Αναστασία ΜιχαήλΠοίημα: Αναστασία Μιχαήλ
Φοιτήτρια, Φωτογράφος και Καλλιτέχνιδα
Επιμέλεια: Σοφία Ποιμενίδου
Φιλόλογος
Τα τοπία του κόσμου
κοίτα τα καλά,
περπάτα τα όσο μπορείς,
γιατί σε αλλάζουν.
Τα χθες, τα αύριο
και τα σήμερα,
ακολουθούν τα τοπία πάντα.
Να δεις τον χρόνο τους .
Συχνά ο άνθρωπος τα φθείρει
παρά την ομορφιά τους.
Ο χρόνος τα αλλάζει,
όπως αλλάζει και εσένα – Άναρχα.
Αν δεις πραγματικά τα τοπία,
θα κερδίσεις τόσα πολλά.
Γιατί εκτός από ομορφιά,
θα σου δώσουν και το εχτές το δικό τους.
Το εχθές που μόνο αυτά ξέρουν,
με το κάθε τους πλήγωμα,
κάθε εμπειρία που δεν μπορούν ποτέ
να ομολογήσουν με λέξεις – τουλάχιστον.
Να προσπαθείς
όσα παραπάνω χθες να δεις.
Έτσι, με αυτό το τρόπο, θα ναι και το σήμερα
και το αύριο γεμάτο.
Σε αλλάζει το κάθε τοπίο.
Αυτή η ξένη στιγμή που βλέπεις
σε αλλάζει.
Σου δίνει κάτι ακόμα να έχεις, να κρατάς.
Όσο κι αν έχει φθαρεί,
όσο και αν το έχουν γδάρει
το τοπίο σου δίνει,
όλα όσα έχει – απλόχερα.