Μαρία ΚουσαντάκηΚείμενο: Μαρία Κουσαντάκη
Ψυχολόγος – Συνθετική Ψυχοθεραπεύτρια
Επιμέλεια: Παναγιώτα Καραγιάννη
Φιλόλογος – Υπεύθυνη Επικοινωνίας
Κρύψου… Τώρα που μπορείς.
Οι απόκριες είναι εδώ, μαζί τους και τα καρναβάλια. Ό,τι κι αν επιλέξεις, πάλι σε φυγή θα καταλήξεις. Φυγή από την αλήθεια.
Κρύψου, τώρα που αρμόζει στις ημέρες. Τώρα που έχεις δικαιολογία. Γιατί τις υπόλοιπες φαίνεσαι απλά δειλός.
Ντύσου. Με όλα εκείνα που θες να πιστεύεις για αλήθεια, με όλα εκείνα τα περιττά λόγια χωρίς ουσία, με όλες εκείνες τις πράξεις που απλά καλύπτουν ανέγγιχτα κενά σου.
Βάλε και μάσκα. Μάσκες. Για να μη φαίνονται τα δάκρυά σου. Για να καλύπτεις το χαμόγελό σου. Για να μην πανηγυρίζει ο φόβος πάνω σου. Για να μη φαίνεται η χαρά σου. Να μη φαίνεται τίποτα. Το προσωπείο που φοράς ανά περιόδους σχεδόν κι εσύ το έχεις πιστέψει για αληθινό.
Αλήθεια τι αρνείσαι να δεις; Τι φοβάσαι;
Καιρό τώρα σου φωνάζω να πετάξεις από πάνω σου όλα αυτά τα κακοραμμένα ρούχα που μόνο βάρος σου δίνουν.
Όσο κι αν προσπαθείς να κρυφτείς, εγώ σε ξέρω. Λίγο παραπάνω από όσο νομίζεις και λίγο καλύτερα από ό,τι δείχνεις.
Εκείνες τις στιγμές που γύρναγες το πρόσωπό σου από την άλλη μεριά, είδα τα δάκρυά σου. Τότε που παρίστανες τον δυνατό, είδα την αδυναμία σου. Και την αγκάλιασα. Όταν περιπλανιόσουν στο σκοτάδι, ήμουν εκεί, κι όσο κι αν με δυσκόλευε το ότι δεν έβλεπα τίποτα άλλο πέρα από σιχαμερό και άσχημο σκοτάδι, κατάφερα να πιάσω το χέρι σου και να δω τις φυλακές σου.
Έχω δει πως αγαπάς, πως πονάς, πως φοβάσαι, πως ερωτεύεσαι, πως χαίρεσαι, πως αποφεύγεις, δυσκολεύεσαι, πως διώχνεις. Εσύ, αντέχεις να τα δεις;
Μην κρύβεσαι. Όχι από μένα. Σε έχω δει πως με κοιτάς. Έχω δει το χαμόγελό σου πάνω μου. Έχω δει τα χέρια σου να τρέμουν, το κορμί σου να φοβάται, την ψυχή σου να βιάζεται. Σε έχω δει γυμνό. Γυμνό από πρέπει, γιατί, φόβους, πάθη. Σε έχω δει. Και ξέρεις κάτι; Είσαι πολύ όμορφος στην πρωτόγονη μορφή σου.
Τώρα γιατί κρύβεσαι; Και από ποιόν; Από σένα, ίσως. Από κάποιους, πιθανόν. Μα… Εγώ σε έχω δει. Και μου φαίνεται γελοίο το πρόσωπό σου όταν γίνεται προσωπείο.
Με θυμώνεις. Προσπαθείς να γίνεις σαν τους άλλους, ενώ δεν είσαι. Προσπαθείς τόσο πολύ να πείσεις τον εαυτό σου ότι φοράει συγκεκριμένες ταμπέλες και αρνείσαι τόσο έντονα να δεις τις πραγματικές σου υποστάσεις.
Τώρα τι κάνεις; Γίνεσαι ένα καρναβαλάκι στην εποχή που σε ορίζει. Σε βολεύει μάλλον. Μα… Εγώ σε έχω δει να υπάρχεις αρμονικά μέσα στη γύμνια σου. Άγγιξα τις πληγές σου, φίλησα τα άσχημά σου, λάτρεψα τα όμορφά σου. Πέτα τις μάσκες σου. Και δεν πειράζει, άσε το καρναβάλι να γιορτάσει χωρίς εσένα απόψε. Απόψε, ντύσου εσύ!