ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ

Το πρακτικό επιτίθεται στο επιθυμητό. Εσωτερική ικανοποίηση σημαίνει βιώνω ευχάριστα συναισθήματα ή εναρμονισμένα με τη στιγμή, τη συνθήκη, το πλαίσιο και την επιβεβλημένη ένταση; ”Το να είσαι οργισμένος είναι εύκολο. Το να εξοργιστείς ομως με το σωστό άτομο, για το σωστό λόγο, στο σωστό βαθμό, στη σωστή στιγμή, για το σωστό λόγο και με το σωστό τρόπο, αυτό είναι δύσκολο.”(Αριστοτέλης, Ηθικά Νικομάχεια).

Τα συναισθήματα συνυπάρχουν σα θάλασσα μέσα μας, και περιμένουν μικρές ποσότητες ηλεκτρισμού των κατάλληλων νευρώνων για να πυροδοτηθούν και να μετασχηματιστούν σε σκέψεις, εικόνες, λέξεις, συμπεριφορές. Το ερέθισμα πυροδότησης φαίνεται να είναι εξωτερικό, όμως στην πραγματικότητα είναι κυρίως η εσωτερική ερμηνεία που δίνουμε στο ερέθισμα που έχει αξία για μας. Όλα κληροδοτημένα από τον αρχαιότερο άνθρωπο της γης, όλα αληθινά και εξίσου ισχυρά να επηρεάσουν το παρόν και το μέλλον μας. Όλα εν σοφία φτιαγμένα, ο ρόλος της φύσης όμως δεν τελειώνει στην πυροδότηση του σωστού νευρώνα, αλλά αλληλεπιδρά δυναμικά με τον εσωτερικευμένο κόσμο, με τη μάθηση, τον πολιτισμό,την κουλτούρα,τις συνήθειες,τις εμπειρίες…

Έτσι η σωστή σκέψη, το σωστό ανδυόμενο συναίσθημα ειναι αποτέλεσμα της σωστής εκπαιδευσής μας. Η σωστή στιγμή, η σωστή έκφρασή του, είναι αποτέλεσμα προσωπικής επιλογής, μια μαθημένη διαδικασία. Με άλλα λόγια, πρέπει να διδάξουμε ένα παιδί ή γιατί όχι εναν ενήλικα, πώς να αναγνωρίζει το συναισαθημα που νιώθει, πώς να το διαχειρίζεται και πώς να το επικοινωνήσει προς όφελός του στην κοινωνική του ζωή. Για να του το διδάξουμε σωστά, πρέπει να του εμπνεύσουμε ηθικά, κοινωνικά, ανθρωπιστικά διδάγματα μέσα σε ένα υγιές ηθικο πλαίσιο όπου τα πρότυπα μίμησης θα συμπεριφέρονται με αντίστοιχα ηθικό, κοινωνικό, ανθρωπιστικό ύφος. Δεν φτάνει και δεν ενδείκνυται η υπόδειξη κανονισμών, μιας και το παιδί θα διδαχθεί εμπειρικά από οσα βλέπει, ακούει, αντιλαμβάνεται, ταυτίζει και εσωτερικεύει στο δικό του κόσμο. Μερικά από αυτά που θα διδαχθεί σε ενα ιδανικό πλαίσιο, είναι ο έλεγχος της παρόρμησής του, η υπομονετικότητα, το θάρρος, η αυτοεκτίμηση, η ενσυναίσθηση και η ευημερία που γενά η ηθικότητα και ο ανθρωπισμός.