εκμετάλλευσης και τακτικής κακοποίησης η Jolly αποφάσισε ότι είχε έρθει η ώρα να πάρει τον δρόμο της προς την ελευθερία. Η συστηματική πλύση εγκεφάλου από τους αντάρτες, οι απειλές και η τρομοκράτηση που είχε υποστεί δεν ήταν πλέον αρκετές για να την αποτρέψουν από το να προστατεύσει τον πατέρα της που τόσο αγαπούσε. Έχοντας τρέξει για χιλιόμετρα μέσα στη νύχτα, η Jolly και ο πατέρας της ήταν επιτέλους ασφαλείς μακριά από τους αντάρτες. Αρχικά, βρήκαν καταφύγιο σε μία εκκλησιαστική αποστολή που λειτουργούσε στην περιοχή. Σύντομα επιβιβάστηκαν σε ένα λεωφορείο που τους πήρε ακόμα μακρύτερα από την ευλογημένη αλλά κατεστραμμένη και μίζερη γη της Βόρειας Ουγκάντα.