Μαρία ΚακούρηΆρθρο: Μαρία Κακούρη
Φοιτήτρια Ψυχολογίας
Επιμέλεια: Χαρούλα Ξανθοπούλου
Φιλόλογος
Ο άνθρωπος στη σύγχρονη εποχή έχει μια ιδιαίτερη σχέση με τον ελεύθερο χρόνο. Έχει κατακτήσει, τουλάχιστον στα χαρτιά, το οκτάωρο στην εργασία του και υποτίθεται ότι ο προσωπικός χρόνος αναζητείται και εντοπίζεται στην καθημερινή ζωή. Όλα αυτά όμως, αποτελούν μια καλοδομημένη ουτοπία, αφού δεν είναι μόνο η δουλειά που ελαχιστοποιεί τις ώρες τις ημέρας, αλλά και πληθώρα υποχρεώσεων που σχεδόν εξαλείφουν τον ελεύθερο χρόνο.
Παρόλο που η προαναφερθείσα άποψη αποτελεί κοινή αλήθεια και για τα δύο φύλα, θα σταθούμε περισσότερο στις γυναίκες. Αν και η ισότητα είναι μια έννοια που διαρκώς κατακτάται και τα δικαιώματα των γυναικών αναμφίβολα είναι σε καλύτερη μοίρα από ότι σε παλαιότερες εποχές, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι η πλήρης ευθύνη του σπιτιού και των παιδιών είναι ως επί το πλείστον γυναικείο έργο. Φυσικά, μιλάμε για περιπτώσεις που συναντάμε στην καθημερινότητά μας και όχι για πιο μοντέρνα ζευγάρια που πιθανότατα οι δραστηριότητες του σπιτιού να έχουν μοιραστεί με πιο δίκαιο τρόπο.
Σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε στη Γαλλία για τις δραστηριότητες του ελεύθερου χρόνου των γυναικών εντοπίστηκαν δύο τύποι νοικοκυρών. Αφ’ ενός, οι γυναίκες που είναι στραμμένες πιο πολύ έξω από το σπίτι και αφ’ ετέρου, όσες κινούνται περισσότερο εντός του σπιτικού πλαισίου. Αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι ότι και για τις δύο ομάδες γυναικών ο ελεύθερος χρόνος σχετίζεται με την προσωπική ευχαρίστηση και σε καμία περίπτωση δεν πλησιάζει την έννοια του υποχρεωτικού. Για παράδειγμα, μια γυναίκα στον προσωπικό της χρόνο μπορεί να ασχοληθεί με την περαιτέρω μόρφωσή της, να εστιάσει στην ψυχαγωγία της ή πολύ απλά να ασχοληθεί με κάποια αθλητική δραστηριότητα. Απεναντίας, το διάβασμα των παιδιών για το σχολείο και το μαγείρεμα, αν και δεν αποτελούν αμειβόμενη εργασία, ουδεμία σχέση με τον ελεύθερο χρόνο έχουν (Κορωναίου, 1996).
Φυσικά, οφείλουμε να πούμε ότι ο πρώτος τύπος γυναίκας που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως «γυναίκα που συνδυάζει καριέρα και οικογένεια» έχει παλέψει για λίγο ακόμη προσωπικό χρόνο. Με άλλα λόγια, ο χρόνος της οικογένειας και των υποχρεώσεων είναι μεν υπαρκτός και αφιερώνεται με σύνεση, αλλά ο χρόνος για τον εαυτό είναι εξίσου σημαντικός και υπάρχει η ανάγκη για δραστηριότητες έξω από το πλαίσιο του «πρέπει».
Βιβλιογραφικές αναφορές
Κορωναίου, Α. (1996). Κοινωνιολογία του ελεύθερου χρόνου. Αθήνα. Εκδόσεις: Νήσος.