Κείμενο: Χαράλαμπος Δεπάστας
Κοινωνικός Λειτουργός
Επιμέλεια: Στέλλα Πυρένη
Φιλόλογος
Τέτοιες μέρες επηρεάζομαι από το εορταστικό κλίμα και συνηθίζω να γράφω κάτι γιορτινό, συμβολικό. Έτσι λοιπόν θέλησα να γράψω κάτι και για το Αnimartists (το πρώτο μου εορταστικό – χριστουγεννιάτικο άρθρο) που (όπως τα περισσότερα άρθρα μου) σκοπό θα έχει να μας προβληματίσει λιγάκι.
Το άρθρο θα μπορούσε να ξεκινάει κάπως έτσι, όπως ένα παλιό τηλεπαιχνίδι: «Ρωτήσαμε 100 ανθρώπους και ψάχνουμε τις 5 δημοφιλέστερες απαντήσεις στην ερώτηση ‘’Αν είχες μια ευχή τη μέρα των Χριστουγέννων που θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί, τι ευχή θα έκανες;’’»
Ωστόσο το παιχνίδι αυτό το άλλαξα αρκετά και χωρίς τη συναίνεση κανενός «παίχτη» ξεκίνησα να το παίζω το τελευταίο δεκαήμερο ρωτώντας φίλους και γνωστούς από τη μία και εκπαιδευομένους μου από την άλλη. Όπου εκπαιδευομένους σημειώστε «ενήλικες με αυτισμό και νοητική αναπηρία». Εξαιρουμένης της υγείας που ευτυχώς αναγνωρίστηκε από άπαντες ως το ύψιστο αγαθό, είχαν ενδιαφέρον οι απαντήσεις…
Πάμε στους φίλους και γνωστούς. Οι δημοφιλέστερες απαντήσεις ήσαν: Λεφτά, λεφτά, λεφτά, λεφτά (να μου πέσει το τζόκερ), δουλειά ή καλύτερη δουλειά, ταξίδια, αμαξάρα, κινητάρα, υπολογιστάρα. Μια υλιστική, καπιταλιστική προσέγγιση θα λέγαμε.
Πάμε στους εκπαιδευομένους μου. Οι δημοφιλέστερες απαντήσεις ήσαν: Να είχα κοπέλα/αγόρι, να έβλεπα τους γονείς μου να χαμογελάνε, λεφτά (αναπόφευκτο), να έκανα γιορτές μαζί με τον/την Χ που δεν είναι μαζί μας (λείπει, απεβίωσε κτλ), να είχα φίλους και να περνάγαμε καλά.
Αφήνω τα σχόλια και τις ερμηνείες για εσάς και θα χαρώ πραγματικά να τα μοιραστείτε κάτω από το άρθρο μου. Ένα μόνο θέλω να πω, κάτι που λέω συχνά σε γονείς. Είναι άλλο πράγμα η συναισθηματική νοημοσύνη του ανθρώπου κι άλλο πράγμα η «νοητική νοημοσύνη» του (αδόκιμος ο συγκεκριμένος όρος, ξέρω, όμως εύηχος και εύγλωττος).
Κάντε κι εσείς μια ευχή το βράδυ των Χριστουγέννων και το ποιος εντέλει θα κερδίσει το τηλεπαιχνίδι θα φανεί σύντομα.
Καλά Χριστούγεννα και καλές γιορτές από καρδιάς.