Ευδοκία ΠουλούδηΕυδοκία Πουλούδη
Φιλόλογος
Τα φίδια
Ξεχύνονται απ’ ολόκληρη τη χώρα.
Σαν εφιάλτης επιστρέφουν τακτικά-
σαράντα χρόνια περιμέναν σιωπηλά
στους υπονόμους. Να βγουν είν’ ώρα.
Ξανάρχονται.
Διψασμένοι γι’ αδερφών το αίμα
σα να μην τούς καρτέρουν σπίτια,
ποιος ξέρει πόσα ακόμα στήθια
θε’ να τρυπήσει η ίδια σφαίρα.
Δε φοβάμαι.
Κρεμάσαν σ’ άτιμο ξύλο τη σημαία
και μ’ ιδρώτα άλλων ξεβγάζουνε το αίμα
από τα κράνη, τα ρούχα και τα χέρια.
Γι’ αυτους αργεί η κρίση η τελευταία.