Κωνσταντίνα ΚορδώνηΆρθρο: Κωνσταντίνα Κορδώνη
Φοιτήτρια Τουρκικών και Ασιατικών Σπουδών
Επιμέλεια: Πηνελόπη Ζαχαρία
Φιλόλογος
Κάθε φορά που είμαι στο λεωφορείο πηγαίνοντας στη Σχολή μου ή όταν περπατάω στο δρόμο παρατηρώντας το περιβάλλον μου, στα αυτιά μου ηχούν λέξεις από τις αγαπημένες μου γυναίκες-δημιουργούς. Τον τελευταίο καιρό, μ’ αρέσει να ακούω διάφορα Podcasts, αλλά ένα συγκεκριμένο μού έδωσε την ευκαιρία να γράψω σήμερα για το πόσο θαυμάζω τις γυναίκες. Είναι αξιοθαύμαστος ο τρόπος με τον οποίο εκφράζουν τις ιδέες τους, ο τρόπος με τον οποίο χτίζουν την καριέρα τους και κυρίως η θέλησή τους να δημιουργήσουν κάτι μοναδικό, μέσω του οποίου θα ανυψώσουν το γυναικείο φύλο και τις ικανότητές του.
Μία από αυτές είναι η Estee Lalonde, και εδώ και αρκετά χρόνια έχει ένα κανάλι στο YouTube όπου μοιράζεται μυστικά για την ομορφιά και τη μόδα, με έναν τρόπο όμως που δεν έχω δει σε κανέναν άλλο στον ίδιο τομέα. Προσπαθεί να περάσει σε νέους -και όχι μόνο- ανθρώπους την αληθινή ουσία του μακιγιάζ, η οποία δεν είναι να κρύβεσαι αλλά να αγκαλιάζεις τις ατέλειές σου. Πρόσφατα, λοιπόν, δημιούργησε το δικό της Podcast και σε αυτό εμβαθύνει σε θέματα που την απασχολούν. Σε ένα από αυτά, μιλά για την «πρώτη της φορά» σε μια διαδήλωση, αλλά και τη μοναδική εμπειρία της στο «Women’s March» που πραγματοποιήθηκε τον Ιανουάριο του 2017, με σκοπό την αποστολή του μηνύματος στον πρόεδρο Trump πως τα δικαιώματα των γυναικών… είναι ανθρώπινα δικαιώματα! Πολλοί αντέδρασαν αρνητικά σε αυτή την προσπάθεια των γυναικών να ακουστούν τα αιτήματά τους, παρ’ όλα αυτά σήμερα θα ήθελα να σταθώ περισσότερο στα θετικά. Γιατί, πράγματι, το σύνολο των χιλιάδων γυναικών που βροντοφώναζαν για τα δικαιώματά τους, αλλά και για τα δικαιώματα της LGBTQ+ κοινότητας, για τις υγειονομικές μεταρρυθμίσεις, για το περιβάλλον και για πολλά άλλα, δεν σου προκαλεί τίποτα άλλο παρά δέος και υπερηφάνεια.
Τι σημαίνει για μένα το να είμαι γυναίκα;
Ένα από τα πιο σημαντικά κατορθώματα που θέλω να αποκτήσω σαν γυναίκα είναι να μπορώ ελεύθερα να αγαπώ τον εαυτό μου. Να μπορώ να κοιτάξω τον εαυτό μου στον καθρέφτη και να μάθω να αγαπώ κάθε σπιθαμή του σώματός μου. Να μη νιώθω ντροπή και αποστροφή για την περίοδό μου, καθώς είναι κομμάτι του εαυτού μου και πρέπει να μάθω να το αγαπώ. Και να κλείνω τα αυτιά μου, όταν ο περίγυρός μου με αποκαλεί «βρόμικη» εκείνες τις μέρες. Πείτε σ’ αυτούς πως κανείς μας δεν θα υπήρχε χωρίς αυτή τη φυσική διαδικασία. «Μα, είναι αηδιαστικό!», έχω ακούσει αγόρια να λένε, και μετά συνεχίζουν να παίζουν παιχνίδια με αιματηρές σκηνές, γιατί προφανώς αυτές είναι πιο φυσιολογικές. Να έχω το δικαίωμα να εκφράζω τη σεξουαλικότητά μου, χωρίς να κρίνομαι για το ήθος και τις αρχές μου. Να μπορώ σε μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη να έχω την ελευθερία να κάνω έκτρωση, χωρίς να κριθώ αμέσως από κλειστά και θρησκόληπτα μυαλά που με κατηγορούν ως δολοφόνο. Το σώμα μου είναι δικό μου, και η επιλογή κάτω από τη δική μου ευθύνη. Να μπορώ ως γυναίκα να μορφωθώ και να χτίσω τη δική μου καριέρα, και να με αντιμετωπίζουν με σεβασμό καθ’ όλη τη διάρκειά της.
Το να είναι κάποιος φεμινιστής δεν σημαίνει πως περνάει την περισσότερή του ώρα μέσα στο θυμό και την απόγνωση. Το να παλεύεις για τα δικαιώματά σου και να στηρίζεις κοινότητες που αγωνίζονται καθημερινά για το φύλο σου είναι ό,τι πιο όμορφο και ξεχωριστό μπορείς να προσθέσεις στην προσωπικότητά σου. Σε κάνει θαρραλέο, δυνατό… σε καθιστά κομμάτι της αλλαγής. Όσοι, όμως, είναι θυμωμένοι και αγανακτισμένοι με μια κατάσταση, καλό είναι να ακουστούν! Δεν έχουν άδικο όταν, σήμερα, το 2017, στην κορυφή του πλανήτη κυριαρχεί ένας άνθρωπος με σεξιστικές και ρατσιστικές συμπεριφορές. Και δεν τους «τρομάζει» ο ένας άνθρωπος, γιατί ένας είναι εύκολο να αγνοηθεί, αλλά οι εκατομμύρια ακόλουθοί του είναι αυτοί που σπέρνουν το φόβο.
Η Roxane Gay είπε: «Προτιμώ να είμαι μια κακή φεμινίστρια, παρά να μην είμαι καθόλου φεμινίστρια». Είναι μια φράση που αγαπώ και την κρατάω στο πίσω μέρος του μυαλού μου, όταν κρίνομαι για το φύλο μου. Γιατί στο Φεμινισμό δεν υπάρχουν κανόνες παρά μόνο η ελευθερία τού να είσαι αυτή που θέλεις εσύ και μόνο εσύ. Όχι αυτό που σου λέει η κοινωνία ή το περιοδικό που πήρες στις διακοπές σου. Δεν είσαι η γνώμη κανενός, παρά η φωνή μέσα στο μυαλό σου που σου λέει: «Να είσαι ελεύθερη!». Γιατί σε κάποιες γυναίκες αρέσει το ροζ χρώμα, αγαπούν την ιδέα του γάμου και θέλουν να γίνουν μητέρες. Κάποιες άλλες είναι πιστές στην καριέρα τους και φορούν περήφανες παντελόνια και πουκάμισα. Και κάποιες άλλες… συνδυάζουν και τα δύο!
Ο Φεμινισμός δεν είναι ένας διαγωνισμός για το ποια γυναίκα σέβεται περισσότερο τον εαυτό της, αλλά μια υπέροχη διαδρομή κατά την οποία μαθαίνεις να αγαπάς ό,τι περιβάλλει το γυναικείο φύλο και τις χάρες του. Κι αυτό δεν σημαίνει ότι μισούμε τους άντρες! Ίσα-ίσα που, όταν μας φέρονται με σεβασμό, γίνονται ένα μεγάλο μέρος της ζωής μας. Η γυναίκεια φύση έχει πλέον αποκτήσει τη δική της φωνή. Τώρα, λοιπόν, ήρθε η ώρα όχι μόνο να απαιτήσουμε τα δικαιώματά μας, αλλά να συμφιλιωθούμε και με τον ίδιο μας τον εαυτό. Girl Power!