Κωνσταντίνα ΣερμπήΚείμενο: Κωνσταντίνα Σερμπή
Φοιτήτρια Φ.Π.Ψ.
Επιμέλεια: Στέλλα Πυρένη
Φιλόλογος
Εκείνη η νύμφη που μεταμόρφωνε τους επισκέπτες σε ζώα, σε υποχείριά της. Η θεότητα εκείνη έχει μετουσιωθεί σε κάτι σύγχρονο, λαμπερό και χωρίς κουμπάκια.
Εκείνη σε μεθούσε και σε μάγευε, ενώ απολάμβανες την αμβροσία. Σήμερα είναι επιλογή σου να γίνεις βορά της μάγισσας. Δίχως θέλγητρα και μεταξωτά φορέματα, αλλά μια συναινετική μαγεία που σε ωθεί στην ακατάπαυστη ματαιοδοξία.
Εκείνη σου μιλούσε για να σε παρασύρει. Τώρα επικοινωνείς χωρίς ομιλία. Έτσι δε χάνεσαι ποτέ με τους συντρόφους σου. Κατ’ επιλογή εγκλωβισμένοι σ΄ ένα γυαλιστερό κουτί.
Εκείνη σε μεταμόρφωνε σε ζώο της αρεσκείας της. Εσύ είσαι θηρίο άγριο που παραμονεύει την κατάλληλη στιγμή λήψης της απόλυτης ευτυχίας. Η μαγεία ξεκινά, όταν δεις το λαμπάκι να φωτίζει την πλάση σου.
Εκείνη σε ήθελε δέσμιο, δικό της απόκτημα, ένας ακόμα που πέφτει στην θεϊκή παγίδα. Πώς να γίνει αυτό σήμερα όταν ανήκεις σ’ όλους; Μ’ ένα πάτημα είσαι κτήμα όλων.
Εκείνη σου χάριζε απλόχερα αθανασία. Μα ποιος άλλος τρόπος υπάρχει για να ξεφύγω απ’ τη λήθη που με κυνηγά; Μα θέλω να είμαι και ‘γω κάποιος ανάμεσα στους τόσους κάποιους.
Εκείνη έπεσε θύμα της πανουργίας σου και γλίτωσες. Εσύ, όμως, συνεχίζεις για να βρεις τη θέση σου, εκείνο το βάθρο που σου προσφέρουν εκείνα τα δευτερόλεπτα της λήψης.
Εκείνος θα ξαναρωτήσει: «ποιος είσαι;» και συ εξακολουθείς να είσαι ο κανένας.