Κωνσταντίνα ΚορδώνηΆρθρο: Κωνσταντίνα Κορδώνη
Φοιτήτρια Τουρκικών και Ασιατικών Σπουδών
Επιμέλεια: Πηνελόπη Ζαχαρία
Φιλόλογος
Τα Χριστούγεννα είναι μια περίοδος κατά την οποία όλοι μας κάνουμε μια νέα αρχή. Αποχαιρετάμε δυσάρεστες καταστάσεις που μας έκαναν να νιώθουμε ευάλωτοι και μόνοι, και γυρνάμε μια νέα ελπιδοφόρα σελίδα. Σαν άνθρωπος που αγαπά να γράφει τις σκέψεις του, καθώς μόνο με αυτό τον τρόπο τις εκφράζω με απόλυτη ειλικρίνεια, σας παρουσιάζω ένα προσωπικό μου γράμμα για το 2017.
«Αγαπητό μου 2017,
Δεν ήσουν πολύ αγαπητό. Και λυπάμαι όταν το λέω, γιατί, χαρακτηρίζοντας μια χρονιά ”άσχημη”, είναι σαν να βάζω την ίδια ταμπέλα και σε μια περίοδο της ζωής μου. Μια κοπέλα που παρακολουθώ στο YouTube (Notjustblonde) περιέγραψε αυτή τη χρονιά με τον πιο έξυπνο και ακριβή τρόπο για ‘μένα: ”Το 2017 δεν μπορώ να αποφασίσω αν ήταν καλό ή κακό, φαντάζει σαν αυτές τις κουκκίδες στις εικόνες ψευδαισθήσεων που, όταν τις κοιτάς, εξαφανίζονται”. Αγαπητή μου Zannah, μόλις με τον πιο λιτό και περιεκτικό τρόπο περιέγραψες όλη μου τη χρονιά.
Δεν θα πω πως δεν υπήρχαν και χαρούμενες στιγμές, δεν είμαι από αυτούς τους ανθρώπους που πιστεύουν πως η ζωή είναι κατά κύριο λόγο άσχημη, με λίγες όμορφες στιγμές. Ούτε, βέβαια, και το αντίθετο. Για ‘μένα, η ζωή είναι σαν ένα καρδιογράφημα. Πότε χαμηλά, πότε ψηλά, πότε στη μέση και πότε εντελώς ευθεία… Παρ’ όλα αυτά, ο σκοπός είναι να μαθαίνουμε από τα εμπόδια και τις αναποδιές μας. Κι εγώ, φέτος, έμαθα και συνεχίζω να μαθαίνω για την απώλεια και πώς είναι όταν άνθρωποι φεύγουν από τη ζωή σου, ώστε να συνεχίσουν ένα δικό τους μονοπάτι. Πώς είναι όταν δύο άνθρωποι αλλάζουν, και η αλλαγή αυτή λειτουργεί σαν δύο θετικά μαγνητικά πεδία… απομακρύνονται. Και λέω ”θετικά”, γιατί συμπεραίνω πως ίσως κανείς δεν αλλάζει προς το αρνητικό. Απλά, διαλέγει κάτι το οποίο εμάς δεν μας ταιριάζει, κι αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό. Ευτυχώς, ερεθίσματα και άνθρωποι από το περιβάλλον μου μου μαθαίνουν πώς να εκτιμώ και να είμαι ευγνώμων για όλα όσα έχω κοντά μου. Γιατί αυτά είναι που μετράνε, πάνω σ’ αυτά θα πρέπει να ”δουλεύουμε”.
Εγώ, λοιπόν, για φέτος είμαι ευγνώμων για όλη την τέχνη που μας περιβάλλει. Ακούγεται λίγο επιδεικτικό, αλλά μπορεί όντως η κάθε της μορφή να μας αλλάξει τη ζωή. Ίσως μέσω μιας ταινίας, ενός τραγουδιού, ενός βιβλίου, μιας ομιλίας… όλα αυτά μπορούν να ”μιλήσουν” στην ψυχή μας με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Μας κάνουν να ξεχνάμε για λίγο όλα όσα βασανίζουν το δικό μας μυαλό και να επικεντρωθούμε στην άποψη, το όνειρο, την ιδέα ενός αλλού. Και μας γεμίζουν με ανεκτίμητες γνώσεις.
Φέτος, λοιπόν, θα αποφύγω να χαρακτηρίσω αυτή τη χρονιά ”άσχημη ή όμορφη”, ”καλή ή κακή”… γιατί, όταν το ημερολόγιο γράψει 1η Ιανουαρίου, δεν θα σταματήσουμε να έχουμε ούτε άσχημες ημέρες και σίγουρα δεν θα σταματήσουμε να έχουμε ούτε όμορφες. Είναι, όμως, μια έξυπνη επινόηση του ανθρώπου, έτσι ώστε να μην κουβαλάμε για λίγο τον πόνο μας και να αρχίζουμε να αδειάζουμε το φορτίο μας. Και με περισσότερη δύναμη και κέφι, να σηκωνόμαστε και να συνεχίζουμε μια νέα πορεία».
Εύχομαι σε όλους ένα όμορφο 2018, και ιδιαίτερα στο περιοδικό των Animartists, που κατάφερε να στολίσει το δικό μου 2017 με περισσότερη δημιουργικότητα!